นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 996

จักรพรรดิคือจักรพรรดิแห่งตงหลิง ไม่ว่าเขาจะถูกจำกัดในเรื่องราชการแค่ไหน ในฐานะจักรพรรดิที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น เขาต้องระดมม้าหนึ่งหมื่นถึงสิงหมื่นตัวในดินแดนตงหลิง และการฆ่าคน ชินอ๋องที่ซ่อนตัวตนของเขาในเวลานั้น ตราบใดที่มีชื่อเสียงด้านการปราบโจรก็สามารถอุดปากได้แล้ว

เมื่อเผชิญหน้ากับการส่งกองทหารอย่างตรงไปตรงมาของจักรพรรดิเพื่อตามล่าเขา เสด็จอาเก้าทำได้เพียงเลือกที่จะหลีกเลี่ยง ซ่อนตัวตน ร่องรอยของเขา และไม่เผชิญหน้ากับเขาโดยตรง

ไม่ใช่ว่าเสด็จอาเก้าไม่กล้าเผชิญหน้ากับจักรพรรดิโดยตรง แต่เขาไม่สามารถทำได้ อย่าพูดว่าอิทธิพลส่วนใหญ่ของเขาอยู่ในเส้นทางและชายแดน แม้ว่าเขาจะมีความสามารถเพียงพอที่จะระดมทหารและม้าแต่ละมณฑล เขาจะไม่ระดมพวกมันในเวลานี้ นี่ไม่ใช่การเปิดเผยความแข็งแกร่งของตนเองต่อจักรพรรดิอย่างชัดเจนหรือ

ต้องรู้ว่าในฐานะชินอ๋อง เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะระดมพล

ก่อนที่สถานการณ์จะชัดเจน เสด็จอาเก้าไม่เคยคิดที่จะเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขาในตงหลิง ปล่อยให้จักรพรรดิปกป้องเขา หรือให้โอกาสจักรพรรดิตัดอำนาจของเขา

แน่นอนว่าเสด็จอาเก้าไม่ใช่คนที่จะไม่สู้กลับหลังจากได้รับบาดเจ็บ กำลังของเขาไม่ใช่ความมั่นคง ดังนั้นเขาจะรังเกียจจักรพรรดิด้วยเรื่องคอกม้า ไม่ใช่ว่าเขาพยายามหาความผิดของเขาหรือ ตอนนี้เขากำลังยัดความผิดอันใหญ่หลวงให้จักรพรรดิ แล้วปล่อยให้เขามีความสุขก่อนสักสองสามวัน

ในวันที่ห้าหลังจากที่เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินออกจากลานบ้านอีกหลัง เหตุการณ์สำคัญก็เกิดขึ้นในเมืองหลวง

ยามเช้าตรู่ ข้าราชการเจ้าหน้าที่ผู้ตรวจสอบดูแลรายงานอย่างกระทันหันว่าเสด็จอาเก้าเมื่อไม่นานมานี้ในนามของการซื้อวัสดุสำหรับการก่อสร้างสุสานของจักรพรรดิได้ระดมทุนสามล้านตำลึงจากเทียนเซี่ยอิ๋นจวงให้กับร้านค้าตระกูลซู

ผู้ตรวจสอบดูแลไม่เข้าใจอย่างมากเกี่ยวกับที่มาของเงินของเสด็จอาเก้า โดยสงสัยว่าเสด็จอาเก้าดึงมันออกมาจากคลังโดยไม่ได้รับอนุญาตจากจักรพรรดิ และยินดีที่จะขอให้จักรพรรดิตรวจสอบอย่างละเอียด

ผู้ตรวจสอบดูแลต้องมีหลักฐานในการส่งรายงานในเวลานี้และแม้แต่จักรพรรดิก็รู้ จักรพรรดิไม่เพียงแค่ยอมรับมัน แต่ยังยอมรับกับเรื่องแบบนี้ด้วย

ไม่ฉวยโอกาสช่วงนี้กำจัดคนในราชวงศ์เสด็จอาเก้า เมื่อไรจะเป็นอย่างนั้น

จักรพรรดิโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพียงแต่ไม่ได้ต่อต้านเสด็จอาเก้า แต่กลับดุเจ้าหน้าที่ของผู้ตรวจสอบดูแลที่สร้างขึ้นมาโดยบอกกับเสด็จอาเก้าว่าจะไม่ทำเช่นนั้น และขอให้รัฐมนตรีกระทรวงครัวเรือนออกมาหา ชี้แจงเรื่องนี้และส่งเสด็จอาเก้าคืนสู่ความบริสุทธิ์

“จักรพรรดิทรงฉลาด เสด็จอาเก้าไม่ได้โยกย้ายเงินจากกองคลังจริง ๆ และผู้ตรวจการก็ไม่ทำอะไรเลย* ข้าอยากจะขอร้องจักรพรรดิอย่าฟังคำพูดของคนร้ายเลย”

จักรพรรดิและเจ้าหน้าที่ทุกคนคาดหวังคำตอบดังกล่าว ทุกคนในราชสำนักรู้ว่าเฉาซ่างซูจากกองคลังเป็นข้าราชการในสมัยที่จักรพรรดิองค์ก่อนยังเรืองอำนาจ เป็นทหารผ่านศึกจากสองราชวงศ์ และเป็นรัฐมนตรีที่มีความสามารถซึ่งได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิผู้ล่วงลับ มันมักจะอยู่ในมือของเสด็จอาเก้า

พูดไปพูดมาจักรพรรดิค่อนข้างเสียใจ ไม่เพียงแต่กองพลทหารเสินจีที่สร้างโดยจักรพรรดิองค์แรกเท่านั้นที่ตกไปอยู่ในมือของเสด็จอาเก้า แต่จักรพรรดิผู้สง่างามไม่มีแม้แต่กองคลังที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

จักรพรรดิต้องการที่จะจะยุบกองคลังโดยเร็ว จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเสด็จอาเก้าไม่เคยสนใจกองคลังเลย แต่เมื่อจักรพรรดิแสดงเจตจำนงที่จะระดมกองคลัง เสด็จอาเก้าก็จะออกมาปกป้องอย่างแน่นอน

เฉาซ่างซูเองก็เป็นคนฉลาดและสุขุม เป็นเวลาหลายปีที่จักรพรรดิไม่พบข้อผิดพลาดร้ายแรง และเฉาซ่างซูก็ประสบความสำเร็จในกองคลัง จักรพรรดิไม่สามารถหาผู้สมัครที่ดีกว่านี้มาได้สักพักแล้ว เขาก็เลยปล่อยมันไป จริงๆ...

ครั้งนี้ เสด็จอาเก้ายื่นมือไปที่กองคลังทำให้จักรพรรดิจับตัวการใหญ่ได้ ครั้งนี้ จักรพรรดิไม่เพียงต้องการโค่นกองคลังเท่านั้นแต่ยังทำให้ชื่อเสียงของเสด็จอาเก้าแปดเปื้อนอีกด้วย

เงินจำนวนสามล้านตำลึงที่เสด็จอาเก้ามอบให้แก่ซูเหวินชิง จักรพรรดิมั่นใจได้ว่ามันถูกโยกย้ายมาจากกองคลังจริง ๆ แม้ว่าเสด็จอาเก้าจะกลับไปปักกิ่งทั้งที่ยังมีชีวิต เขาก็จะไร้อำนาจ

เมื่อเผชิญกับเจ้ากรมกองคลังที่ไม่ยอมสารภาพผิด จักรพรรดิไม่เพียงไม่คัดค้าน แต่ไม่เห็นด้วย พระองค์ยังทรงมีพระประสงค์ที่จะไม่ดำเนินเรื่องนี้ แน่นอน ไม่ใช่ว่าจักรพรรดิเปลี่ยนเพศ แต่ต้องการแสดงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

แต่อย่าเพิ่งค้นหาอะไรเลย หากพบว่ามีบัญชีธนาคารส่วนตัวของเสด็จอาเก้าจริง ๆ คนที่โชคร้ายไม่ใช่เพียงเสด็จอาเก้าเท่านั้น แต่ยังมีอีกสองฝ่าย โดยเฉพาะจากฝ่ายองค์รัชทายาทที่ไม่สบายใจ พวกเขาสงบลง และไม่ต้องการกลับไปสู่สถานะเดิมที่ไม่มีเจ้าของ

เฉาซ่างซูแค่หัวเราะและไม่พูดอะไร เจ้าหน้าที่ก็ไม่ต้องการถามคำถามมากเกินไป เพื่อไม่ให้จักรพรรดิไม่พอใจ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ออกจากพระราชวังอย่างกังวล โดยคิดในใจว่าลั่วหวางและพรรคฝ่ายนิยมกษัตริย์สามารถโจมตีได้

คนจากผู้ตรวจการออกมาเคลื่อนไหวแล้ว พวกเขาช่างไม่มีมารยาทเสียจริง

ลั่วหวางและพรรคฝ่ายนิยมกษัตริย์ดูมีความสุข ในความเห็นของพวกเขา เสด็จอาเก้าถูกกำหนดให้ตายในครั้งนี้

ในตอนบ่ายของวันนั้นตงหลิงจื่อลั่วนำผู้คนที่ย้ายจากกระทรวงต่าง ๆ ไปยังกองคลังด้วยวิธีที่ทรงพลังเพื่อตรวจสอบบัญชีของกองคลัง เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขของเขา คนที่ไม่รู้ก็คิดว่าเสด็จอาเก้าล้มลงแล้ว เขาเป็นองค์รัชทายาทแล้ว

อย่างไรก็ตามตงหลิงจื่อลั่วมีชีวิตค่อนข้างดีเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีนางสนมซูพูดแทนในวัง ไม่มีเสด็จอาเก้าและองค์รัชทายาทข้างนอก ลั่วหวางผู้เต็มไปด้วยความโปรดปรานอันศักดิ์สิทธิ์มีสถานะที่คลุมเครือ ขององค์รัชทายาทที่มองไม่เห็น

เฉาซ่างชูฉายแววเย้ยหยันและออกมาต้อนรับเป็นการส่วนตัว คนจากกองคลังเสนอชาแก่ๆ รสขมหลายถ้วย ตงหลิงจื่อลั่วขมวดคิ้วและวางถ้วยลงหลังจากจิบ "เฉาซ่างชูเจ้าขี้เหนียวเกินไป แค่เอาชาแก่ ๆ นี้มาเลี้ยงข้าหรือ”

ตงหลิงจื่อลั่วคิดว่าเป็นเฉาซ่างซูที่พยายามทำให้เขาตกใจ และต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้เฉาช่างซูหวาดกลัว แต่เขาไม่ต้องการให้เฉาช่างซูยืนขึ้นด้วยความโกรธ "ฝ่าบาทลั่วหวางเจ้าไม่รู้ว่าน้ำมันนั้น และข้าวก็แพงถ้าหากนางไม่ดูแล เงินแน่นตลอด และเหรียญทองแดงทุกเหรียญข้าอยากจะแบ่งมันออกเป็นสองส่วน ถ้าหากลั่วหวางไม่ชินกับการดื่มชาในเมืองเฉินจือหลี่ ต้องขออภัยที่ไม่ได้สร้างความบันเทิงให้แก่ท่าน"

พูดจบแล้วก็เดินจากไปทันที...