ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดจักรพรรดิจึงไม่ปรากฏตัวออกมา เหล่าขุนนางใหญ่ในราชสำนักเองก็ไม่ปรากฏตัวออกมาเช่นกัน วันนี้หน้าที่ของผู้รับผิดชอบโดยรวมจึงตกเป็นของเสด็จอาเก้า
เฟิ่งชิงเฉินก้าวไปนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่ด้านหน้า กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกเสียใจ “ร่างกายของชิงเฉินบาดเจ็บ ไม่สามารถลุกขึ้นทำความเคารพได้ ขอเสด็จอาเก้าได้โปรดอย่าถือโทษ”
“ไม่เป็นไร” เสด็จอาเก้าไม่เคยทำให้เฟิ่งชิงเฉินต้องลำบากใจ ก็เห็นอยู่ว่าเฟิ่งชิงเฉินนั้นแสร้งแสดงออกมาเช่นนั้น เสด็จอาเก้าก็เล่นไปตามน้ำ สั่งให้คนไปนำผ้าห่มมาหนึ่งผืน คลุมขาของเฟิ่งชิงเฉินเอาไว้ จากนั้นก็กล่าวออกมา “อากาศหนาว อย่าปล่อยให้ตนเองเป็นหวัด เมื่อถึงเวลา คนของตระกูลซูอาจคิดว่าพวกเราตงหลิงรังแกพวกเขามากเกินไป”
เสด็จอาเก้าไม่ได้ซ่อนความเกลียดชังที่มีต่อตระกูลซูเลยแม้แต่น้อย แม้คนของตระกูลซูจะไม่พอใจ แต่ต่อหน้าใบหน้าอันเยือกเย็นของเสด็จอาเก้า พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ทำได้เพียงระงับความไม่พอใจ และปลอบใจตนเองว่า:อย่างไรเสียเฟิ่งชิงเฉินก็คงดีใจได้อีกไม่นาน หากถูกทำลายด้วยหมากของตนเอง ชื่อเสียงของนางจะพังพินาศ
เฟิ่งชิงเฉินยิ้มตอบรับความหวังดีของเสด็จอาเก้า การยิ้มและพยักหน้าให้เสด็จอาเก้าของนางอยู่ในท่วงท่าที่เป็นทางการ เมื่อถึงเวลากล่าวเริ่มงาน คุณชายหยวนซีก็กล่าวออกมาว่า “ชิงเฉิน พวกเราก็ถือว่าเป็นคนคุ้นเคย มา ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จักสักเล็กน้อย......”
พูดจบเขาก็แนะนำคนที่อยู่ข้างกายของเขาให้เฟิ่งชิงเฉินรู้จัก คนพวกนี้ล้วนมาจากสำนักศึกษาจี้เซี่ย ไม่เกี่ยวข้องกับตงหลิงแต่อย่างใด แต่ละคนเป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียง เฟิ่งชิงเฉินยิ้มทักทายทีละคน แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้นหรือถือตัวจนมากเกิน
ทัศนคติของเฟิ่งชิงเฉินเป็นที่น่าพอใจสำหรับบัณฑิตเหล่านั้น ประกอบกับใบหน้าของคุณชายหยวนซี พวกเขาก็ไม่กล้าเพิกเฉยต่อเฟิ่งชิงเฉิน พูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉินคนละสองสามประโยค และปล่อยคนของตระกูลซูไว้อย่างเย็นชา
พูดไปพูดมา บัณฑิตผู้มากความรู้เหล่านี้ต่างดูถูกตระกูลซูแห่งหนานหลิง เมื่อเทียบกับพวกนั้นแล้ว พวกเขายินดีที่จะสานสัมพันธ์กับเฟิ่งชิงเฉินมากกว่า ในสายตาของพวกเขา เฟิ่งชิงเฉินมีเกียรติมากกว่าตระกูลซูแห่งหนานหลิงมากมาย
หลังจากเฟิ่งชิงเฉินทักทายกับทุกคนเป็นอันเรียบร้อย เวลาก็ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง คนของตระกูลซูเริ่มนั่งไม่ติด เสด็จอาเก้ายิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น จึงเอ่ยปากขึ้นมาขัดจังหวะ ให้รีบไปจัดการเรื่องของหมากกระดานให้เรียบร้อย
ในที่สุดคนของตระกูลซูก็คว้าสิทธิ์ในการพูดกลับมาได้ เขารีบกล่าวอย่างกระตือรือร้น “แม่นางเฟิ่ง การแข่งขันระหว่างตระกูลซูของข้ากับเจ้าได้สิ้นสุดลงแล้ว พวกเรายอมรับผลการแข่งขันทั้งหมด ยกเว้นหมากกระดานนี้”
“หมากกระดานนี้เป็นอย่างไรงั้นหรือ? หากข้าจำไม่ผิด ตอนนั้นข้าเอาชนะคุณหนูซูหว่านไปแล้ว” เฟิ่งชิงเฉินจงใจกล่าวออกมาให้ทุกคนได้รับรู้ แม้ว่านางจะไม่สามารถแก้ไขหมากกระดานนี้ได้ แต่อย่างน้อยนางก็เป็นผู้ชนะ
ใบหน้าของคนตระกูลซูซีดขาว จากนั้นก็เยือกเย็นลงไปอย่างรวดเร็ว “แม่นางเฟิ่ง ทักษะการเล่นหมากรุกของเจ้านั้นช่างสูงส่ง ตระกูลซูของพวกเรานั้นไม่อาจสู้ได้ หมากที่เจ้าวางลงมา ตระกูลซูของพวกข้าไม่อาจทำลายมันได้ หมากกระดานนี้พวกข้าขอยอมแพ้”
“ท่านปู่ซูกล่าวเกินไป ไม่มีคำว่ายอมแพ้ เวลานั้นข้าตกลงกับคุณหนูซูหว่านไว้ว่า หากตระกูลซูสามารถทำลายหมากกระดานนี้ได้ ตระกูลซูก็จะเป็นฝ่ายชนะ แต่หากทำลายไม่ได้ ผลที่ออกมาก็คือเสมอ ในเมื่อพวกเจ้าไม่สามารถทำลายหมากกระดานนี้ได้ ผลของหมากกระดานนี้ก็คือเสมอ” เฟิ่งชิงเฉินรู้ดี หลานจิ่วชิงเดิมพันว่านางจะเป็นผู้ชนะของหมากกระดานนี้ หากนางกล่าวออกไปว่านางเป็นฝ่ายชนะ ซูเหวินชิงจะต้องฆ่านางแน่ นั่นเป็นจำนวนเงินถึงสองล้านตำลึง เมื่อเทียบกับผลแพ้ชนะดังกล่าวมันก็แทบไม่มีค่าอะไรเลย
“ไม่ ไม่ ไม่ได้ จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ทักษะทางด้านหมากกระดานของแม่นางเฟิ่งสูงส่งถึงเพียงนี้ พวกข้ายินดีที่จะยอมรับความพ่ายแพ้” ตระกูลซูถอยเพื่อรุกหน้า ทัศนคตินี้ของพวกเขาทำให้หลายคนรู้สึกชื่นชม
เนื่องจากการรู้จักยอมรับความพ่ายแพ้เป็นคุณสมบัติของวีรบุรุษ
ตระกูลซูทำเช่นนี้ เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาสมความปรารถนา ผลจะเสมอหรือชนะนั้นไม่สำคัญ แม้ตระกูลซูจะยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาพ่ายแพ้อย่างมีเกียรติ
“ท่านปู่ซู ท่านกล่าวเกินไปแล้ว สุภาพบุรุษให้ความสำคัญกับความซื่อสัตย์ เวลานั้นข้าทำสัญญากับแม่นางซูหว่านไว้แล้ว ดังนั้นจึงต้องปฏิบัติตามสัญญาที่ให้ไว้ จะแพ้หรือชนะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เรื่องนี้ท่านปู่ซูไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง หมากกระดานนี้พวกเราเสมอกัน” เฟิ่งชิงเฉินกล่าวอย่างใจเย็น และความใจกว้างในดวงตาของนางทำให้ทุกคนเข้าใจว่านางไม่สนใจเกี่ยวกับการชนะหรือแพ้ในรอบนี้จริง ๆ
ในความจริงมันก็เป็นเช่นนั้น เฟิ่งชิงเฉินจัดการกับตระกูลซูอย่างสิ้นซาก หมากกระดานนี้ให้ผลออกมาเสมอกับตระกูลซู มันก็เป็นการแสดงออกถึงความมีน้ำใจของนางเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...