นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1068

ตอนที่ 1068 อดีต

กองไฟในลานบ้านถูกจุดขึ้นมาอีกครา

ใบหน้าชราของหวานเหยียนหงเลี่ยอดีตหัวหน้าเผ่าแดงเรื่อ มิรู้ว่าเป็นเพราะกองไฟนี้หรือเพราะได้พบกับองค์จักรพรรดิกันแน่

“ฝ่าบาทเพคะ… ! ” นางเดินเข้าไปอย่างงก ๆ เงิ่น ๆ ในขณะที่นางกำลังจะคุกเข่าลง ฟู่เสี่ยวกวนก็รีบเข้าไปพยุงนางเอาไว้เสียก่อน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ท่านผู้อาวุโส… ท่านต้องการให้ข้าอายุสั้นลงเยี่ยงนั้นหรือ ? มาเถิด ๆ เชิญนั่ง ! ”

หวานเหยียนหงเลี่ยเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาขุ่นมัวของนางจ้องมองไปยังฟู่เสี่ยวกวน เดิมทีนางคิดว่าจักรพรรดิจะต้องเป็นผู้สูงส่งยิ่งใหญ่ คาดมิถึงว่าองค์จักรพรรดิที่ประทับอยู่เบื้องหน้านางจะเข้าถึงง่ายได้ถึงเพียงนี้

ในใจของนางกระวนกระวายมากยิ่งนัก นางรู้สึกว่าคนธรรมดาเมื่อพบกับองค์จักรพรรดิก็ควรจะต้องคุกเข่าลง ดังนั้นนางจึงหันไปมองทางเผิงยวี๋เยี่ยนเพื่อขอความช่วยเหลือ

เผิงยวี๋เยี่ยนจึงหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ พลางเข้าไปประคองหวานเหยียนหงเลี่ยเอาไว้ “ท่านหัวหน้าเผ่า…จักรพรรดิของเราผู้นี้หาได้เหมือนผู้ใดไม่ ในเมื่อฝ่าบาทรับสั่งให้ท่านนั่งก็จงนั่งลงเถิด”

หยูรั่วซิงที่ย่างแพะอยู่ด้านข้างลอบมองไปที่ฟู่เสี่ยวกวน นี่คือองค์จักรพรรดิที่พี่เสี่ยวจ้วงมักจะเอ่ยถึงเยี่ยงนั้นหรือ ?

เขายังทรงพระเยาว์อยู่จริง ๆ ด้วย อีกทั้งยังเป็นกันเองมากถึงเพียงนี้ มิน่าเล่าพี่เสี่ยวจ้วงถึงจงรักภักดีต่อเขามากถึงเพียงนี้

งานเลี้ยงต้อนรับนี้เผิงยวี๋เยี่ยนจัดการได้ดียิ่ง นางมิได้เชิญคนในชนเผ่ามามากนัก เป็นเพียงงานเลี้ยงที่เรียบง่ายทว่าก็เต็มไปด้วยบรรยากาศครึกครื้น

เมื่องานเลี้ยงสิ้นสุดลง อดีตหัวหน้าชนเผ่าได้กลับไปยังเรือนของนาง เนื่องจากภายในนั้นมีผู้คนมากมายในชนเผ่ากำลังรอนางอยู่

อดีตหัวหน้าชนเผ่าเอ่ยด้วยใบหน้าแดงเรื่อซึ่งเปี่ยมไปด้วยความยินดีว่า “ข้าได้พบกับองค์จักรพรรดิแล้ว ฝ่าบาทได้สนทนากับข้ามากมายเลยทีเดียว และทรงมิลืมที่จะฝากข้ามาทักทายพวกเจ้าด้วย ! ”

“ฝ่าบาทของพวกเรานั้นเดินทางมาท่องเที่ยว…ท่องเที่ยวก็คือเที่ยวชมภูเขาแม่น้ำลำธาร ดังนั้นพวกเจ้าอย่าได้ไปรบกวนฝ่าบาทล่ะ”

“ข้าจะบอกอันใดให้พวกเจ้าฟัง ฝ่าบาทของพวกเรานั้นทรงพระพรรษาน้อยมากยิ่งนัก มิต่างอันใดกับเยาวชนราชวงศ์หยูเลยสักนิด อ้อจริงสิ ! ฝ่าบาทยังตรัสกับข้าอีกว่า…นับจากนี้สืบไปชีวิตของพวกเราจะยิ่งรุ่งเรืองขึ้น เนื่องจากอีกมินานเขตปกครองตนเองชื่อเล่อชวนของพวกเราจะมีเส้นทางนามว่าเส้นทางสายไหม ซึ่งเชื่อมต่อระหว่างซีเซี่ยและหยวนเป่ยเต้า”

“อย่าเพิ่งถามอันใดข้าเลย” หวานเหยียนหงเลี่ยโบกไม้โบกมือปฏิเสธ “ข้าเองก็มิรู้หรอกว่าเส้นทางใดคือเส้นทางสายไหม ข้ารู้เพียงแค่ว่าราชวงศ์เหลียวเก่านั้น ฝ่าบาทได้เปลี่ยนชื่อเป็นหยวนเป่ยเต้า มองดูแล้วราชวงศ์เหลียวคงจะถูกล้มล้างไปแล้ว”

“……”

หวานเหยียนหงเลี่ยได้สนทนากับคนในชนเผ่าของนางอยู่เนิ่นนาน แม้บรรดาชาวบ้านเหล่านี้จะมิเคยพบกับองค์จักรพรรดิของพวกเขา ทว่าในสมองก็ได้เกิดภาพจินตนาการถึงฝ่าบาทขึ้นมา

นี่คือองค์จักรพรรดิที่มิเหมือนกับจักรพรรดิองค์ใดในใต้หล้า !

แม้จะมีพระพรรษามิมากนักทว่าก็มีความสามารถล้นเหลือ มิถือตัว มิวางท่า อีกทั้งยังเป็นกันเองอีกด้วย

หากต้าเซี่ยมีเขาคอยพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ คาดว่าในอนาคตคงจะเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นไปอีก !

……

……

ในที่สุดลานบ้านของเผิงยวี๋เยี่ยนก็ได้สงบลงเสียที

ณ ศาลาในจวน หยูรั่วซิงได้นำแตงโมที่แช่ไว้ในบ่อน้ำขึ้นมาจำนวนสองซีก

“ที่นี่มีสภาพการเป็นอยู่กันเช่นนี้ คืนนี้พวกเจ้าอาศัยอยู่ที่เรือนของข้าไปก่อน มาเถิดมากินแตงโมกัน นี่คือผลผลิตของชนเผ่าในปีนี้ มิได้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำไปขายแลกเป็นเงินทองหรอก เพียงแค่ข้ารู้สึกว่าที่ทุ่งหญ้านี้มีผลไม้น้อยเสียเหลือเกิน ข้าจึงให้ชาวบ้านทุกคนปลูกเพื่อเก็บไว้กิน”

ฟู่เสี่ยวกวนรับแตงโมไปกัดคำหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า “หากจะเอ่ยถึงเรื่องสภาพแวดล้อมแล้วนั้น ข้าว่าที่นี่ดีกว่าด่านชีผานที่ข้าเคยอยู่มากเลยทีเดียว”

“จริงสิ ! ติ้งชานและติ้งเหอสองพี่น้องนั่น สร้างผลงานในครานี้ได้ดีมากเลยทีเดียว ข้ามีความตั้งใจว่า…จะให้พวกเขาไปรับราชการ ท่านคิดเห็นว่าเยี่ยงไร ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนจ้องมองไปทางเผิงยวี๋เยี่ยน ความหมายของเขานั้นเรียบง่ายมากยิ่งนัก เนื่องจากหยูชุนชิวมีบุตรชายเพียงแค่ 2 คน ในสงครามแต่ละครามีอันตรายที่มิอาจคาดเดาได้ จากผลงานด้านการทหารครานี้ สามารถทำให้พวกเขาสองพี่น้องเข้ารับราชการได้ ถึงแม้ว่าจะเริ่มต้นจากนายอำเภอ ทว่าพวกเขาจะมีอนาคตที่ยาวไกล ที่สำคัญคือปลอดภัยกว่าการเป็นทหารมากโข

เผิงยวี๋เยี่ยนชะงักลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “ข้อเสนอที่ฝ่าบาทเอ่ยมานั้นทำให้ข้ารู้สึกหวั่นไหว แต่…” นางหยิบกาสีทองแดงขึ้นมาแล้วรินชานมให้แก่ฟู่เสี่ยวกวนและคูฉาน ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบไปว่า “ในตอนนั้นที่ข้าเดินทางออกมาจากกองทัพทหารชายแดนใต้ บิดาของพวกเขาได้กำชับข้าเอาไว้หนึ่งประโยค”