นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 881

องค์จักรพรรดิใช้งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าเพื่อเชื่อมโยงความสัมพันธ์กับขุนนาง เพื่อแสดงความเจริญรุ่งเรืองและความสงบสุขของแคว้น และเพื่อแสดงให้เห็นถึงพระปรีชาสามารถของจักรพรรดิ แต่เสด็จอาเก้าและองค์รัชทายาททำเอะอะเช่นนี้ งานเลี้ยงส่งท้ายปียังมีความหมายใด?

ไม่ว่าจะมีความหมายหรือไม่ก็ตาม งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าก็ต้องดำเนินต่อไป อาหารอันโอชะถูกยกมาวางทีละอย่าง แต่ทุกคนกลับกินมันอย่างไร้รสชาติ

ตามที่เฟิ่งชิงเฉินคิดเอาไว้ เสด็จอาเก้าไม่มีความตื่นเต้นกับงานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าในพระชายวังได้เลย ส่วนคนอื่น ๆ นอกจากองค์รัชทายาท ชิงอ๋องและตงหลิงจื่อลั่วแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีใครมีอารมณ์ที่จะกินอาหารเลย

หย่งอ๋องและโจวอ๋องถูกกักบริเวณ เพราะลี่วอ๋อง องค์รัชทายาทกระสับกระส่ายใจเพราะความเย่อหยิ่งของเขา จักรพรรดินีไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของพระนาวได้เพราะตงหลิงจื่อลั่วไม่ได้เดินทางมา นักขับร้องกำลังขับร้องบทเพลงและร่ายรำ แต่ทุกคนก็ไม่มีอารมณ์จะชื่นชม

ไม่เคยมีปีใดที่งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าจะเงียบเหงาเหมือนปีนี้ องค์จักรพรรดิกริ้วนัก

เจ้าลูกเวร! เจ้าลูกเวร!

จักรพรรดิแอบด่าองค์รัชทายาทอยู่ในใจ ความอ่อนใจเล็กน้อยที่เขาเพิ่งมีให้องค์รัชทายาทเหือดหายไปเพราะการกระทำขององค์รัชทายาทนี้ทันที จักรพรรดิเสียใจที่เขาไม่ได้ใช้กำลังอำนาจปลดรัชทายาทเมื่อเช้านี้

เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของจักรพรรดิ องค์รัชทายาทจึงเลิกคิ้วขึ้นแล้วยืนตรงถือแก้วสุราว่า "ลูกขอดื่มเพื่อเป็นตัวแทนชาวตลหลิงทุกคน อวยพระพรให้เสด็จพ่อและตงหลิงยั่งยืนหมื่นปี” กล่าวจบก็ยกแก้วขึ้นดื่ม

ทุกคนล้วนชื่นชอบคำเยินยอ แม้ว่าจักรพรรดิจะไม่พอใจองค์รัชทายาท แต่พระองค์ก็ยังยกแก้วสุราขึ้นแตะริมฝีปาก "อืม"

การกระทำนี้เป็นการบอกเหล่าเสนาบดีว่าเขาไม่พึงพอใจองค์รัชทายาท เพราะหากเขาพึงพอใจละก็ จักรพรรดิคงยกดื่มหมดแก้ว หากเป็นในอดีตรัชทายาทคงตัวสั่นเทิ้ม ในใจนึกไปว่าเขาทำไม่ดีเรื่องใดยั่วให้เสด็จพ่อโมโห แต่เวลานี้เขากลับทำเป็นไม่เห็น เพราะไม่ว่าอย่างไร เสด็จพ่อก็ไม่ชอบเขาอยู่ดี

องค์รัชทายาทวางแก้วสุราลงแล้วกล่าวว่า "เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ลูกให้คนแต่งเพลงสรรเสริญตงหลิงเพื่อมอบแก่เสด็จพ่อ ลูกมั่นใจว่าเสด็จพ่อจะทรงโปรด”

หลังจากได้รับการอนุญาตจากจักรพรรดิ องค์รัชทายาทก็ตบพระหัตถ์ ดนตรีเริ่มขึ้น นางรำออกมาทีละคน

ระบำนี้ถูกจัดเตรียมโดยองค์รัชทายาทตั้งแต่เนิ่นๆ แม้ว่าตอนนี้องค์รัชทายาทจะไม่อยากประจบประแจงจักรพรรดิแต่เขาก็ได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว จะปล่อยให้สูญเปล่าได้อย่างไร?

ในตอนท้ายของการร่ายรำ แม้ว่ามันจะไม่ได้ยอดเยี่ยมมากนัก แต่ก็มีความหมายที่ดี จักรพรรดิท่าทีมีความสุขมากและปรบมืออย่างกึกก้อง

เมื่อเห็นดังนี้ หนานหลิงจิ่นสิงก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว กล่าวว่าบุตรสาวตระกูลซูประสงค์จะแสดงการร่ายรำถวายแด่จักรพรรดิขอจักรพรรดิทรงอนุญาต

สตรีชั้นสูงจะไม่ค่อยเต้นรำต่อหน้าผู้คนนัก การที่ซูโหรวเต้นรำต่อหน้าสาธารณชน แน่นอนว่าถือเป็นการถวายเกียรติต่อจักรพรรดิ แล้วองค์จักรพรรดิจะไม่ชอบได้อย่างไร จึงโบกพระหัตถ์ตอบรับ "อืม"

ในที่สุด งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าก็ดำเนินไปในทิศทางที่ดี ความคับข้องใจในหัวใจของจักรพรรดิจางลงครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเขาต้องรอฝู่หลินกลับมารายงานความคืบหน้าของตระกูลหวังเสียก่อน

ซูโหรวลุกขึ้นคำนับจักรพรรดิ จากนั้นก็ลงไปจัดเตรียม ปล่อยให้องค์หญิงเหยาหวายิ้มอย่างมีความหมาย องค์หญิงเหยาหวาเย็นชาและมีลางสังหรณ์ที่น่ากลัวปรากฏขึ้นในใจของนาง แต่นางทำได้เพียงบังคับตัวเองให้อยู่ต่ออย่างใจเย็น เพื่อไม่แสดงความผิดปกติออกมาดึงดูดความสนใจ

องค์หญิงผู้สง่างามตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่เหยาฮัวยังไม่รู้สำนึกตัว......

“ฝ่าบาทเพคะ ระบำที่โหรวเอ๋อร์ร่ายรำเมื่อครู่ เป็นการแสดงต่อหน้าราชวงศ์หนานหลิงเท่านั้น โดยทั่วไปจะมิแสดงแก่คนอื่นดู มีเพียงองค์หญิงแห่งหนานหลิงเท่านั้นที่จะเรียนรู้การร่ายรำนี้ได้ แต่เนื่องจากจักรพรรดินีทรงโปรดปรานโหรวเอ๋อร์ จึงได้มีโอกาสเรียนรู้ หม่อมฉันจึงขอถือโอกาสแสดงให้ดู หวังว่าชาวตงหลิงจะพึงพอใจ”

ถูกต้องแล้ว เมื่อครู่ซูโหรวร่ายรำอยู่บนเวทีใหญ่ ด้วยท่าทีการร่ายรำของนาง ประกอบกับจังหวะดนตรี ทำให้งานเลี้ยงดูครึกครื้นขึ้นทีเดียว

การเต้นรำอันงดงาม หญิงสาวที่สวยงามและความตั้งใจเช่นนี้ รวมกันดูสวยงามยิ่งขึ้น ไม่เพียงแต่จักรพรรดิจะพอใจ แต่ขุนนางทั้งหลายก็พอใจมากเช่นกัน นี่เป็นสัญญาณว่าหนานหลิงกำลังแสดงความอ่อนน้อมต่อตงหลิง

"เยี่ยม ๆ ขอบใจโหรวเอ๋อร์มาก" ใบหน้าของจักรพรรดิแดงก่ำ ดวงตาที่มองไปทางโหรวดูมีความหมายมากขึ้น

จักรพรรดิรู้ว่าหนานหลิงต้องการแต่งงานกับตงหลิง ก่อนหน้านี้ที่ซูหว่านดูหยิ่งยโสต่อเสด็จอาเก้า แต่ถูกเสด็จอาเก้าปฏิเสธ ต่อมาเมื่อนางอยากจะเข้าวัง แต่สตรีที่เสด็จอาเก้าไม่เอา จะให้เขารับมาได้อย่างไร

ซูโหรวแตกต่างออกไป นางทุ่มพลังทั้งหมดที่มีให้กับจักรพรรดิ พยายามที่จะชนะใจจักรพรรดิ และแม้กระทั่งแสดงการเต้นรำในที่สาธารณะ ซึ่งสร้างความพึงพอใจให้กับจักรพรรดิอย่างมาก ไม่ช้าก็เร็ว ซูโหรวอาจได้ในสิ่งที่ต้องการ

ซูโหรวก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย นางรู้ว่านางทำสำเร็จแล้ว และในไม่ช้านางก็จะกระโดดออกจากหลุมไฟของตระกูลซูได้ แม้ว่านางจะกระโดดลงไปในหลุมไฟอีกแห่ง แต่สำหรับซูโหรวแล้ว ไม่มีอะไรในโลกนี้น่ากลัวกว่าตระกูลซู

ซูโหรวถอนหายใจเบา ๆ ระงับความปิติในใจของนางแล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นลำคอขาวราวกับหิมะของนาง "ฝ่าบาทเพคะ โหรวเอ๋อร์ได้ถวายการร่ายรำของหนานหลิงต่อพระองค์ โหรวเอ๋อร์ได้ยินมาว่าราชวงศ์ซีหลิงมีทักษะการรำกระบี่ที่น่าทึ่ง ซึ่งมีเพียงองค์หญิงซีหลิงเท่านั้นที่จะได้เรียน มิทราบว่าโหรวเอ๋อร์จะมีเกียรติพอได้เห็นองค์หญิงซีหลิงร่ายรำแก่ตงหลิงชมหรือไม่”

ซูโหรวเน้นเป็นพิเศษกับคำว่า "เกียรติที่สุด" ทั้งสี่แคว้นล้วนรู้ดีว่าองค์หญิงเหยาหวาเป็นเจ้าหญิงที่มีเกียรติที่สุดในรุ่นของ ซีหลิง นี่ซูโหรวพยายามบังคับให้ซีหลิงเหยาหวาร่ายรำในที่สาธารณะ

บัดนี้องค์หญิงเหยาหวาก็เข้าใจลางสังหรณ์ของนางคือสิ่งใด......