พัฟ……
เลือดกระฉูดออกมาจากแขนขาของเซวียนเส้าเจี๋ยและหลังจากถูกฟัน เพียงสามครั้ง เซวียนเส้าเจี๋ยก็หมดสติไป
เมื่อมีดสุดท้ายฟันเซวียนเส้าเจี๋ยล้มไป ร่างกายของลู่อีหรานก็สั่นเทาและมองไปที่ลูกชายของเขาที่นอนจมกองเลือดและรีบทิ้งตัวลงข้างๆ และร้องไห้เสียงดัง
"ไม่...เซวียนเส้าฉี เจ้ามันไม่ใช่มนุษย์ เขาเป็นน้องชายของเจ้า เขาเป็นน้องชายของเจ้านะ" ลู่อีหรานลุกขึ้นจากพื้น พุ่งไปข้างหน้าเซวียนเส้าฉีอีกครั้งและต่อยเตะเขา
"เซวียนเส้าฉี เจ้าไม่ใช่มนุษย์ เจ้าไม่ใช่มนุษย์ ข้าจะสาปแช่งเจ้า ข้าขอสาปแช่งให้เจ้าตาย ข้าขอสาปแช่งให้เจ้าไม่มีวันได้ครอบครองลูกสาวของลู่อีโม่ ข้าขอสาปแช่งเจ้า ขอสาปแช่งเจ้า..."
"ฮึ่ม..." เซวียนเส้าฉีไม่หวั่นไหว เอื้อมมือไปจับมือลู่อีหรานและดึงนางเข้ามาใกล้ ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน: "ลู่อีหราน ก่อนที่คำสาปแช่งของเจ้าจะเป็นจริง ข้าจะส่งเจ้าและลูกสาวเจ้าไปตายเสียก่อน... เสี่ยวเฟยดูเหมือนชิงเฉินมาก เอาร่างนางไปแลกทองคำสองสามพันชั่งดีไหม?"
น้ำเสียงของเซวียนเส้าฉีเหมือนปีศาจ ทำให้ลู่อีหรานหวาดกลัวจนตาแทบหลุดออกจากเบ้า: "ไม่ ไม่ ไม่ โลกแห่งนักฆ่าไม่อาจยอมรับได้ ไม่..."
“ไม่เป็นไร ข้าจะลองดู แล้วถ้านักฆ่ายอมรับล่ะ ข้าไม่สนใจความเป็นความตายของเสี่ยวเฟย” เซวียนเส้าฉีขู่
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคุกคาม หากชีวิตของเซวียนโม่เฟยมีประโยชน์จริง ๆ เขาทำไปนานแล้ว ทองคำสองแสนชั่ง ผู้คนในโลกนักฆ่าจะไม่ตรวจสอบอย่างระมัดระวัง
"เจ้าต้องการอะไร เซวียนเส้าฉี เจ้าต้องการอะไร?" ตอนนี้นางมีเพียงลูกชายและลูกสาว หากเซวียนโม่เฟยตาย แล้วนางหล่ะ?
"อยู่ในเผ่าอย่างเชื่อฟัง ดูแลพ่อของข้าให้ดี อย่าออกไปข้างนอก" เซวียนเส้าฉีกระซิบข้างหูของลู่อีหรานเบา ๆ
เซวียนเส้าฉียืนขึ้น ปัดขี้เถ้าบนร่างกายและพูดเบา ๆ : " ไม่ต้องกังวล ข้าจะให้หมอที่ดีที่สุดในเผ่าไปรักษาบาดแผลของเซวียนเส้าเจี๋ยจะไม่เป็นไร แม้ว่าเขาจะดื้อรั้น แต่เขาเป็นน้องชายต่างมารดา ข้าจะเอาชีวิตเจ้าได้อย่างไร?”
"ขอบคุณ ขอบคุณ หัวหน้าเผ่า" ลู่อีหรานพูดด้วยความมึนงง มองไปที่ดวงตาของเซวียนเส้าฉีมีความกลัวและความกังวลใจที่ไม่อาจซ่อนเร้นได้
เซวียนเส้าฉีกลัวจริงง เธอไม่เคยคิดว่าเซวียนเส้าฉีจะโหดร้ายกับน้องชาย และน้องสาวของเธอถึงเพียงนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายผิด แต่เส้าเจี๋ยและเซวียนเฟยไม่ได้ผิด
"น้าหราน ไม่ต้องเกรงใจ ถ้าต้องการส่งคนให้แจ้งข้ามาได้เลย" เซวียนเส้าฉีโบกมือให้คนรับใช้ "น้าหรานพักผ่อนเถอะ ข้ามีเรื่องต้องทำต่อ"
หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและเดินไปที่แท่น ทันทีที่เขาหันกลับมา เซวียนเส้าฉีก็แสดงความสงสัย
จังหวะของการโจมตีในตอนกลางคืนโดยกองกำลังพันธมิตรสามก๊ก และจังหวะที่เสี่ยวเจี๋ยหลบหนีนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญดังนั้นเขาจึงอดสงสัยไม่ได้
หลานจิ่วชิง เจ้ามีจุดประสงค์อะไร!
เซวียนเส้าฉีเดินไปที่แท่นบัญชาการ เขาใช้ความเป็นหัวหน้าเผ่าได้สั่งให้คนของเผ่าเสวียนเซียวป้องกัน อีกฝ่ายก่อกวนพื้นที่เล็ก ๆ เท่านั้น และเผ่าเสวียนเซียวไม่ตกอยู่ในอันตราย
เซวียนเส้าฉีถอนหายใจด้วยความโล่งอก พร้อมกับพยักหน้าให้ผู้อาวุโสเคราขาวของเผ่าเพื่อแสดงความขอบคุณ จากนั้นจึงอยู่ในห้องบัญชาการอย่างเงียบ ๆ รอการโจมตีระลอกต่อไปจากกองกำลังของพันธมิตรสามก๊ก
เขาสงสัยว่าหลานจิ่วชิงอยู่ในเผ่าเสวียนเซียวเพื่อสกัดกั้นลู่อีหรานและอีกสามคน เขาสั่งให้คนตรวจตราในวัง รวมถึงเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง ตอนนี้เขาแค่รอหลานจิ่วชิงออกมา...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...