นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 809

เจ้าหน้าที่ของจวนซุ่นหนิงโหวเก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือตลอดวันเพื่อค้นหาความหมายในการกระทำของเฟิ่งชิงเฉิน แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินทำดีกับพวกเขาแบบนี้เพื่ออะไร เฟิ่งชิงเฉินหลีกทางให้เพียงคนเดียวก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่นางบอกให้ตี๋ตงหมิงหลีกทางด้วย มันกำลังแสดงถึงความสัมพันธ์อันดีที่มีต่อจวนซุ่นหนิงโหวหรือเปล่า

“ไม่มีเหตุผล จากความเห็นของข้า เฟิ่งชิงเฉินทำลงไปโดยไม่มีเหตุผล ไม่อย่างนั้นเฟิ่งชิงเฉินคงไม่มีทางสั่งให้ตี๋ตงหมิงหลีกทาง ในมือของเฟิ่งชิงเฉินนั้นไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าซุนซือสิงเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่ตั้งแต่แรก นางทำดีต่อพวกเราก็เพื่อหวังให้พวกเราอะลุ่มอล่วยให้กับซุนซือสิงบ้าง”

หลังจากได้ยินคำกล่าวของเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง คนอื่นก็แสดงความคิดที่คล้ายกันออกมา แม้แต่ตัวซุ่นหนิงโหวเองก็คิดเช่นนั้น หากไม่ใช่ว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่มีหลักฐานหรือไม่มีเหตุผลอยู่ตั้งแต่แรก ว่าซุนซือสิงเป็นผู้บริสุทธิ์ แบบนั้นทำไมนางถึงสั่งให้ตี๋ตงหมิงหลักทางให้กับจวนซุ่นหนิงโหว

ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้จวนซุ่นหนิงโหวตกอยู่ในความตื่นตระหนก แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้จะเหนือความคาดหมายของพวกเขา แต่ในมือของเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าซุนซือสิงเป็นผู้บริสุทธิ์ นี่เป็นข้อบกพร่องอันยิ่งใหญ่ในตอนนั้น ด้วยสถานการณ์ที่วุ่นวาย ทำให้พวกเขาไม่สามารถไตร่ตรองได้อย่างเต็มที่ นอกจากจะยัดเยียดความเป็นโจรให้กับซุนซือสิง พวกเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะยัดเยียดมันให้กับใคร

เรื่องมาถึงขั้นนี้ พวกเขาทำได้แค่ยกการตายของคุณหนูลิ่วให้เป็นความผิดของซุนซือสิง แค่บอกว่าพวกเขาไม่รู้ว่าวิธีการของซุนซือสิงก็พอแล้ว แบบนี้ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะพูดอย่างไร คำพูดของพวกเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนไป เนื่องจากจะปล่อยให้เกิดเรื่องอื้อฉาวในจวนซุ่นหนิงโหวไม่ได้

ส่วนซุนซือสิงข่มขืนคุณหนูลิ่วอย่างไร เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับจวนซุ่นหนิงโหว เรื่องนี้ต้องไปถามตัวของซุนซือสิงเอง ไปตามหาตัวของซุนซือสิงให้พบ จากนั้นก็ไปถามเขาเอง......

หากหาซุนซือสิงไม่พบ คดีนี้ก็ไม่มีทางมีข้อตัดสิน พวกเขาก็แค่ยกเรื่องทั้งหมดให้เป็นความผิดของซุนซือสิงและถีบมันลงน้ำไปก็พอ

ในตอนที่จวนซุ่นหนิงโหวกำลังพูดคุยกันถึงวิธีจัดการกับเฟิ่งชิงเฉิน ตี๋ตงหมิงเองก็ถามเฟิ่งชิงเฉินถึงเรื่องราวซึ่งเกิดขึ้นในวันนี้ ก็เห็นอยู่ว่ากำลังได้เปรียบ แล้วทำไมถึงไม่ยอมจัดการจวนซุ่นหนิงโหวให้ตายภายในหมัดเดียว

“มันง่ายขนาดนั้นเสียที่ไหน ทางจวนซุ่นหนิงโหวเองก็เป็นพวกมีรากฐาน อีกอย่าง แม้เหตุผลที่ข้าพูดออกไปในวันนี้จะสมเหตุสมผลเป็นอย่างมาก แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าคุณหนูลิ่วเสียชีวิตไปได้อย่างไร ข้าคิดว่าคุณหนูลิ่วไม่ได้บริสุทธิ์ ครั้งนี้ซุนซือสิงช่างโชคร้ายเหลือเกิน ตอนนี้นอกจากจะหาผู้ร้ายตัวจริงให้พบ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถล้างมลทินให้กับซุนซือสิงได้ อาศัยแค่การวิเคราะห์สถานการณ์จากช่วงเวลาเพียงอย่างเดียวมันยังไม่เพียงพอ” เฟิ่งชิงเฉินเชื่อในตัวของตี๋ตงหมิง เรื่องจะชันสูตรศพนางยังไม่ได้พูดออกมา ด้วยความคิดของตี๋ตงหมิง นางต้องการเปิดโลงศพของผู้เสียชีวิตเพื่อตรวจสอบ แน่นอนว่าเขาไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น

เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป นางชี้ไปยังสมุดรายชื่อในมือขององครักษ์ด้านหลัง ถามออกมาว่า “หมิงซื่อจื่อ เจ้าเก่งกาจเหลือเกิน เจ้าทำสมุดเล่มนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?”

สมุดนี้เป็นของจริง แต่รายชื่อของทหารผู้เฝ้าประตูของเมื่อคืนวานนั้นเป็นของปลอม แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจว่าตี๋ตงหมิงเช่นนั้นได้อย่างไร ด้วยคนนิสัยสะเพร่าอย่างเขาจะเตรียมของแบบนี้มาได้อย่างไร

ฮ่าฮ่าฮ่า......

เมื่อพูดถึงเรื่องของสมุดรายชื่อ ตี๋ตงหมิงก็หัวเราะขึ้นมาทันที นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาภูมิใจ ตี๋ตงหมิงลืมเรื่องที่อยากถามเฟิ่งชิงเฉินไปในทันที ก้มศีรษะลงกระซิบข้างหูของเฟิ่งชิงเฉินว่า “เจ้าอยากรู้งั้นหรือ?”

ไม่อยาก!

แต่หากนางพูดออกไปว่าไม่ คิดว่าตี๋ตงหมิงคงต้องจุกอกตาย ดังนั้น......

เฟิ่งชิงเฉินจึงทำได้เพียงจำใจพยักหน้า “ใช่”

“ให้ตายข้าก็ไม่บอกเจ้าหรอก” ตี๋ตงหมิงพูดอย่างภาคภูมิ เชิดหน้าด้วยความเย่อหยิ่ง เดินไปด้วยฝีเท้าอันแผ่วเบา ร้องเพิ่งออกมา ดูเหมือนกับคุณชายเสเพลคนหนึ่ง