นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 856

สำหรับซูเหวินชิงซึ่งเป็นผู้ร่ำรวยที่สุดในตงหลิง ช่วงวันหยุดนี้เขาจึงยุ่งมาก ไม่เพียงแต่จะต้องคิดยอดบัญชีในช่วงปลายปีเท่านั้น แต่เขายังต้องจัดการสิ่งต่าง ๆ เพื่ออำนวยความสะดวกในการทำงานในปีหน้า

แม้จะได้รับการสนับสนุนจากเสด็จอาเก้า แต่ซูเหวินชิงยังคงต้องจัดการกับขุนนางคนอื่น ๆ มิฉะนั้นพวกเขาอาจทำเป็นเกรงใจต่อหน้า ทว่าลับหลังอาจแทงจนตายได้

นอกจากนี้ แม้ว่าเสด็จอาเก้าจะมีสถานะสูงส่ง แต่เขาก็ยังต้องเอาชนะใจขุนนางทั้งหลาย ไม่เช่นนั้นเหล่าขุนนางจะอยู่ข้างเขาทำไม หากไม่มีผลประโยชน์พวกเขาจะเสี่ยงชีวิตเพื่อเขาได้อย่างไร เขาควรจัดการอย่างสมเหตุสมผลเพื่ออนาคต

ซูเหวินชิงสละเวลาจากตารางงานอันแสนยุ่งของเขาเพื่อมายังจวนเฟิ่ง แต่ไม่ได้มาเพราะการมอบของขวัญปีใหม่อย่างแน่นอน เฟิ่งชิงเฉินคิดว่าเรื่องการร่วมมือกับร้านยาตระกูลหยุนนั้น นางรายงานต่อเสด็จอาเก้าก็เพียงพอแล้ว คาดไม่ถึงว่าเสด็จอาเก้าไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ต่อซูเหวินชิง

ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินก้าวเท้าซ้ายไปที่ธรณีประตู ซูเหวินชิงมองเห็นนางแล้วรีบชิงกระโดดขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับชี้ไปที่เฟิ่งชิงเฉิน ดุว่า "เฟิ่งชิงเฉิน! เจ้าใจร้ายเหลือเกิน โชคดีเพียงไรแล้วที่ข้ายังถือว่าเจ้าเป็นสหาย!”

“ข้าใจร้ายตรงไหนกัน?” เฟิ่งชิงเฉินผงะ หลังจากตรวจสอบรายการของขวัญในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา นางรู้สึกวิงเวียนศีรษะ จึงทำให้เกือบจะล้มไปข้างหน้า โชคดีที่ทงจือตอบสนองได้อย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปพยุงเฟิ่งชิงเฉินไว้ทัน

“ใจร้ายตรงไหนงั้นหรือ?” ซูเหวินชิงยิ้มเยาะ เขาเอามือกอดอกแล้วมองไปทางเฟิ่งชิงเฉินที่งุนงง รอจนกระทั่งเฟิ่งชิงเฉินเดินมาตรงหน้าเขา จึงได้กล่าวว่า "เจ้าจะใจดีได้อย่างไร มีการค้าที่ทำกำไรได้ แต่กลับไม่ได้คิดถึงข้า หากไม่ใช่เพราะข่าวลือมากมายแพร่หลาย ข้าคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าร่วมมือกับตระกูลหยุน เฟิ่งชิงเฉินเจ้าทำได้อย่างไร เจ้าได้ใหม่ลืมเก่างั้นหรือ? สิ่งที่ตระกูลหยุนให้เจ้าได้ ข้าซูเหวินชิงไม่สามารถให้เจ้าได้หรือ? ทำไมเล่า เจ้ากลัวข้าโกงเจ้าหรือ! ข้าแย่เช่นนั้นเชียวหรือ?”

การจำหน่ายยาป้องกันการแท้งบุตรเป็นการค้าที่ทำกำไรได้อย่างรวดเร็ว และในขณะเดียวกันก็สามารถเพิ่มชื่อเสียงได้ ไม่ว่าใครก็ตามที่มีส่วนร่วมในการค้านี้ รับรองได้ว่าจะได้รับทั้งชื่อเสียงและเงินทอง

สำหรับชื่อเสียงและเงินทอง ชื่อเสียงคือสิ่งที่ซูเหวินชิงชื่นชอบมากที่สุด มียาป้องกันการแท้งบุตรซึ่งขายดีเช่นนี้สามารถทำให้ร้านขายยาที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักเป็นที่นิยมได้อย่างแน่นอน และในขณะเดียวกันก็ผลักดันยอดขายยาสำเร็จรูปในร้านขายยาได้ด้วย

เขาทำการค้ายา แม้ว่าจะมีกำไรแต่ก็ยังห่างไกลจากร้านขายยาขนาดใหญ่เช่นร้านขายยาตระกูลหยุนซึ่งเป็นที่รู้จักในจิ่วโจวไปทั่วนี้ และเป็นเพราะสิ่งนี้เองที่ทำให้ซูเหวินชิงโกรธ หากเขาได้ขายมัน เขามั่นใจที่จะยึดตลาดของร้านขายยาตระกูลหยุนได้ และทำให้ร้านขายยาภายใต้ชื่อของเขามีชื่อเสียงเทียบเท่ากับร้านขายยาตระกูลหยุนได้ แต่สุดท้าย......

ไม่เป็นไรหากเฟิ่งชิงเฉินไม่ช่วยเขา แต่นางกลับไปช่วยหยุนเซียว ฮือๆ...... ในฐานะน้องใหม่ในอุตสาหกรรมยา เขาต้องการความช่วยเหลือนี้มาก

ซูเหวินชิงมองไปที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยความไม่พอใจ เฟิ่งชิงเฉินเลือกที่จะไม่ช่วยเขา แต่ช่วยคู่ต่อสู้ของเขา

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกผิดเล็กน้อย นางรีบเปลี่ยนเรื่องสนทนา "ข้าทำไปเพื่ออะไรเล่า ทำไมเจ้าถึงโกรธเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เอาละๆ อย่าโกรธเลย นั่งลงเถอะ ข้าจะจับชีพจรให้เจ้า ร่างกายเจ้าฟื้นฟูเป็นอย่างไรบ้าง?”

ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ซูเหวินชิงกัดฟันกล่าวว่า "ข้าหายแล้ว ข้าหายดีแล้ว ไม่ต้องกังวล ข้าสัญญาว่าข้าจะรักษาสุขภาพของตนเองให้ดี"

กล่าวจบซูเหวินชิงก็ยังคงยื่นมือออกมาอย่างเชื่อฟัง ให้เฟิ่งชิงเฉินจับชีพจร

เฟิ่งชิงเฉินถือว่าการค้าขายนี้เป็นการขายแบบฝากขาย ภายใต้สถานการณ์ทั่วไปพ่อค้าและผู้รับฝากจะแบ่งกำไรเป็น 7 ต่อ 3 พ่อค้า 7 และผู้รับฝาก 3 เฟิ่งชิงเฉินในสายตาของซูเหวินชิงตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการใช้ประโยชน์จากพวกเขา

เฟิ่งชิงเฉินมองดูซูเหวินชิงด้วยดวงตาดูว่างเปล่า นางอธิบายด้วยความโกรธว่า "ตอนนี้เจ้าเข้าใจแล้วหรือไม่ว่าทำไมข้าถึงไม่ขอให้เจ้าร่วมมือด้วย และเจ้าจะไม่มีวันเห็นด้วยอย่างแน่นอน”

“นอกจากนี้ ผลกำไรในโลกนี้ไม่สามารถถูกผูกขาดโดยคน ๆ เดียวได้ เจ้าเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยที่สุดอันดับหนึ่งในตงหลิงแล้ว ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องคิดมาก”

“องค์จักรพรรดิรู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าคือเสด็จอาเก้า และเงินที่เจ้าได้รับก็เพื่ออำนวยความสะดวกต่อเสด็จอาเก้า หากเจ้าเพิ่มการค้าที่ทำกำไรได้นี้ ก็ยากที่จะรับประกันว่าจักรพรรดิจะไม่ระแวงเจ้า เมื่อถึงเวลานั้นอาจลงโทษเจ้าในโทษฐานอะไรสักอย่างเพื่อกำจัดเจ้าก็เป็นได้”

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ขู่หรือพูดเกินจริงอย่างแน่นอน เมื่อนึกถึงชะตากรรมของพ่อค้าที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นเสิ่นว่านซานหรือหูเสวี่ยเหยียน ล้วนถูกจักรพรรดิสังหารเนื่องจากมั่งคั่งจนเกินไป

หากซูเหวินชิงยังคงพัฒนาเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ เมื่อจักรพรรดิต้องการส่งกองกำลังไปโจมตีประเทศอื่น ๆ เขาจะคิดถึงการโจมตีซูเหวินชิงอย่างแน่นอน เพราะเขาอาจมีเงินไม่พอ ตงหลิงที่คลังว่างเปล่าเช่นนี้ คิดว่าเขาจะไม่ลงมือจัดการกับพ่อค้าตัวอ้วนพีเช่นเจ้าหรือ?”

ท่ามกลางพายุหิมะ จักรพรรดิของทั้งสี่แคว้นถือโอกาสแบ่งปันทรัพย์สินตระกูลหยุน หากเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติอีกละก็ คลังอาจมีเงินไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉินไม่เพียงพอ เงินอาจถูกเอาไปก่อนสงครามเสียด้วยซ้ำ

ไม่ว่าสถานะของพ่อค้าจะสูงหรือต่ำ หากเขาเล่นกับทางการ ผลที่ตามมาคือตายเท่านั้น ตระกูลหยุนถือว่าเป็นตัวอย่างให้เห็น......