นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 656

หิมะตกไม่หยุด ยิ่งตกก็ยิ่งหนา ข้างนอกมองไม่เห็นถนนหนทางแล้ว ไม่มีทางออกไปข้างนอกได้เลย ทางการส่งคนมากวาดหิมะตั้งแต่เช้าตรู่ กวาดออกจนเป็นถนนให้คนเดินได้เส้นหนึ่งเพื่อให้ผู้คนได้สัญจร

สำหรับเหล่าขุนนางและผู้มีอำนาจนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลใจเพราะข้ารับใช้ในจวนพวกเขาจะกวาดถนนจนโล่งเอง เพียงแต่ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรก็ล้วนไม่ยอมออกจากจวน อากาศไม่ดีเช่นนี้ หากจมเข้าไปในกองหิมะ ไม่แน่ว่าหากจะปีนขึ้นมาก็ปีนไม่ไหว

เรื่องที่ภูเขาระเบิดก่อนหน้านี้แม้จะไม่มีคนตาย แต่กลับทำให้คนตกใจแทบตาย นี่ยังไม่ทันไรก็เจอกับหิมะตกหนักเสียแล้ว เหล่าประชาชนจึงหวาดกลัวเป็นอย่างมาก หลังจากที่หิมะตกหนักโดยไม่หยุดมาหลายวันก็เริ่มมีข่าวลือออกมาจากเหล่าชาวบ้านว่าเป็นภัยที่สวรรค์ลงโทษ

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงแค่เสียงเล่าลือในหมู่ประชาชนเท่านั้น นอกเสียจากว่ามันจะร้ายแรงจริงๆ หรือไม่ก็เบื้องหลังมีผู้ผลักดัน มิฉะนั้นในเวลาอันสั้นนี้ ข่าวลือคงไม่มีทางแพร่สะพัดจนเกิดเรื่องได้

หิมะตกหนักนี้เป็นภัยธรรมชาติอย่างแท้จริง ไม่มีใครรู้ว่ามันจะดำเนินไปอีกนานแค่ไหน แม้เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงจะพบต้นตอของข่าวลือแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดจะผลักดันมัน

หากบังเอิญว่าพวกข่าวลือแพร่สะพัดขึ้นมา หิมะกลับดันหยุดตก เช่นนั้นมิกลายเป็นว่าจะเสียแรงเปล่าหรือ อีกอย่าง…

วิญญูชนมีสิ่งที่ควรกระทำและสิ่งที่ควรละวาง ถึงแม้ในการเมืองจะไม่มีผู้ใดที่ขาวสะอาด แต่ก็มีคนจำวพวกหนึ่งที่ต้องการรักษาความบริสุทธิ์สุดท้ายในใจเอาไว้ พวกเขามีความเห็นอกเห็นใจเมตตาปรานี พวกเขาไม่ต้องการเอาชีวิตของประชาชนมาเป็นเครื่องมือแย่งชิงอำนาจ

แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเฟิ่งชิงเฉิน ไม่ว่าหิมะภายนอกจะตกหนักเพียงใดก็ไม่อาจส่งผลอะไรต่อจิตใจของนางในยามนี้ อีกทั้งนางก็ไม่อาจมองการณ์ไกลได้ถึงขนาดว่าภัยหิมะครั้งนี้จะนำมาซึ่งการเปิดฉากของสิ่งใด

เมื่อคืนเฟิ่งชิงเฉินได้เตรียมการไว้อย่างดี ยามตื่นมาในตอนเช้าแม้จะกินอาหารไปไม่เยอะ แต่อาหารเช้านั้นมีสารอาหารครบถ้วน จากนั้นก็บุ้ยใบ้ในซุนซือสิงตามนางไป

กระท่อมไม้หลังเล็กอยู่ไกลจากเรือนหลักเล็กน้อย แต่ระหว่างทางกลับไม่พบหิมะเลยแม้แต่น้อย จะเห็นได้ว่าข้ารับใช้ของจวนเฟิ่งขยันขันแข็งเพียงใด อะแฮ่ม ความจริงแล้วเป็นชุยห้าวถิงต่างหากที่สั่งให้คนของตระกูลชุยทำความสะอาดเพื่อให้เฟิ่งชิงเฉินเดินได้สะดวก

หยวนซีและชุยห้าวถิงไปที่กระท่อมไม้หลังเล็กและรอพวกเขาอยู่ที่นั่นตั้งนานแล้ว ด้านนอกของกระท่อมเต็มไปด้วยเหล่าทหารอารักขา

ชุยห้าวถิงกลัวว่าจะมีคนมาหาเรื่อง เพราะอย่างไรตอนที่เฟิ่งชิงเฉินรักษาดวงตาให้หวังจิ่นหลิงก็มีคนมาหาเรื่องเสียใหญ่โต แม้จะบอว่าครั้งนี้พวกเขาล้วนเก็บเป็นความลับ แต่ก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าจะไม่มีผู้มีจิตคิดร้าย ให้พวกเขาเฝ้าไว้ที่ด้านนอกเป็นการกันไว้ดีกว่าแก้

เมื่อเห็นว่าชุยห้าวถิงตระเตรียมการอย่างรอบคอบเช่นนี้ เฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกยินดี ช่วงนี้นางจะได้ไม่ต้องกังวลใจว่าจะเกิดอะไรที่ควบคุมไม่ได้ขึ้น ความวุ่นวายที่หรงชิงชิวและเย่เย่ได้สร้างไว้ก่อนหน้านี้ทำให้เฟิ่งชิงเฉินเชื่อว่าโลกนี้ยังขาดคนโง่เขลาเช่นนี้อยู่

เฟิ่งชิงเฉินเปิดประตูกระท่อมไม้ อากาศร้อนจากข้างในพุ่งเข้าปะทะใบหน้าของนางทำให้อดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายลงและเพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นที่หาได้ยากยิ่งในฤดูหนาวนี้

ห้องไม้เหล่านี้ดูเหมือนจะเรียบง่ายแต่แท้จริงแล้วกลับมีมูลค่ามหาศาล ยังไม่ต้องพูดถึงว่าไม้นั้นเป็นวัสดุที่ไม่ธรรมดา เพียงแค่ห้องไม้นี้เป็นห้องที่อบอุ่นในฤดูหนาวและเย็นสบายในฤดูร้อนก็พอที่จะทำให้คนหวั่นไหวแล้ว

ยามที่สร้างห้องไม้เล็กๆ เหล่านี้ เฟิ่งชิงเฉินให้คนฝังท่อเซรามิกไว้ข้างใต้ ยามฤดูหนาวต้มน้ำร้อนให้ความร้อนจากน้ำส่งผ่านมาตามท่อเพื่อให้สามารถควบคุมอุณหภูมิภายในห้องได้

ยามฤดูร้อนก็ให้ใส่น้ำแข็งไว้ในท่อเซรามิกเพื่อให้คนที่เข้ามาไม่รู้สึกถึงความร้อน

ในห้องไม้เล็กๆ นี้ อุณหภูมิของทั้งสี่ฤดูล้วนสามารถควบคุมได้ ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะลงมือทำการผ่าตัดเมื่อใด เพียงแค่สั่งการลงไปอุณหภูมิในห้องนี้ก็จะสามารถเป็นไปตามที่นางต้องการได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือไม่จำเป็นต้องเห็นถาดหรือน้ำแข็งเลยแม้แต่น้อย