นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 941

“เฟิ่งชิงเฉิน!”

“ไม่......”

“ชิงเฉิน!”

“เฟิ่ง......”

ในขณะที่เปลวเพลิงปะทุขึ้น ในช่วงที่ยังไม่มีใครตอบสนอง มีร่างของชายสามคนกระโดดลงมาจากแท่นรับชมด้วยความรวดเร็ว แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีซึ่งอยู่ด้านข้างยังรู้สึกชื่นชม

สามคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น พวกเขาคือ เสด็จอาเก้า หวังจิ่นหลิงและหนานหลิงจิ่นสิง ทั้งสามคนพุ่งไปยังทิศทางที่มีม้าผูกอยู่ ขโมยม้าขององครักษ์ และมุ่งหน้าไปยังที่เกิดเหตุ

“เร็วเข้า!” ชิงอ๋องกำมือแน่น เห็นทั้งสามคนพุ่งไปหาเฟิ่งชิงเฉินราวกับลูกธนู เขาก็กลับมานั่งลงตรงตำแหน่งของเขาอย่างรุนแรง

ในตอนนั้นทุกคนถึงได้สติกลับคืนมา ตะโกนออกมาว่า “ไฟไหม้ เป็นพื้นน้ำอยู่ดี ๆ เหตุใดถึงเกิดไฟไหม้ขึ้นมา”

“แย่แล้ว แม่นางเฟิ่งและแม่นางซู ทั้งสองคนอยู่บนสะพาน”

“เร็ว เร็วเข้า รีบไปช่วยพวกนางเร็ว”

ผู้ชมบนแท่นรับชมต่างตื่นตระหนก รีบเร่งให้เหล่าองครักษ์ออกไปให้ความช่วยเหลือ แต่ทั้งพื้นน้ำเต็มไปด้วยเปลวเพลิง องครักษ์จะเข้าไปช่วยอย่างไร เฟิ่งชิงเฉินกับซูโหยวเป็นตายร้ายดีอย่างไร เวลานี้พวกนางอยู่บนสะพาน พวกเขาจะไปช่วยได้อย่าไง?

“เสด็จอาเก้า อย่าเข้ามา อันตราย” ตี๋ตงหมิงอยู่ใกล้สุด เขาเห็นเสด็จอาเก้ากำลังพุ่งกระโจนเข้ามา เขาจึงเข้ามาขวางทันทีโดยไม่ต้องคิด

พื้นน้ำเต็มไปด้วยเปลวเพลิง ทอดยาวไปหลายลี้ แน่นอนว่าไม่มีทางเข้าไปด้านในได้ ต่อให้เข้าไปได้ก็ไม่สามารถช่วยใครได้

“หลบไป!” แน่นอนว่าเสด็จอาเก้าไม่สนใจตี๋ตงหมิง เขาพุ่งเข้าไปด้านหน้าโดยตรง และเขาก็ไม่สนใจว่าการกระทำเช่นนั้นเขาของจะทำให้ตี๋ตงหมิงบาดเจ็บหรือล้มตายอย่างไร

“จิ่นหลิง บอกให้เสด็จอาเก้าหยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าเองก็อย่าบ้าไปหน่อยเลย มีองครักษ์อยู่ เหล่าองครักษ์ได้เข้าไปให้ความช่วยเหลือแล้ว พวกเจ้าเข้าไปมันก็ไม่มีประโยชน์” ตี๋ตงหมิงอารมณ์เสียมาก แต่ไม่กล้าแตะต้องเสด็จอาเก้า ทำได้เพียงหลีกม้าออกให้พ้นทาง

“ตี๋ตงหมิง เจ้าเองก็อย่ามาขวางข้า” หวังจิ่นหลิงเองก็ไม่สนใจตี๋ตงหมิงเลยแม้แต่น้อย เขาควบม้าวิ่งเข้าไป ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ มีแสงวาบออกมาจากแววตา ดูเหมือนว่าจะมีน้ำตาไหลออกมา......

ตี๋ตงหมิงพูดถูก พวกเขาบุกเข้าไปในเปลวเพลิงมันก็ไร้ประโยชน์ เวลานี้เปลวเพลิงได้ปกคลุมไปทั่วทั้งสะพานแล้ว แม้แต่พื้นน้ำยังเต็มไปด้วยเปลวเพลิง นอกจากบนสะพานก็ไม่มีที่ซึ่งสามารถยืนได้ พวกเขาพุ่งเข้าไปก็ไม่สามารถช่วยใครได้ แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังจะพุ่งเข้าไป เนื่องจาก......

เฟิ่งชิงเฉินอยู่ข้างใน!

พุ่ง พุ่งเข้าไป พุ่งเข้าไปในทะเลเพลิง ช่วยเฟิ่งชิงเฉินออกมา!

เมื่อพูดถึงเปลวไฟที่ลุกโชนในช่วงเวลานั้นทำให้จักรพรรดิตกตะลึง แต่หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก

จักรพรรดิหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงจะบุกเข้าไปในเปลวเพลิง และตายไปพร้อมกันในเปลวเพลิง หากเป็นเช่นนี้เรื่องทุกอย่างก็ง่ายขึ้นเป็นกอง

สังหารเสด็จอาเก้ากับหวังจิ่นหลิงด้วยวิธีการวางระเบิดธรรมดาเช่นนี้ เขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อน แต่เขาก็ไม่เคยประสบความสำเร็จมาก่อน และคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะมีโอกาสทำสำเร็จ

น้องเก้าเอ๊ย น้องเก้า วันนี้ข้าได้เข้าใจ ว่าสิ่งที่เจ้าทำลงไปนั้นเป็นความจริง ผู้ชายของราชวงศ์จักรพรรดิล้วนพูดจริงทำจริง ข้าควรจะบอกว่าเจ้าโง่หรืออะไรดี?

จักรพรรดิยิ้มอย่างเยือกเย็น เย้ยหยันด้วยแววตาของเขา ไท่เป่าและไท่ฟู่ที่อยากให้จักรพรรดิสั่งให้คนไปช่วยก็หุบปากทันที ไม่กล้าส่งเสียงออกมา

จักรพรรดิหมายความว่าอย่างไร หากพวกเขาเดาไม่ออก พวกเขาก็ควรจะออกไปจากพระราชวังและกลับบ้านไป สำหรับความคิดของจักรพรรดิ พวกเขาไม่ออกความเห็นแต่อย่างใด เนื่องจากการตายของเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง สำหรับตงหลิงหรือราชวงศ์ มันเป็นเรื่องดีอย่างไม่ต้องสงสัย!

เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงอยู่ห่างจากทะเลเพลิงเพียงแค่ห้าสิบเมตร ดวงตาทั้งสองข้างของเสด็จอาเก้าแดงก่ำ หัวใจของเขารัดแน่นจนไม่อาจทนต่อไปได้