นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 817

การมีพลังและอำนาจช่างเป็นอะไรที่วิเศษเสียจริง เฟิ่งชิงเฉินแสดงออกว่ารู้สึกอิจฉาตนเอง อย่ามองว่าในเวลาปกติเสด็จอาเก้าจะไม่โอ้อวดหรือแสดงตน การเปิดเผยอย่างไม่เป็นทางการเช่นนี้ทำให้ผู้คนเข้าใจความแตกต่างระหว่างขุนนางกับประชาชน

เมื่อเทียบกับเสด็จอาเก้าแล้ว นางเป็นผู้อ่อนแอไปทันที บ่อหยกเช่นนี้ ต่อให้นางมีเงินก็ไม่มีอำนาจมากพอที่จะสร้างมันขึ้นมา นางอยากรู้เหลือเกินว่าเสด็จอาเก้าไปนำหยกมากมายขนาดนี้มาจากไหน

ดูดน้ำพุธรรมชาติมาจากนอกเมือง ฝั่งท่อไว้ใต้ดิน นี่ไม่ใช่โครงสร้างธรรมดาทั่วไป แต่มันเป็นโครงสร้างที่ซับซ้อนเป็นอย่างมาก นางคิดว่าเสด็จอาเก้าคงจะสนุกไปกับมัน แต่ก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะฟุ่มเฟือยขนาดนี้ ใช้เงินและกำลังคนนับไม่ถ้วนเพียงเพื่อสร้างน้ำพุร้อน

“คุณหนู” สาวใช้เห็นเฟิ่งชิงเฉินในสภาพมึนงง ไม่ได้หัวเราะหรือเย้ยหยันนาง เพราะในความจริงทุกคนที่เข้ามาในบ่อหยกแห่งนี้ต่างนับถือความใจกล้าของเสด็จอาเก้า ตัวอย่างเช่นก่อนหน้านี้นางได้รับหน้าที่มาทำความสะอาดบ่อหยก ทันทีที่เห็น นางตกใจจนเกือบล้มลงกับพื้น

เห็นพื้นที่เต็มไปด้วยหยก นางสองคนไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเดินออกไป พวกนางกลับไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาด จากนั้นถึงกล้ากลับเข้าไปอีกครั้ง

พื้นหยกที่เหมือนกับดินแดนสวรรค์เช่นนี้ มีเพียงกี่คนที่มีโอกาสได้เห็นมัน บ่อหยกแห่งนี้ นอกจากเสด็จอาเก้าก็มีเพียงแค่ผู้ทำความสะอาดเท่านั้นที่เคยเข้ามา ต่อให้เป็นจักรพรรดิก็ไม่เคยเข้ามาที่นี่อย่างแน่นอน

“แค๊ก แค๊ก” เฟิ่งชิงเฉินโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ “พวกเจ้าออกไปเถิด ที่นี่พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องมารับใช้ข้า”

ความน่ากลัวของการไม่รู้เป็นอะไรซึ่งแย่มาก เฟิ่งชิงเฉินเทิดทูนเสด็จอาเก้าไว้เหนือหัว หากไม่ใช่เพราะเสด็จอาเก้า นางคงไม่หลอกตัวเองมาถึงทุกวันนี้

สาวใช้ทั้งสองไม่กล้าอยู่ทำลายบรรยากาศของเสด็จอาเก้าอีกต่อไป เฟิ่งชิงเฉินไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก สาวใช้ทั้งสองถอยออกไป หายไปในพริบตา

เมื่อสาวใช้จากไป เฟิ่งชิงเฉินแทบรอไม่ไหวที่จะถอดเสื้อผ้าเพื่อลงไปแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อน น้ำอุ่นไหลกระทบกับร่างกายของนาง ทำให้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

น้ำไม่ได้ลึกมาก ระดับความสูงอยู่ประมาณหัวไหล่ของเฟิ่งชิงเฉิน แต่ดูแล้วน่าจะเกิดจากการคำนวณเป็นอย่างดีของสาวใช้ มิเช่นนั้นระดับน้ำคงสูงมากกว่านี้

นี่เป็นอีกครั้งที่ทำให้หัวใจของเฟิ่งชิงเฉินถูกครอบครองโดยเสด็จอาเก้า การกระทำเล็กน้อยของเฟิ่งชิงเฉินมักจะทำให้หัวใจของผู้คนหวั่นไหว

บ่อน้ำใหญ่มาก มันไม่ได้เล็กไปกว่าสระว่ายน้ำในร่มที่นางเคยใช้ชีวิตมาก่อนเลย เฟิ่งชิงเฉินเพลิดเพลินไปกับมัน ไว้น้ำวนไปวนมาอยู่สองสามรอบ

น้ำอุ่นไม่สามารถแช่นานเกินไปได้ มิเช่นนั้นอาจทำให้ขาดออกซิเจน เฟิ่งชิงเฉินพิงอยู่บ่อน้ำเพื่อผ่อนคลายอยู่ครู่หนึ่ง นางเหยียดเท้าไปมา ใต้เท้าของนางเป็นพื้นหยกซึ่งถูกเกาะสลักไว้อย่างประณีต เมื่อเท้าสัมผัสลงไป มันช่วยมิให้ลื่น ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายเหมือนกับการนวดใต้ฝ่าเท้า

ด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย เฟิ่งชิงเฉินเดินขึ้นมาจากบันไดหยก เนื่องจากในบ่อหยกแห่งนี้มีนางอยู่เพียงคนเดียว ดังนั้นนางจึงไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยร่างกายอันเปลือยเปล่า เพราะอย่างไรก็ไม่มีใครเห็น

หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่แขวนอยู่ด้านข้างขึ้นมาเช็ดผม เฟิ่งชิงเฉินพันผ้าขนหนูผืนใหญ่ไว้รอบตัวอย่างสบายใจ จากนั้นเดินไปยังที่นั่งหยกที่มีผลไม้และเหล้าซึ่งทำจากผลไม้วางไว้

เฟิ่งชิงเฉินเอนกายลงบนที่นั่งหยก ปล่อยแผ่นหลังสัมผัสกับแผ่นหยกผ่านอากาศ เพลิดเพลินกับผลไม้ด้วยส้อมสีเงินเพื่อชดเชยน้ำในร่างกาย

อุณหภูมิในบ่อหยกเป็นที่น่าพึงพอใจอย่างมาก เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นเลยแม้แต่น้อย จากการว่ายน้ำเมื่อสักครู่ ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากเคลื่อนไหว ยกแก้วเหล้าผลไม้สีแดงขึ้นมา พึมพำกับตัวเอง หากตอนนี้มีคนมานวดหลังให้คนจะดีไม่น้อย

“นวดหลัง?” ทันทีที่เสด็จอาเก้าเข้ามา เขาก็ได้ยินเสียงพึมพำของเฟิ่งชิงเฉิน อย่าโทษเฟิ่งชิงเฉินที่ขาดความระมัดระวัง แต่ต้องโทษเสด็จอาเก้าที่เข้ามาโดยไม่ส่งเสียง

เสด็จอาเก้าปล่อยผมปล่อยอันยาวยาวสลวยของเขา ถอดเสื้อคลุมและรองเท้า ตอนนี้เขากำลังเดินเท้าเปล่า ร่างกายของเขามีเสื้อคลุมสำหรับอาบน้ำอยู่หนึ่งตัว