นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 657

การผ่าตัดเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

ชุยห้าวถิงและหยวนซีล้วนไม่ใช่ผู้ที่ถูกหลอกลวงได้โดยง่าย เฟิ่งชิงเฉินเองก็ไม่ได้มีความคิดที่จะล้อเล่นกับพวกเขา นางเชื่อว่าสองคนนี้เป็นวิญญูชน แม้จะพบเห็นอะไรก็ไม่มีทางพูดเหลวไหลต่อคนภายนอก และยิ่งไม่มีทางโง่เง่าเต่าตุ่นถึงขนาดเห็นนางเป็นนางปีศาจ

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้หลบเลี่ยงเลยแม้แต่น้อย นางเปิดกล่องยาและตู้เก็บเครื่องมือผ่าตัดที่สร้างติดผนังต่อหน้าคนทั้งสอง

ราวกับมีมนต์สะกด เพียงแค่เห็นเฟิ่งชิงเฉินดันกล่องเหล่านั้นเบาๆ บรรยากาศของห้องผ่าตัดก็เปลี่ยนไป

ในยามนี้หยวนซีและชุยห้าวถิงลืมความตื่นเต้นไปชั่วขณะ ดวงตาทั้งสองของพวกเขาจับจ้องไปที่ไฟและอุปกรณ์ประหลาดพร้อมทั้งอ้าปากค้างด้วยสีหน้าชื่นชม

“อย่าชื่นชมข้าไปเลย พวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ซูเหวินชิงประดิษฐ์ให้ข้า ในด้านนี้เขาต่างหากจึงจะเป็นผู้มีพรสวรรค์” ไม่ผิดเลยที่นางไร้อารมณ์ยามอยู่ต่อหน้าเตียงผ่าตัด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่านางจะเย็นชาเรากับหุ่นยนต์

นางจะคิดถึงจิตใจของผู้ป่วยและหากสถานการณ์เอื้ออำนวย นางก็จะพยายามฝ่าวิกฤติไปกับพวกเขา เดิมทีนางคิดจะพูดปลอบใจชุยห้าวถิงสักหน่อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นแล้ว เพราะสิ่งประดิษฐ์พิเศษเหล่านี้ของซูเหวินชิงทำให้เขาลืมความกังวลในการผ่าตัดไปเสียแล้ว

“เศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งตงหลิง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมีพรสวรรค์ด้านนี้ด้วย” ชุยห้าวถิงแอบชื่นชม รักของเหล่านี้ของเฟิ่งชิงเฉินสามารถดูออกว่าซูเหวินชิงนั้นเชี่ยวชาญเรื่องกลไก

“เขาเป็นบุรุษที่โดดเด่นยิ่งนัก เพียงแต่ชาติกำเนิดของเขาทำให้ความสามารถของเขาต้องถูกจำกัด” แม้ซูเหวินชิงจะเป็นพ่อค้าวาณิชย์ แต่ก็เป็นพ่อค้าที่มีความรู้ เขาเปี่ยมไปด้วยทักษะและพรสวรรค์ แต่กลับไม่มีเวทีให้เขาได้แสดงความสามารถ

หากโลกนี้ไม่ได้ดูแคลนชนชั้นพ่อค้ามากนัก เช่นนั้นซูเหวินชิงจะต้องเป็นบุคคลสำคัญแก่งตงหลิงอย่างแน่นอน แต่ทว่า…

อำนาจและตระกูลผู้สูงศักดิ์ล้วนไม่อาจแยกจากการค้าขาย แต่กลับดูถูกการค้าขายเองเสียนี่

“ทุกคนล้วนมีชะตากรรมของตนเอง ที่เขามีวันนี้ได้บางทีก็อาจเกี่ยวข้องกับชาติกำเนิดของเขา ตระกูลดังก็มีเหล่าคนไม่ได้ความและคนเสเพลมากมาย” เมื่อพูดถึงชาติกำเนิดแล้ว ชุยห้าวถิงเป็นผู้ที่ไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำอย่างที่สุด เพราะอย่างไรชาติกำเนิดของเขาก็เป็นที่น่าอิจฉาของคนจำนวนไม่น้อย

“ก็จริง ไม่แน่เสมอไปว่าการเกิดในตระกูลดังก็จะมีความสุข เบื้องหลังของความรุ่งโรจน์นั้นมีความทุกข์ใจที่คนอื่นมิอาจรู้” แต่หากผู้ที่เกิดในตระกูลดังต้องการจะประสบความสำเร็จย่อมง่ายกว่าคนธรรมดาเป็นร้อยเท่าพันเท่า ในโลกนี้มีคนมากมายที่เต็มใจจะใช้ความทุกข์ใจที่คนอื่นมิอาจรู้นั้นมาแลกกับความรุ่งโรจน์ร่ำรวยและเวทีที่จะสามารถแสดงความสามารถของตนเองออกมาได้

ความโศกเศร้าของคนจนนั้นเป็นสิ่งที่คุณชายตระกูลดังไม่สามารถเข้าใจได้เลย ผู้ที่อยู่ในตระกูลใหญ่จะไม่มีทางเข้าใจได้ว่าการแย่งหมั่นโถวเย็นๆ แข็งสักก้อนหนึ่งจนเลือดตกยางออกเป็นความทุกข์เช่นไรและยิ่งไม่มีทางเข้าใจว่าการที่มีพรสวรรค์อยู่เต็มเปี่ยม แต่กลับไม่มีผู้ใดรับรู้และชื่นชมนั้นเป็นความโศกเศร้าเพียงใด

เฟิ่งชิงเฉินอาศัยช่วงที่ชุยห้าวถิงกำลังผ่อนคลายส่งสัญญาณให้ซุนซือสิงรีบลงมือวางยาสลบชุยห้าวถิงเสียก่อน

ส่วนหยวนซีนั้นน่ะหรือ? ให้ยานอนหลับเขาหนึ่งเม็ด ให้เขานอนตรงนั้นก็พอแล้ว

ซุนซือสิงไม่ใช่มือใหม่อยากที่เคยเป็นอีกต่อไป เมื่อได้รับสัญญาณจากเฟิ่งชิงเฉิน เขาก็หยิบเข็มฉีดยาเดินเข้ามาเช็ดแอลกอฮอล์ที่ผิวหนัง ทำให้ชุยห้าวถิงตกใจมาก เมื่อหันกลับไปก็เห็นว่าในมือของซุนซือสิงมีของแหลมอยู่ ชุยห้าวถิงรีบสะกดกลั้นความตกใจและพยายามอย่างยิ่งที่จะสงบนิ่ง “นั่นคืออะไร?”

“ยาชา มันจะทำให้ท่านไม่รู้สึกเจ็บไปชั่วขณะหนึ่ง เช่นนี้ยามที่ทำการผ่าตัดจะสะดวกมาก” ยามที่พูดอะไรไม่จำเป็นต้องพูดสิ่งที่คิดออกมาหมด เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้หลอกลวงเขา เพียงแต่นางไม่อยากทำให้ชุยห้าวถิงต้องตกใจกลัว ที่นางพูดเช่นนี้เขาจะสามารถรับได้ง่ายกว่า

“ซือสิง เจ้าอธิบายกระบวนการผ่าตัดให้คุณชายชุยฟังหน่อย ข้าจะไปเจาะเลือดคุณชายหยวนซี” หลังจากที่ซุนซือสิงฉีดยาชาให้ชุยห้าวถิงเรียบร้อยแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็เริ่มลงมือทำงาน

เฟิ่งชิงเฉินไม่จำเป็นต้องใช้เสต็มเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดจากไขกระดูกของหยวนซี นางเพียงเจาะเลือดจากหลอดเลือดดำเท่านั้นแล้วจึงค่อยใช้เครื่องแยกเซลล์เม็ดเลือดแยกสเต็มเซลล์ออกมาก็ใช้ได้แล้ว

มือของเฟิ่งชิงเฉินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังสามารถหยิบจับเครื่องมือแพทย์โดยไม่ต้องมองเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่อาศัยสัญชาตญาณก็สามารถทำได้สำเร็จ

ยามที่คนอื่นยังไม่ทันได้เห็นชัด นางก็หยิบอุปกรณ์ที่ต้องใช้ออกมาวางบนถาดเงินและเดินไปหาคุณชายหยวนซี

“ไม่ได้ฟังให้จบหรือ? เจ้าจะพูดอะไรต่อ?” หยวนซีรู้สึกเซ็ง เขารู้ว่าที่นางทำเป็นไปเพราะหวังดีต่อเขา แต่เป็นเขาเองที่รู้สึกว่าขายหน้าต่างหาก

บุรุษตัวโตถึงเพียงนี้แต่กลับหวาดกลัวไปเสียได้

“ข้าจะบอกว่าให้คุณชายหยวนซีมองตรงนั้นว่ามันไม่มีอะไรเลย” พูดกันให้ชัดเจนก็คือเป็นถ้อยคำหยอกเย้า แต่เฟิ่งชิงเฉินกลับพูดอย่างจริงจังเรากลับเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง ทำให้แม้ว่าหยวนซีจะโกรธแต่ก็ไม่มีที่ระบาย

หลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินกล่าวเช่นนี้แล้ว นางก็ไม่สนใจเขาอีก นางลุกไปที่โต๊ะทำงานเพื่อติดตั้งเครื่องแยกเซลล์เม็ดเลือด

เซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดสามารถสกัดเตรียมไว้ล่วงหน้า แต่เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่าไม่จำเป็น มีช่วงเวลาว่างก่อนที่จะให้ชุยห้าวถิงดมยาสลบ อาศัยเวลานี้ในการสกัดเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดจึงจะทำให้ลุงหลานคู่นี้รู้สึกสบายใจขึ้น

เดิมทีเฟิ่งชิงเฉินอยากจะเรียกซุนซือสิงมาสอนว่าเครื่องสกัดเซลล์ใช้งานอย่างไร แต่คิดไปแล้วก็ช่างเถอะ ต่อไปก็ยังมีโอกาส ไม่จำเป็นต้องอธิบายต่อหน้าหยวนซีและชุยห้าวถิง

หลังจากติดตั้งอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีอะไรทำอีก นางไม่อยากนั่งเฉยๆ จึงยืนพิงโต๊ะทำงานด้วยท่าเอนหลังเล็กน้อย ใบหน้าของนางไร้อารมณ์ ดวงตาของนางก้มลงมองที่ถุงเลือดข้างกายหยวนซีโดยไม่ขยับเขยื้อน

ท่าทางจริงจังนั้นราวกับมีลายดอกไม้อยู่บนถุงเลือด คนในห้องผ่าตัดก็ได้รับอิทธิพลจากนางเช่นกัน ทุกคนล้วนจ้องไปที่ถุงเลือด แต่เมื่อดูๆ ไปกลับไม่เห็นว่าถุงเลือดนั่นจะมีอะไร?

ยามที่ทุกคนกำลังงุนงง เฟิ่งชิงเฉินก็ขยับตัว

ขาเรียวยาวของนางเดินไปหาหยวนซี ทั้งสามคนจ้องมองเฟิ่งชิงเฉินเพื่อดูว่านางจะทำอะไร แต่พวกเขาก็ต้องผิดหวัง เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ทำอะไรที่น่าตกใจ นางเพียงแค่หยิบถุงเลือดออกมาเท่านั้น

ชิชะ... เมื่อมองดูท่าทางจริงจังและตรงไปตรงมาของเฟิ่งชิงเฉินแล้วก็ทำให้พวกเขาคิดว่าจะมีเรื่องพิเศษอะไรเกิดขึ้น แต่ที่แท้... หวังไปเสียแรงเปล่า...