นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 762

หอคอยเหวินเฟิงในซีหลิงเป็นหอคอยที่สูงที่สุดในจิ่วโจว เป็นหอคอยทรงแปดเหลี่ยม สูง 13 ชั้น ขนาดความสูงอยู่ที่ 85.5 เมตร เมื่อยืนอยู่บนยอดหอคอยจะมองเห็นภูเขาเล็ก ๆ

ปกติแล้วคนทั่วไปไม่สามารถขึ้นไปบนยอดหอคอยได้ ชาวบ้านที่อยู่บริเวณนั้นจึงสงสัยว่าทำไมคน ๆ นั้น ไม่ถูกจับ อีกทั้งทุกครั้งที่มากระโดดหอคอย ทุกคนจะดูด้วยความสนุกสนาน

เฟิ่งชิงเฉินคิดว่าสายตาของนางนั้นดีมาก แต่เมื่อนางอยู่ด้านล่างหอคอย แหงนหน้าขึ้นไปมอง นางแทบไม่เห็นอะไรเลย แต่นางมองเห็นจุดดำ ๆ บนหอคอยได้อย่างชัดเจน จุดดำนั้นเป็นคนที่อยู่บนหอคอยนั่นเอง

“คนๆ นั้นคือใคร?” หลังจากยืนเป็นเวลานาน เฟิ่งชิงเฉินก็สะกิดเสด็จอาเก้าเพื่อที่จะบอกว่า คน ๆ นั้น ไม่กระโดดลงมาเสียที

"เจ้าจะรู้เองตอนที่เขากระโดดลงมา" เดี๋ยวนี้เสด็จอาเก้าไม่ค่อยตอบคำถามเฟิ่งชิงเฉิน และมักจะให้เฟิ่งชิงเฉินหาคำตอบด้วยตัวเอง จนทำให้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกโกรธ

เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินมีท่าทางโกรธ เสด็จอาเก้าก็มีความสุขในทันใด

ใจเย็น ๆ เพิกเฉยต่อทุกสิ่ง ปล่อยให้อยากรู้ ข้าจะทำให้เจ้าอึดอัดด้วยความโกรธ!

ฮึ่ม... เฟิ่งชิงเฉินเบือนหน้าหนี นางจะไม่ยอมก้มหัวให้ อย่างไรก็ตาม นางจะรู้เองว่าถ้ามีคนกระโดดลงมาจะน่าทึ่งแค่ไหน นางไม่รีบร้อน เพียงแค่นางยังรู้สึกโกรธเสด็จอาเก้าอยู่!

เฟิ่งชิงเฉินไม่รีบร้อน แต่คนรอบข้างรีบ รออยู่นานแต่ชายคนนั้นไม่กระโดดลงมา คนใจร้อนบางคนเริ่มตะโกน “กระโดด กระโดด กระโดดเร็ว”

“จะโดด หรือไม่โดดก็ไม่ไป”

“ใช่ จะกระโดดก็รีบกระโดดสิ เสียเวลาเดินตลาด”

"กระโดด กระโดด กระโดดลงไป!"

...

เมื่อยังไม่มีคนกระโดด คนรอบข้างก็ถอนหายใจเสียงดัง จนเฟิ่งชิงเฉินต้องจับมือเสด็จอาเก้ามาอุดหูเธอไว้

คนที่อยู่บนหอคอยเหมือนจะไม่สนใจเสียงคนอื่นที่กำลังรอคอยเลย ไม่ว่าคนที่อยู่ด้านล่างจะกระตุ้นให้เขากระโดดแค่ไหน เขาก็ยังไม่กระโดด เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจว่าลุงจิ่วฮวงกำลังรออะไรอยู่

ไม่เห็นมีคนบ้าเลย มีความพิเศษอะไรที่ทำให้เสด็จอาเก้าต้องมารอดู?

เฟิ่งชิงเฉินคิดว่าบุคคลนี้ต้องเป็นเจ้ายุทธจักร มิฉะนั้นถ้าเขากระโดดลงมาจากหอคอยที่สูงกว่า 80 เมตร สูงขนาดนี้กระโดดลงมาคงเละเป็นเนื้อบด เสด็จอาเก้าอาจต้องการปราบคน ๆ นี้?

เฟิ่งชิงเฉินเงยหน้าขึ้น และมองเสด็จอาเก้าเป็นนัยยะว่านางต้องการถามเขาว่าเขาต้องการปราบคน ๆ นี้ใช่หรือไม่

อย่างไรก็ตาม ระหว่างคนบ้า กับอัจฉริยะ มีเส้นบาง ๆ กั้นไว้ หากเป็นคนบ้าสามารถฝึกได้

น่าเสียดายที่คลื่นสมองของทั้งสองดูเหมือนจะแตกต่างกัน เสด็จอาเก้าไม่เข้าใจสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินจะสื่อ เมื่อเห็นนางมองมาที่เขา เขาก็ปล่อยมือและกระซิบข้างหูนางว่า "ชายคนนั้นกำลังรอ ลม"

เมื่อลมพัดเขาก็จะกระโดดลงมา

"รอลม? เขาต้องการเคลื่อนตามสายลม ?" สภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังไม่เหมาะสำหรับการพูดคุยจริงๆ เฟิ่งชิงเฉินโอบคอเสด็จอาเก้าด้วยสองมือ

อย่างไรก็ตาม ทุกคนกำลังรอให้คนที่อยู่บนยอดหอคอยกระโดดลงมา และไม่มีใครสนใจคนสองคนนี้ เสด็จอาเก้ากอดนางแนบแน่น

"เขากระโดดแล้ว" เสด็จอาเก้าหันกลับมาโอบกอดเฟิ่งชิงเฉินขณะที่ดูคนกระโดดหอคอย และเดินไปยังทิศทางที่บุคคลนั้นกระโดด

ฮู้ ฮู้...

เฟิ่งชิงเฉินเห็นเพียงจุดสีดำ กระโดดลงมาจากที่สูง จุดสีดำค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น หลังจากนั้นเฟิ่งชิงเฉินก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน น้องสาว...

อะไรคือคนบ้ากระโดดหอ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพวกคลั่งการวิจัย มีว่าวตัวใหญ่ข้างหลังเขา เขาไม่ได้แสวงหาความตาย แต่ใช้หอคอยและลม เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของว่าวตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขา และลอยไปตามสายลม แต่ทำไมคน ๆ นี้คุ้นจัง