นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 807

“เฟิ่ง......”

คุณชายเฉินไม่เข้าใจมารยาทเลยแม้แต่น้อย เขาประกาศศึกกับเฟิ่งชิงเฉินทันทีที่เข้ามา แต่ก็ถูกเฟิ่งชิงเฉินขัดจังหวะเขาทันทีที่เปิดปาก “คุณชายเฉินกรุณารอสักครู่ ก่อนที่คุณชายจะถามออกมา ข้าขอถามออกมาสักหนึ่งคำถามก่อนได้หรือไม่ เมื่อสักครู่คุณชายเฉินยืนอยู่ด้านนอกมานานแค่ไหนแล้ว? คำให้การของทนายฉิง คุณชายเฉินได้ยินมันหรือไม่? หรือว่าคำให้การของทนายฉิงนั้นเป็นเท็จ? จวนซุ่นหนิงโหวยอมรับคำให้การของทนายฉิงหรือไม่? หรือคุณชายเฉินมีคำให้การเพิ่มเติม?”

บัดซบ นี่มันคำถามเดียวเสียที่ไหน เห็นได้ชัดว่ามันตั้งห้าคำถาม แต่คำถามเหล่านี้ของเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ผิดแต่อย่างใด คุณชายเฉินก็หาเหตุผลที่จะปฏิเสธคำถามเหล่านี้ไม่ได้จึงพยักหน้าและตอบกลับมาว่า “คำให้การของทนายฉิงนั้นถูกต้อง เมื่อสักครู่ข้าได้ยินทั้งหมดอย่างชัดเจน คำให้การของทนายฉิงก็คือคำให้การของจวนซุ่นหนิงโหวของพวกเรา”

แม้คำถามที่เฟิ่งชิงเฉินถามออกมามากมายก่อนหน้านี้จะไม่ได้อยู่ในขอบเขตการเตรียมตัวของพวกเขา แต่ทนายฉิงก็สามารถตอบคำถามเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี หากเปลี่ยนเป็นเขา เขาก็คงจะตอบออกไปเช่นนั้น

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว ในเมื่อคุณชายเฉินบอกว่าคำให้การของทนายฉิงไม่มีปัญหาหรือข้อผิดพลาดแต่อย่างใด งั้นก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าจวนซุ่นหนิงโหวต้องการใส่ร้ายซุนซือสิง คุณชายเฉินโปรดอย่าเพิ่งโกรธ ฟังข้าอธิบายออกมาทีละขั้นตอน” เฟิ่งชิงเฉินต้องการควบคุมทุกอย่างด้วยตนเอง นางไม่มีทางปล่อยให้คนของจวนซุ่นหนิงโหวได้พูดออกมา

เดินผ่านคุณชายเฉินที่พูดไม่ออก เฟิ่งชิงเฉินยื่นกระดาษบันทึกที่ถูกเขียนไว้เต็มแผ่นให้กับหัวหน้าศาลต้าหลี่ที่อยู่ด้านหน้า

“ใต้เท้า ท่านลองดูเวลาที่เขียนบันทึกไวว่ามันตรงกับที่ทนายฉิงกล่าวหรือไม่?”

เวลาตอนที่บอกคำให้การมันไม่เป็นระเบียบ แต่ทนายซ่งได้นำคำให้การทั้งหมดมาจัดลำดับเหตุการณ์ หลังจากหัวหน้าศาลต้าหลี่ได้อ่านมันก็พยักหน้าและพูดออกมาว่า “ตรง มันเป็นเวลาเดียวกัน”

“ใต้เท้า หากเวลาตรงกันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการ ใต้เท้าลองดูคำให้การของทนายฉิง จากสิ่งซึ่งเขากล่าวออกมา พวกเราสามารถเห็นได้ว่าเวลาที่ซุนซือสิงอยู่ในจวนซุ่นหนิงโหวยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ และซุนซือสิงก็ออกมาจากจวนซุ่นหนิงโหวในเวลาไม่ถึงสิบโมง”

“แล้วนี่มันมีปัญหาอะไร?” เฉินอี้ขัดจังหวะของเฟิ่งชิงเฉิน

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้โกรธ นางยิ้มและกล่าวออกไปว่า “คุณชายเฉินอย่าเพิ่งใจร้อน ข้าจะบอกกับท่านว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน ดูจากคำให้การของทนายฉิง ตอนที่ซุนซือสิงเข้าไปในจวนประมาณเก้าโมง ใช้เวลาในการรักษาขุนนางโหวประมาณสี่สิบห้านาที หรือพูดอีกอย่างก็คือซุนซือสิงออกมาจากตำหนักด้านหน้าของจวนซุ่นหนิงโหวก็เกือบจะสิบโมงอยู่แล้ว”

ตอนนี้พวกเจ้าก็รู้แล้วใช่หรือไม่ว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน เฟิ่งชิงเฉินพูดออกมาถึงตรงนี้ นางหยุดอยู่ชั่วขณะและหันไปมองทุกคน

หัวหน้าศาลต้าหลี่พยักหน้า ดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาเป็นประกายราวกับว่าเขานึกอะไรขึ้นมาได้ แน่นอนว่าคนอื่นเองก็ไม่ต่างกัน ใบหน้าของทนายฉิงและคุณชายเฉินซีดขาวในทันที อ้าปากค้างแต่กลับพูดอะไรไม่ออก

พวกเขาลืมปัญหาเรื่องของเวลา ช่องโหว่ที่ใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาจะอุดมันได้อย่างไร?

ทนายฉิงและคุณชายเฉินมองหน้ากัน ตบหัวตัวเองไม่หยุด พยายามคิดว่าจะแก้ไขอย่างไร

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าคนพวกนี้เข้าใจแล้ว แต่นางก็ยังเลือกจะอธิบายออกมาให้ชัดเจน เนื่องจากยังมีผู้คนอีกมากมายยังไม่เข้าใจ และหากไม่แยกเรื่องราวออกมาให้ชัดเจน คนพวกนี้ก็จะไม่เข้าใจว่าสิ่งที่จวนซุ่นหนิงโหวทำลงไปนั้นมันน่าเกลียดเพียงใด