นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 904

ฝูหลินออกมาจากเงามืด ใบหน้าของเขามีมุมที่แหลมคมตึงเครียด ไม่มีการแสดงออกใด ๆ ดวงตาสีดำของเขาเหมือนมีดคม ๆ จ้องมองไปที่คนตรงหน้าเขา

“เจ้าทำลายแผนของข้า”

"แล้วยังไง" ในความมืดหลานจิ่วชิง ในชุดสีดำเงินเผชิญหน้ากับฝู่หลิน และแม้จะผ่านหน้ากาก เขาก็เห็นการเยาะเย้ยในดวงตาของเขา

“เจ้าสมควรตาย!” ฝู่หลินยกดาบขึ้นและชี้ไปที่หลานจิ่วชิงซึ่งถูกล้อมด้วยองครักษ์

“เจ้านั้นเหรอจะฆ่าข้า ไร้เดียงสา!” พึ่บพั่บ พึ่บพั่บ ดาบของหลานจิ่วชิงยังคงหยดเลือดหยดอยู่ เมื่อเขายกดาบ ลูกปัดเลือดบนดาบปลิวว่อนกลางอากาศอย่างกับนำดอกไม้สีเลือด ทำให้ผู้คนที่รุมล้อมเขารู้สึกหนาวสั่นและถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

ฝู่หลิน ไม่ได้รับผลกระทบจากคำพูดของ หลานจิ่วชิงและเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบจากออร่าของ หลานจิ่วชิง

“ลูกหลานของตระกูลหลาน ข้าสามารถทำร้ายเจ้าได้ครั้งนึง ก็มีครั้งที่สองได้” ฝู่นลิน ดึงลูกดอกสามดอกออกจากเข็มขัดและชี้ไปที่หลานจิ่วชิง

เขาไม่รีบเร่งที่จะเคลื่อนไหว แต่กำลังรอ รอโอกาสที่เหมาะสม เขาไม่เชื่อว่าหลานจิ่วชิง ที่ได้ต่อสู้มาแล้วและยังมีพละกำลังที่จะหลบหนีอีก

“เจ้าก็ลองดูสิ ฝีมือแค่นี้กล้าที่เจ้ามาแสดงต่อหน้าข้า มันทำให้ข้าตาสว่างจริงๆ ที่เห็นว่าลูกหลานของวิหารได้ล่มสลายไปแล้ว” หลานจิ่วชิงเย้ยหยันอย่างไม่ออมมือ เขาไม่ได้ทำอะไร แต่มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าการป้องกันไหนอ่อนแอที่สุด

เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว ไม่จำเป็นต้องพัวพันกับฝู่หลินที่นี่อีก เขารู้ว่าศิลปะการต่อสู้ของฝู่หลินไม่ได้ด้อยกว่าเขา และบวกกับฝู่หลินนำองครักษ์มาด้วย เขาก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับอีกฝ่าย

"ตราบใดที่มันมีประโยชน์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่กลัวยาพิษ ดังนั้นเจ้าจึงมั่นใจได้ว่าข้าจะไม่ใช้ยาพิษกับเจ้า เพื่อไม่ให้ยาพิษของข้าต้องเสียเปล่า" เหตุการณ์ครั้งก่อนทำให้ฝู่หลิน ประทับใจมาก ฝู่หลินประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ ดังนั้นเขาจึงคิดหาวิธีจัดการกับคนที่ไม่กลัวยาพิษ

เมื่อไม่นานมานี้เขาได้คิดวิธิดีๆไว้แล้ว แต่หลานจิ่วชิงก็ไม่ปรากฏตัวสักที วันนี้ ในที่สุดเขาก็รอถึงลูกหลานของตระกูลหลาน เมื่อรู้ว่าหลานจิ่วชิง จะปรากฏตัว ฝู่หลิน ก็ตื่นเต้นมาก

หลานจิ่วชิง ชำเลืองมองเขาและรู้ว่าฝู่หลิน ได้เตรียมการทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะหนีไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นมาสู้กัน ทำไมเขาถึงต้องกลัว

“ดูเหมือนว่าวันนี้เจ้าจะสู้กับข้า ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือกันเลย”

หลานจิ่วชิง เช็ดเลือดออกจากดาบและส่งสัญญาณให้ ฝู่หลินเคลื่อนไหว

“เจ้าแข็งแกร่งมาก” หลังจากการต่อสู้ไปรอบนึง ยังมีแรงผลักดันแบบนี้อีก ทำให้ฝู่หลินชื่นชมเขามาก

ฝู่หลิน ส่งสัญญาณให้องครักษ์ถอยออกไป เหลือพื้นที่เพียงพอให้เขาต่อสู้กับหลานจิ่วชิง

"ก็แข็งแกร่งมากกว่าเจ้า" หลานจิ่วชิง ยอมรับโดยไม่เจียมเนื้อเจียมตัว

ฝู่หลิน แสดงเหมือนเขาต้องการที่จะต่อสู้กับเขาอย่างยุติธรรม แต่ถ้าหลานจิวชิงเชื่อเขา เขาก็คงโง่แล้ว

คำว่า "บนโลกนี้ย่อมอันตราย" ไม่ใช่เพียงคำพูด เขาไม่เคยประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป บนโลกนี้คนแบบไหนที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

การฝึกฝนต่ำไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีความสามารถในการสังหารปรมาจารย์ เมื่อก่อน เขาเคยสังหารคนมากมายด้วยการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง

ศิลปะการต่อสู้ของเขาดีกว่าของฝู่หลิน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฝู่หลิน จะไม่มีความเป็นไปได้ที่จะสังหารเขา มีคนแปลก ๆ ทุกประเภทในโลกและมีคนไม่มากนักที่เป็นเหมือนฝู่หลิน ที่เก่งในการใช้ ยาพิษ ครั้งก่อนเขาได้ตกหลุมกับดักฝู่หลินซึ่งทำให้เขารำคาญใจมาก ครั้งนี้ฝู่หลินคิดจะทำอีก ฝันไปเถอะ

หลานจิ่วชิง ยืนอยู่กับที่ และรอให้ฝู่หลินเคลื่อนไหว ฝู่หลินก้ไม่ออมมือ ด้วยการแตะปลายเท้าของเขา ดาบยาวดึงดอกไม้ดาบกลางอากาศ ชนกับดาบของ หลานจิ่วชิง และ ประกายเป็นไฟบินไปทุกที่

ฝู่หลิน ไม่ได้ใช้กำลังใด ๆ แต่หันไปข้างหลังหลานจิ่วชิง โดยไม่หยุดเอนหลังด้วยระดับดาบกับร่างกายของเขาและแทงไปที่หลานจิ่วชิง

การเคลื่อนไหวดาบของฝู่หลิน นั้นไม่มีกลไกมีเพียงคำรวดเร็ว ฝู่หลิน กระโดดไปข้างหลังหลานจิ่วชิงโดยไม่หยุดนิ่งระหว่างนั้น หันมือแล้วแทงเข้าไป ความเร็วนั้นเร็วราวกับสายฟ้า และคนธรรมดาก็แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลานจิ่วชิงต่อสู้กับฝู่หลิน แน่นอน เขารู้ว่าดาบของฝู่หลิน นั้นรุนแรงเพียงใด ฝู่หลินเร็ว แต่เขาเร็วกว่าฝู่หลินก่อนที่ดาบฝู่หลินจะแทลเข้ามา เขาก้กระโดดขึ้น เท้าทั้งสองเหยียบปลายดาบของฝู่หลิน

สีหน้าของฝุ่หลิน เปลี่ยนไป เขาหันกลับมา ปลายดาบของเขาหงายขึ้น และยืนขึ้นด้วยพละกำลัง พร้อมที่จะรับการโจมตีของ หลานจิ่วชิงแต่เขาไม่คิดเลยว่าหลานจิ่วชิง ไม่ได้ตั้งใจที่จะโจมตีเลย แต่กระโดดเข้าใส่องครักษ์ด้วยพละกำลังพยายามต่อสู้อย่างนองเลือด

“หยุดเขา” ฝู่หลินโกรธมากและออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว

หลานจิ่วชิงเดาถูก เขาไม่เคยคิดที่จะต่อสู้กับหลานจิ่วชิง อย่างยุติธรรม เขาแค่ใช้โอกาสนี้เพื่อรั้งหลานจิ่วชิง ไว้ แล้วปล่อยให้นักธนูยิงหลานจิ่วชิง

หลานจิ่วชิงแข็งแกร่งมาก แต่ไม่ว่าปรมาจารย์จะทรงพลังเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหนีลูกศรนับพันได้ แต่ดูเหมือนว่าหลานจิ่วชิงจะรู้ความคิดของเขา และไม่มีความตั้งใจที่จะหนีเลย ทำให้นักธนูทำอะไรไม่ถูก

เป็นเรื่องยากสำหรับองครักษ์ทั่วไปที่จะหยุดยั้งฝีเท้าของหลานจิ่วชิงแต่ในทันที หลานจิ่วชิงได้ฆ่าเปิดถนนที่นองเลือดแล้ว และเมื่อฝู่หลินตามทันเขา ตรงหน้าหลานจิ่วชิงก็มีองครักษ์เพียงสิบกว่าคนแล้ว

"หลานจิ่วชิง ถ้าเจ้าทำลายแผนของข้าแล้วยังคิดจะหนีอีก ฝันไปเถอะ" ฝู่หลินเหมือนลูกศรที่แหลมคมพุ่งเข้าไปที่หลานจิ่วชิง รวดเร็วและรุนแรง ไม่มีที่ว่างให้มัน

ลมเย็นกระโชกมาจากด้านหลัง หลานจิ่วชิง จะสังเกตไม่ได้อย่างไร ภายใต้หน้ากากสีเงิน ความเย้ยหยันฉายแววในดวงตาของหลานจิ่วชิง เมื่อดาบยาวอยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งนิ้ว หลานจิ่วชิง ก็หันกลับมาทันที

“ฝู่หลิน ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้า คราวหน้าอย่าหยาบคายแบบนี้อีก”

บูม... ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ซ้ายมือหลานจิ่วชิงก็มีปืนถืออยู่ และเมื่อฝู่หลิน เข้ามาใกล้หลานจิ่วชิงก็ยิงเลย