นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1069

ตอนที่ 1069 ยึดทรัพย์

รัชสมัยต้าเซี่ยที่หนึ่ง เดือนเจ็ด วันที่แปด สงครามระหว่างประเทศต้าเซี่ยและราชวงศ์เหลียวได้จบลงไป 20 วันแล้ว

ท้องนภาของราชวงศ์เหลียวราวกับถูกเมฆครึ้มบดบัง เหล่าขุนนางของราชวงศ์เหลียวมิได้รับทราบอันใดทั้งสิ้น ราษฎรของราชวงศ์เหลียวยังคงตกอยู่ในความกังวล

กองทหารม้าแห่งกองทัพบกของประเทศต้าเซี่ยที่อยู่ภายใต้การดูแลของท่าป๋าเฟิง ยังคงไล่ตามสังหารเศษเดนของกองทัพอสนีบาตในผืนปฐพีของราชวงศ์เหลียว

อดีตเชื้อพระวงศ์ของราชวงศ์เหลียวรวมไปถึงข้าราชบริวาร ยังคงถูกคุมขังอยู่ในวังหลวง หนิงหยู่ชุนจ่งตูแห่งหยวนเป่ยเต้าที่ถูกแต่งตั้งโดยองค์จักรพรรดิแห่งประเทศต้าเซี่ย บัดนี้อยู่ในระหว่างการเดินทางมายังเมืองต้าติ้ง ผืนปฐพีที่ใหญ่โตนี้ได้ตกอยู่ในสถานการณ์ไร้ซึ่งผู้ปกครองไปแล้ว

ทว่าก็ไร้ซึ่งความวุ่นวายเช่นกัน

มิว่าจะเป็นราษฎรหรือข้าราชการท้องถิ่น ต่างก็จับตาเฝ้ารออย่างตื่นตระหนก แต่มิได้เกิดความโกลาหลใด ๆ ทั้งสิ้น

ณ พระราชวังฉางหมิง เมืองต้าติ้ง

องค์ชายรองเยลู่ซู่จ้องมองเฮ้อซานเตาด้วยสีหน้าคับแค้นใจ

“ซานเตา เจ้ามิได้บอกว่าจักรพรรดิแห่งประเทศต้าเซี่ยจะพระราชทานตำแหน่งจ่งตูนี้ให้ข้าหรอกหรือ แต่เจ้าดูราชโองการแต่งตั้งนี่สิ…หนิงหยู่ชุนคือผู้ใดกัน ? ”

เฮ้อซานเตานั่งลงฝั่งตรงข้ามเยลู่ซู่อย่างสบายอารมณ์ “พี่ซู่…ท่านเอ่ยเยี่ยงนี้ก็มิถูก ข้าเป็นเพียงผู้บัญชาการทหารเท่านั้น… ผู้บัญชาการทหารเยี่ยงข้าในต้าเซี่ยมีมากถึงสิบกว่าคน”

“ในหลายวันมานี้ท่านก็ได้เห็นมามิน้อย ข้าเป็นเพียงผู้บัญชาการทหารจะไปคัดค้านเรื่องการแต่งตั้งตำแหน่งของฝ่าบาทได้เยี่ยงไร ? และยิ่งไปกว่านั้น…ตอนนั้นข้าบอกกับท่านว่าอาจจะเป็นไปได้ ฝ่าบาทอาจจะมอบให้คนของราชวงศ์เหลียวเป็นผู้ปกครองราชวงศ์เหลียวเอง แต่ข้าก็หาใช่พยาธิในท้องของฝ่าบาทแต่อย่างใด ดังนั้นจะทราบได้เยี่ยงไรว่าพระองค์จะมิประสงค์ให้คนของราชวงศ์เหลียวปกครองกันเอง”

“ข้าขอเอ่ยบางอย่างที่มิน่าฟังกับพี่ซู่ คุณค่าของมนุษย์นั้นอยู่ที่การประเมินตนเอง ท่านลองดูสิ ! พี่ชายของท่านที่เป็นถึงองค์รัชทายาท เขาน่าสังเวชเพียงใด เขาถูกคุมขังอยู่ในคุกที่มืดมิด และลองมองไปที่น้องห้าของท่าน แขนของเขาหายไปหนึ่งข้าง ทั้งยังถูกยัดเข้าคุกเช่นกัน เชื้อพระวงศ์ทั้งหมดในราชวงศ์เหลียว มีเพียงท่านคนเดียวที่ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกได้อย่างอิสระมิใช่หรือ… ? ”

เฮ้อซานเตาโน้มตัวลงพลางจ้องมองเยลู่ซู่ตาเขม็ง “พี่ซู่เอ๋ย หากมิใช่พี่น้องเยี่ยงข้าที่เอ่ยแก้ต่างให้ท่านต่อหน้าท่านแม่ทัพใหญ่ไป๋ยู่เหลียน… ท่านอย่าได้ลืมสถานะของตนเอง ท่านคือองค์ชายของแคว้นที่ล่มสลาย ท่านต้องถูกสังหาร ! ”

เยลู่ซู่ตื่นตระหนกขึ้นมาทันพลัน ทันใดนั้นเขาก็โยนความฝันที่จะได้เป็นจ่งตูเข้ากลีบเมฆไป เขาถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา ใช่แล้ว ! ข้าคือองค์ชายของแคว้นที่ล่มสลาย จักรพรรดิแห่งประเทศต้าเซี่ยจะไว้ชีวิตข้าได้เยี่ยงไร

“ซานเตา… ซานเตาได้โปรดมองความภักดีที่ข้ามีต่อต้าเซี่ยด้วย ซานเตาได้โปรดช่วยข้าด้วย ! ”

เฮ้อซานเตาลุกขึ้นยืน จากนั้นก็เดินไปข้าง ๆ เยลู่ซู่พลางตบบ่าของเขาเบา ๆ “บัดนี้ฝ่าบาทยังมิได้ออกราชโองการลงโทษแก่พวกท่าน ข้ารู้สึกว่ายังมีโอกาสรอด มันก็ขึ้นอยู่กับความเต็มใจของท่านแล้ว”

เมื่อเป็นเรื่องชีวิตน้อย ๆ ของตน ต่อให้เยลู่ซู่จะรู้อยู่แก่ใจว่านี่คือการสังหารลาเมื่อขนของเสร็จ ทว่าเขาก็ไร้หนทางแล้วเช่นกัน

ในสายตาของเขา เจ้าเฮ้อซานเตาผู้นี้ได้กลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตของเขาได้

“ขอเพียงซานเตาช่วยชีวิตของข้าเอาไว้ เจ้าอยากได้อันใดโปรดจงเอ่ยออกมา ! ”

“ชีวิตของมนุษย์ขึ้นอยู่กับฟ้าลิขิต เช่นนั้นข้าขอมิเกรงใจพี่ซู่แล้ว…ศูนย์กลางอำนาจของต้าเซี่ยเป็นเยี่ยงนี้ ต้าเซี่ยมีสามสำนักหลัก ๆ ซึ่งมีเสนาบดีสามท่านเป็นผู้รับผิดชอบ ฝ่าบาทของพวกเราทรงชื่นชอบความรื่นเริง มิค่อยสนใจเรื่องยุ่งยากเหล่านี้สักเท่าใดนัก ดังนั้นชีวิตของท่านได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของเสนาบดีทั้งสามท่านนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

“เสนาบดีก็คือคนเช่นกันมิใช่หรือ ? กิจการใหญ่โตของแต่ละท่านย่อมต้องการเงินจำนวนมากมาสนับสนุน… ทว่าเงินเดือนที่ฝ่าบาทมอบให้แก่พวกเรานั้นมิได้มากมายเท่าใดนัก ท่านเข้าใจความหมายของข้าหรือไม่ ? ”

เยลู่ซู่ราวกับลูกไก่ที่กำลังจิกข้าว “เข้าใจ ข้าเข้าใจแล้ว เงิน…ที่จวนของข้ามีเงินซ่อนอยู่ 3 ล้านตำลึง ข้าจะพาซานเตาไปเอา ขอเพียงแค่ซานเตา… มิใช่ ! ซานเตาเจ้าจะสามารถเอ่ยเยี่ยงนี้ต่อหน้าท่านเสนาบดีได้ใช่หรือไม่ ? ”

เฮ้อซานเตาแสยะยิ้ม “นำคนมา… ! ”

ถังเชียนจวินและจ้าวลี่จู้วิ่งเข้ามา “พาพี่ซู่ไปยังจวนของเขา ทว่าอย่ายึดจวนของพี่ซู่ล่ะ หลังจากที่ได้เงิน 3 ล้านตำลึงมาแล้ว ให้รีบนำไปคืนที่ท้องพระคลังเสีย ! ”

นี่…ในตอนที่ถังเชียนจวินถลึงตาและกำลังจะเอ่ยอันใดบางอย่างออกมา เฮ้อซานเตากลับขยิบตาให้เขาหนึ่งคราแล้วรีบเอ่ยออกมาว่า “รีบไปจัดการ หากช้าไปประเดี๋ยวจะมิทันการ เรื่องนี้ข้าจะอธิบายกับพวกเจ้าในภายหลัง รีบไปจัดการได้แล้ว ! ”

เยลู่ซู่รู้สึกมิดีไปทั้งร่าง “ซานเตา…เจ้า เจ้ากำลังโกงข้าชัด ๆ เลยนี่”