นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 665

ไข่มุกเม็ดงามเช่นนี้ มิใช่เขาผู้เดียวที่มองเห็น เสด็จอาเก้ามิคิดเลยว่า ในใต้หล้าจะมีผู้ใดสายตาเฉียบคมเช่นเขาอีก ถึงได้มองเห็นเฟิ่งชิงเฉินที่เป็นไข่มุกเม็ดงามเช่นนี้ได้

ตระกูลหยุนที่เมินเฉินต่อคำตัดสินคนจากภายนอก ทั้งยังคิดมาสู่ขอเฟิ่งชิงเฉิน แม้นางจะมีชื่อเสียงเสื่อมเสียเช่นนี้ ไม่อาจพูดได้เลยว่า หัวหน้าตระกูลหยุนร้ายกาจยิ่งนัก

เสด็จอาเก้ารู้สึกว่าตนเองโชคดียิ่งนัก ที่ลงมือไว มิเช่นนั้น หากเฟิ่งชิงเฉินที่มีใจมุ่งมั่นชอบชีวิตที่เรียบง่ายนั้น ไม่แน่นางอาจจะคิดพิจารณาที่จะแต่งเจ้าตระกูลหยุนก็เป็นได้ อีกทั้งข้อเสนอของตระกูลหยุนที่ให้มานั้น ก็เป็นสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินต้องการตำแหน่งฮูหยินเอกอีกด้วย และยังเป็นตำแหน่งนายหญิงของตระกูลหยุนอีกเช่นกัน

การไร้ข้อสงสัยเช่นนี้ นับได้ว่ามีผลต่อความใสบริสุทธิ์ต่อเฟิ่งชิงเฉินยิ่งนัก ขอเพียงแค่นางแต่งเข้าตระกูลหยุนไป ภายใต้การคุ้มครองของตระกูลหยุนนั้น นางย่อมมิต้องถูกข่าวลือที่ไร้สาระรบกวนนางไปชั่วชีวิต ชั่วชีวิตนี้ของนางย่อมใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและเป็นสุข ด้วยความสามารถของเฟิ่งชิงเฉินแล้ว นางนับว่าเอาตัวรอดจากจวนหลังบ้านได้อย่างสบาย

ทว่า แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่า ชีวิตเช่นนี้นับว่าเป็นชีวิตที่ดีที่สุดสำหรับสตรีที่ต้องการจะออกเรือน แต่ทว่าเสด็จอาเก้ากลับไม่อาจยอมรับได้

ความสุขของเฟิ่งชิงเฉินนั้น มีเพียงเขาที่ให้ได้เท่านั้น ผู้ใดก็ไม่อาจให้ได้ อีกทั้งเขาก็จะมิยินยอมให้เฟิ่งชิงเฉินรับด้วยเช่นกัน

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าอยากแต่งเข้าตระกูลหยุนงั้นหรือ?" เสด็จอาเก้ากอดเฟิ่งชิงเฉินเอาไว้แน่น สายตาพลันวาวโรจน์ เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินมิตอบอันใดนั้น เขาก็ถามย้ำอีกครั้งในทันที

เขากลัว เขากลัวว่าเฟิ่งชิงเฉินจะเสียใจ ที่ต้องมาตามติดเขาที่ไร้ชื่อและไร้ตำแหน่งเช่นนี้

แต่งเข้าตระกูลหยุน? แน่นอนว่านางไม่คิด อีกทั้งนางย่อมไม่ตอบคำถามที่ไร้สาระของเสด็จอาเก้าเช่นนี้ด้วย มันไม่ค่าที่ควรตอบ หากนางต้องการแต่งกับใครสักคน ในคราแรก นางย่อมไม่ปีนขึ้นไปบนเตียงของเสด็จอาเก้าหรอก

ทว่า เมื่อเห็นท่าทีที่จริงและเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกของเสด็จอาเก้านั้น ก็อดที่จะทำให้นางตอบไปตามตรงไม่ได้ โอกาสดีๆ เช่นนี้ นางย่อมทำให้เสด็จอาเก้ารู้สึกตื่นตระหนกเสียหน่อย

เฟิ่งชิงเฉินพลันเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังออกมาว่า "ตระกูลหยุนนับว่าไม่แย่ อีกทั้งยังจริงใจอีกด้วย พวกเขาไม่คิดสนใจชื่อเสียงของหม่อมฉันเสียด้วยซ้ำ การที่หม่อมฉันจะเข้าไปเป็นนายหญิงของตระกูลหยุน นับว่าไม่ยากเกินไป"

"เจ้าต้องการเป็นนายหญิงตระกูลหยุน?" เสด็จอาเก้าพลันเพิ่มเสียงพูดขึ้น พร้อมกับกล่าวเป็นพลันวันออกมา

"หม่อมฉันไม่เหมาะหรือ?" เฟิ่งชิงเฉินพลันเอ่ยถามกลับด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม สายตาพลันปรากฏไออันตรายออกมา

หากเสด็จอาเก้ากล้าพูดว่าไม่เหมาะ นางจะเตะเสด็จอาเก้าอีกสักที หากว่าเสด็จอาเก้าบอกเหมาะ แล้วนางควรจะตอบกลับเช่นไรดี

น่าเสียดาย เสด็จอาเก้าหาใช่คนโง่ไม่ ที่จะไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าพลันแย้มยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา พร้อมทั้งกล่าวออกมาเป็นเชิงคำขู่ด้วยว่า "เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าอยากจะเป็นนายหญิงของตระกูลหยุนงั้นหรือ? เปิ่นหวางจะบอกอะไรกับเจ้าสักอย่าง เจ้าฝันไปเถอะ เปิ่นหวางไม่ยอม หากเจ้ากล้าตอบรับเทียบสมรสของตระกูลหยุนละก็ เปิ่นหวางก็กล้าส่งทัพเคลื่นไปที่เมืองหยุน พร้อมทั้งถล่มเมืองหยุนให้ราบเป็นหน้ากลองเลยทีเดียว เปิ่นหวางอยากจะรู้นัก ว่าเจ้าจะแต่งให้ผู้ใดได้อีก"

เมื่อเห็นสีหน้าที่เรียบเฉยของเฟิ่งชิงเฉินนั้น เสด็จอาเก้าจึงพูดเสริมขึ้นมาอีกว่า "เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าอย่าคิดว่าเปิ่นหวางมีดีแค่พูด หากเจ้ามิเชื่อก็ลองดู หากเจ้ากล้าตอบรับเทียบเชิญสมรสของตระกูลหยุนเมื่อใด เปิ่นหวางก็กล้าทำลายตระกูลหยุนเช่นกัน เปิ่นหวางจะทำให้คนในตระกูลเกลียดเจ้าไปชั่วชีวิตเลย"

หากกล่าวว่าประโยคแรกเป็นคำขู่ เช่นนั้นประโยคหลังก็เป็นประโยคเอาชีวิต เสด็จอาเก้าค่อย ๆ เพิ่มแรงขึ้นมาเรื่อย ๆ ราวกับว่าจะบีบให้เฟิ่งชิงเฉินแหลกสลายคามือไปในทันที

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกหายใจไม่ออกยิ่งนัก ไอสังหารที่เสด็จอาเก้าแผ่กระจายออกมารุนแรงยิ่งนัก ทำเอานางรู้สึกมึนงงไปครู่หนึ่ง นางมิคิดเลยว่าคำพูดที่เลื่อนลอยของนาง จะทำเอาเสด็จอาเก้าโมโหได้ถึงเพียงนี้ รวมไปถึงคิดที่เคลื่อนทัพของตนเพื่อนางอีกด้วย

นาง เฟิ่งชิงเฉินมีคุณธรรมและความสามารถเพียงใดกัน ถึงได้รับความรักมากมายจากบุรุษผู้นี้ แม้ว่าตนเองจะมีชื่อเสียงที่โหดร้ายก็ตามแต่

เฟิ่งชิงเฉินมิกล้าร้องโอดครวญออกมา อีกทั้งยังมิกล้าดิ้นไปมาอีกด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว นางก็ต้องใช้แรงต่อกรกับเสด็จอาเก้า พร้อมกับพูดออกมาด้วยความมั่นใจและแน่วแน่ว่า "ไม่มีทาง หม่อมฉันย่อมไม่ยินยอมแต่งกับผู้ใด ทั้งยังไม่ตอบรับคำขอของตระกูลหยุนอีกด้วย ไม่ว่าตระกูลหยุนจะดีมากเพียงใด ไม่ว่าการจะเป็นนายหญิงของตระกูลหยุนจะดีเพียงใดนั้น ก็หาได้เกี่ยวข้องอันใดกับหม่อมฉันไม่ ข้า เฟิ่งชิงเฉินจะไม่ จะไม่"

เฟิ่งชิงเฉินกลัวจริง ๆ ว่าเสด็จอาเก้าจะยกทัพไปที่เมืองหยุน นางกลัวบุรุษผู้นี้ยิ่งนัก เพื่อนางแล้ว เสด็จอาเก้าสามารถฆ่าล้างตระกูลหยุนได้ นางเชื่อว่าเสด็จอาเก้าจะทำได้ แต่นางไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น นางมิต้องการเป็นตัวโชคร้ายของผู้ใด

หากเสด็จอาเก้าต้องการยกทัพไปที่เมืองหยุนจริง ๆ สิ่งที่เขาวางแผนมานานจะไร้ประโยชน์ไปในทันที และจะไม่มีที่ยืนในตงหลิงให้กับเสด็จอาเก้าอีกต่อไป เขาก็จะกลายเป็นโจรที่ทุกคนตามจับไปทั่วกัน

หากรู้ว่า เสด็จอาเก้ามิได้มีตำแหน่งเป็นชินอ๋องนั้น อีกทั้งเสด็จอาเก้าหาได้มีอำนาจทางการทหารไม่ หากเขาต้องการเคลื่อนพลไปที่เมืองหยุนนั้น นั่นหมายถึงการก่อกบฏ และนี่ก็จะเป็นหอกที่อยู่ในมือชั้นดีของฝ่าบาทเลยทีเดียว

ไม่ได้ นางไม่อาจให้เสด็จอาเก้าทำเช่นนี้ได้

เฟิ่งชิงเฉินกอดเสด็จอาเก้าเอาไว้อย่างแนบแน่น ราวกับจะเป็นการบอกเสด็จอาเก้าอย่างไรเสียงว่า นอกจากพระองค์แล้ว นางก็ไม่ต้องการใครอีก ไม่ว่าจะเป็นตระกูลชั้นดีมากเพียงใด นางเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่เอา นางต้องการเพียงตงหลิงจิ่วเท่านั้น

นี่ก็เพียงพอแล้ว!

เสด็จอาเก้าพลันโล่งอกออกมาในทันที ขอเพียงแค่เฟิ่งชิงเฉินมิยินยอมแต่งออกไป เขาก็มิจำเป็นต้องกังวลสิ่งใดอีก หยุนเซียวนับว่ามิได้อันตรายมากนัก เสด็จอาเก้าค่อย ๆ ปล่อยเฟิ่งชิงเฉินออกมา เพื่อให้นางหายใจได้สะดวก เขาไม่อาจทำให้เฟิ่งชิงเฉินถูกรัดจนตายได้

หากต้องหาเพิ่มอีกคน ให้เหมือนเฟิ่งชิงเฉินนั้น ย่อมไม่มีทางเจอแน่!

ก่อนหน้านั้นเขาได้ยินข่าวมาแล้วว่า ตระกูลหยุนมาทำการสู่ขอเฟิ่งชิงเฉิน ทว่าเขาหาได้สนใจไม่ เขาไม่เชื่อว่าเฟิ่งชิงเฉินนางจะแต่งให้กับหยุนเซียว ถ้าหากเฟิ่งชิงเฉินยินยอมแต่งให้หยุนเซียวนั้น ในคราแรกนางย่อมมิปฏิเสธหวังจิ่นหลิงไปแล้ว

หากเทียบกับหยุนเซียวแล้วนั้น หวังจิ่นหลิงนับว่าเป็นตัวอันตรายมากกว่า เฟิ่งชิงเฉินหาได้มีการป้องกันตัวจากหวงจิ่นหลิงเลยไม่ แม้แต่การป้องกันระหว่างชายหญิงก็ไม่มี