นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 843

ไม่มีใครอยากออกมายืนตากลมกลางฤดูหนาว หากรู้ว่าเรื่องที่ซีหลิงเทียนอวี่ต้องการคุยกับเขามันน่าเบื่อขนาดนี้ เขาคงไม่มาตั้งแต่แรก

เสด็จอาเก้าเห็นซีหลิงเทียนอวี่ไม่พูดอะไร เขาจึงพูดออกมาว่า “เทียนอวี่ ข้าไม่มีอารมณ์มายืนตากลมกับเจ้าที่นี่ ครั้งหน้าอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาคุยกับข้า ข้าไม่ใช่ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้คนอื่น” พูดจบเขาก็หันหลังและเดินจากไป

แทนที่จะยืนตากลมอยู่ที่นี่ ไม่สู้เขากลับไปจวนเฟิ่ง ทานอาหารเป็นเพื่อนเฟิ่งชิงเฉินจะดีกว่า

“จะรีบร้อนไปไหน ข้ามาหาเจ้าแน่นอนว่าต้องมีเรื่องสำคัญ เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่ไม่ใส่ใจเท่านั้น” ซีหลิงเทียนอวี่ได้สติกลับมา ท่าทางของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที

“มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นที่ซีหลิง ข้าต้องการพูดคุยกับเจ้าถึงวิธีการรับมือ” หมากในซีหลิงของเสด็จอาเก้านั้นถูกย้ายออกมาเป็นที่เรียบร้อย แต่ไม่ว่าจะวางหมากได้สมบูรณ์แบบแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่สามารถป้องกันเรื่องไม่คาดคิดได้ และตอนนี้เรื่องดังกล่าวกำลังเกิดขึ้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ร่างกายของเสด็จอาเก้าหยุดนิ่ง แต่ไม่ได้หันหน้ากลับมา

ซีหลิงเทียนอวี่หัวเราะออกมา แอบคิดในใจว่าตอนนี้เจ้าคงกำลังร้อนรน เจ้ายิ่งร้อนรนเท่าไหร่ ข้ายิ่งไม่อยากพูดออกไปเท่านั้น ใครใช้ให้เจ้าพูดจาไม่เป็นมิตรออกมา ซีหลิงเทียนอวี่ชี้ไปทางด้านในของหอคอย “ตรงนี้ค่อนข้างเย็น เข้าไปด้านในก่อนพวกเราค่อยว่ากัน”

สิ่งที่ต้องพูด ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องพูดออกไปอยู่ดี เสด็จอาเก้าเองก็ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด เดินเข้าไปด้านในของหอคอย ด้านในของหอคอยมืดสนิท แต่การมองเห็นนั้นก็ยังดีกว่าด้านนอกมาก อย่างน้อยสายลมอันรุนแรงก็ไม่สามารถพัดเข้ามาได้

ซีหลิงเทียนอวี่ไม่พูดเสด็จอาเก้าก็ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด ยืนรออยู่ในความมืด รอให้ซีหลิงเทียนอวี่พูดออกมา ซีหลิงเทียนอวี่รออยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่ได้ยินเสียงเสด็จอาเก้าบังคับให้เขาพูด สุดท้ายจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากพูดออกมาด้วยตนเอง

“ป้าของข้า องค์หญิงจางกำลังทรงพระครรภ์”

องค์หญิงจางแห่งซีหลิง แม่แท้ ๆ ของโจ่วอันที่มีความสัมพันธ์กับอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายแห่งซีหลิง แต่งงานกับอัจฉริยบุคคลแห่งซีหลิงผู้อาวุโสหยินหลี่ หลังจากแต่งงานมายี่สิบกว่าปีในที่สุดก็ทรงพระครรภ์ ข่าวนี้ถือว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดา

ตอนแรกคิดว่าเสด็จอาเก้าจะตกใจกับข่าวนี้ คิดไม่ถึงว่าเสด็จอาเก้าจะถามออกมาอย่างนิ่งสงบ “ได้รับการพิสูจน์แล้วใช่หรือไม่?”

เสด็จอาเก้ากังวลว่าการตั้งครรภ์ของอีกฝ่ายจะเป็นเรื่องโกหก ใช้สิ่งนี้เพื่อรั้งตัวผู้อาวุโสหยินหลี่เอาไว้ ทำให้เขาไม่ได้เข้าไปในพระราชสำนัก

ต้องบอกเลยว่าการที่ผู้อาวุโสหยินหลี่ได้พบกับองค์หญิงจางถือเป็นความโชคร้ายอย่างมหันต์ ในตอนที่เขากำลังเตรียมตัวเข้าไปในพระราชสำนักอย่างเต็มภาคภูมิ เขาติดกับองค์หญิง ยังไม่ทันได้แต่งงานกันก็ถูกสวมเขา ไม่เพียงแค่ถูกตัดออกจากอำนาจหน้าที่ และยังกลายเป็นตัวตลกของซีหลิงไปโดยปริยาย

หลังจากทำงานหนักมากว่ายี่สิบปี เขามีโอกาสได้เข้าไปในพระราชสำนักอีกครั้งเพื่อความก้าวหน้าของตนเอง แต่องค์หญิงที่เป็นฮูหยินของเขากลับตั้งครรภ์ จากสถานการณ์ดังกล่าวทำให้เขาต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง

“เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน การแสร้งทำเป็นว่าตั้งครรภ์สามารถมองออกได้อย่างง่ายดาย” การที่ผู้หญิงวัยกลางคนตั้งครรภ์นั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดา คนที่ให้ความสนใจก็มีไม่มากนัก ดังนั้นซีหลิงเทียนอวี่สามารถมั่นใจได้ว่ามันเป็นความจริงอย่างแน่นอน

ยอดเยี่ยม จักรพรรดิแห่งซีหลิงใช้งานคนได้ยอดเยี่ยม ใช้องค์หญิงที่ถูกทอดทิ้งเพียงคนเดียวสร้างความวุ่นวายให้กับผู้อาวุโสหยินหลี่ซึ่งเป็นนักปราชญ์ผู้ชาญฉลาด มันคือการสังหารโดยไม่เสียเลือดเนื้อ

“เรื่องนี้มันก็จริง หากยอมตายแบบนั้น มันก็คงจะขี้ขลาดเกินไป” เหมือนตอนพิการ เขาไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเลย แม้ในสายตาของคนอื่นองค์ชายที่ขาพิการทั้งสองข้างจะไร้ซึ่งอนาคต แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ และมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าสิ่งที่เขาเลือกนั้นถูกต้อง หากวันนั้นเขาไม่เลือกยืนหยัดต่อไป เขาจะมีวันนี้ได้อย่างไร

“เรื่องนี้เจ้าคิดจะจัดการกับมันอย่างไร? ป้าของข้าตั้งครรภ์ คนภายนอกต่างเห็นว่าเป็นลูกของผู้อาวุโสหยินหลี่ หากจะให้ผู้อาวุโสหยินหลี่เข้ารับตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายในเวลานี้เกรงว่าคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” แผนการอื่นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่จุดนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องปรับ

หากได้รับข่าวก่อนหน้านี้ เสด็จอาเก้าอาจจะละทิ้งผู้อาวุโสหยินหลี่โดยไม่ลังเล แต่ตอนนี้เขามีแผนการที่ดีกว่านั้น

“เรื่องของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายเอาไว้ก่อน รอจนกว่าลูกขององค์หญิงจางจะคลอดออกมา” เรื่องนี้ต้องใช้เวลาเก้าเดือน เขาอดทนรอได้ และเขาก็เชื่อว่าผู้อาวุโสหยินหลี่สามารถอดทนรอได้เช่นกัน

“ตกลง” ภายในความมืด ซีหลิงเทียนอวี่มองไม่เห็นการแสดงออกของเสด็จอาเก้า แต่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พลุ่งพล่านออกมาจากร่างกายของเสด็จอาเก้า ซีหลิงเทียนอวี่รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งร่างหาย เขารู้ว่าป้าของเขากำลังเผชิญหน้ากับหายนะ

“เจ้าคิดจะทำเช่นไร เจ้าอย่างบุ่มบ่าม เสด็จพ่อของข้าไม่มีทางยอมให้เกิดเรื่องอื้อฉาวในราชวงศ์อย่างแน่นอน” ซีหลิงเทียนอวี่สัมผัสได้ว่าเสด็จอาเก้าต้องการทำอะไร เนื่องจากสามารถคาดเดาได้ เขาถึงรู้สึกกังวล

ลูกในท้องของป้าเขา ไม่ว่าจะเป็นลูกของใคร ผู้ที่ต้องยอมรับมีเพียงผู้อาวุโสหยินหลี่เท่านั้น มิอาจเป็นใครอื่นได้