นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 624

เฟิ่งชิงเฉินถูกราชองครักษ์คุมตัวไปวังหลวง!

ภายในเช้าวันเดียวกัน ข่าวนี้ก็ถูกเล่าต่อกันปากต่อปาก จนแพร่สะพัดเป็นวงกว้าง คนที่ไม่รู้ไม่เห็นจึงพลอยรู้เห็นไปด้วย

หวังจิ่นหลิงเคาะโต๊ะเบาๆพร้อมกับหลับตาลง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ริมฝีปากที่เม้มแน่น ก็พอจะทำให้ทราบได้ว่าเขารู้สึกเช่นไร

ช่วงนี้เขากำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดการเรื่องภายในตระกูลหวัง และยังมีเรื่องการร่วมมือระหว่างเขากับเสด็จอาเก้า จึงไม่ค่อยได้ติดตามสถานการณ์ทางฝั่งเฟิ่งชิงเฉิน นึกไม่ถึงเลยว่าการละเลยช่วงนี้ จะมีคนเอาไปสร้างให้เกิดประโยชน์ได้

การที่เขาใช้วิธีที่เด็ดขาดเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจตระกูลหวัง ก็เพื่อปกป้องชิงเฉินและตัวเอง แต่เขากลับละเลยนางเพราะมัวไปยุ่งเรื่องตระกูลหวังมากเกินไป

นี่ข้ากำลังทำอะไรอยู่?

หวังจิ่นหลิงถามตัวเอง!

การชนท่านกั๋วกงจนเขาเสียชีวิต หากไม่ใช่ญาติพี่น้องของเขาก็ต้องตายสถานเดียว จวนกั๋วกงไม่มีทางยอมความแน่ๆ ท่านกั๋วกงตายไปแล้ว ต่อให้เฟิ่งชิงเฉินไม่ผิดก็ต้องผิด ฮ่องเต้ไม่มีทางปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปแน่นอน โอกาสที่จะทำให้เสด็จอาเก้ายอมก้มหัวอย่างว่าง่าย

ความรักอันทรงพลังเปรียบดั่งน้ำผึ้งและยาขม ยิ่งมอบความเปรมปรีดิ์ให้เท่าใด ก็มีความเสี่ยงตามมามากเท่านั้น

เมื่อชุยห้าวถิงทราบข่าวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก วันนี้ครบ 3 วันพอดีที่ตกลงกับเฟิ่งชิงเฉินไว้ แต่เฟิ่งชิงเฉินดันมาถูกจับไปเสียก่อน เขาจะได้ไม่ต้องรีบร้อนให้คำตอบกับนาง

เพราะหากให้ยอมรับการรักษาที่ฟังดูเหลือเชื่อของนาง ไม่เพียงต้องใช้ความไว้วางใจ แต่ยังต้องใช้ความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่อีกด้วย การที่เขาใช้ชีวิตอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ได้ ต้องต่อสู้กับความเป็นความตายมาหลายครั้ง เขายังไม่อยากตาย เขากลัวตายเหลือเกิน

หยุนเซียวก็กำลังจะไปคุยเรื่องนี้กับเฟิ่งชิงเฉินที่เรือนเล็กซีชวีอยู่พอดี แต่ก็ไม่นึกว่ามันจะสายไปแล้ว เมื่อทราบข่าวเรื่องเฟิ่งชิงเฉินแล้ว เขาก็หน้าสลดในทันที

"ท่าทาง เฟิ่งชิงเฉินจะติดกับของศัตรูแล้วล่ะ หวังว่านางจะคิดหาทางออกได้ ข้าเองก็ช่วยนางไม่ได้ กลัวว่าจะทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่าเดิม"

หยุนเซียวมองว่านี่เรียกว่าความซวย เขาไม่เคยพบเคยเห็นเรื่องชวนปวดหัวมากเช่นนี้มาก่อน ถึงเขาจะไม่อยากยอมรับแต่ก็ต้องยอมรับ ไม่เพียงแต่เฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น ตัวเขาเองก็เคยตกเป็นเหยื่อของผู้อื่นมาก่อน

"ไปตามหมอที่ตรวจร่างกายให้ท่านกั๋วกงเมื่อวานนี้มาหน่อย แล้วก็นำตัวผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์มาด้วยล่ะ" ไม่ว่าจะมีประโยชน์หรือไม่ เขาก็เริ่มรวบรวมพยานและหลักฐาน

เหตุการณ์เมื่อวานนี้เป็นเรื่องใหญ่ ผู้ที่รู้เห็นมีหลายคน และผู้ที่จ้องจะใช้เรื่องนี้ไปแสวงหาผลประโยชน์ก็มีอยู่ไม่น้อย แต่คนพวกนี้ไม่มีความสำคัญกับเขา เขาไม่สนว่าใครเป็นคนทำ เขารู้แต่เพียงว่าเรื่องนี้ทำให้เขาหม่นหมอง หากยังทำให้ความจริงกระจ่างไม่ได้ อย่าว่าแต่เฟิ่งชิงเฉินเลย แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สบายใจ เรื่องราวหลังจากนี้ เขาจะเป็นคนจัดการเอง

เรื่องนี้เขาจะลุยด้วยตัวเอง ผู้ใดขัดขวางก็จะถือว่าตั้งตัวเป็นอริกับตระกูลหยุน!

ในช่วงฤดูหนาวที่สุดแสนจะหนาวเหน็บ การที่ต้องเดินทางไกลท่ามกลางหิมะที่โปรยปราย ขนาดผู้ชายก็ยังทนไม่ไหว แล้วนับประสาอะไรกับผู้หญิง ราชองครักษ์หนาวจนจมูกแดง รองเท้าหุ้มข้อที่สวมใส่ก็เปียกชุ่ม เสื้อผ้าก็เปียกด้วยหิมะที่มาเกาะ ทำให้พวกเขาหนาวจนตัวสั่น ด้วยสภาพอากาศที่เลวร้าย คนที่ล้มแทนที่จะเป็นเฟิ่งชิงเฉิน กลับกลายเป็นว่าเป็นพวกเขาเสียเอง