นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1085

ตอนที่ 1085 แผนการใหญ่

หลังจากที่ได้เปิดการประชุมขนาดย่อมในห้องทรงพระอักษร ณ วังหลวง ก็ได้มีการพาดหัวข่าวสำคัญสองเรื่องด้วยกันบนหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ย

แบบภาพวาดพิมพ์เขียว รูปแบบเศรษฐกิจใหม่เอี่ยมของต้าเซี่ยกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว !

สามสำนักได้ส่งเจ้าหน้าที่รุดหน้าไปทั้งเจ็ดประเทศแล้ว และประเทศต้าเซี่ยก็ได้สร้างสถานทูตขึ้นมาในเจ็ดประเทศอาณานิคมนั้น เพื่อส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศต้าเซี่ยกับประเทศอาณานิคมทั้งเจ็ด

เกิดความเปลี่ยนแปลงที่น่าตกตะลึงกับโครงสร้างของชนชั้นบัณฑิต เกษตรกร ช่างฝีมือ และพ่อค้า เหล่าพ่อค้าออกมาต้อนรับฤดูใบไม้ผลิของพวกเขาแล้ว…

ตะลึง มีบุตรมากก็ออกต้นได้มาก มีบุตรชายหรือมีบุตรีก็สามารถร่ำรวยได้ !

วันนี้กรมคลังได้ออกหนังสือเรียกร้องให้หนุ่มสาวชาวต้าเซี่ยที่อยู่ในวัยที่เหมาะสมจะแต่งงาน หากพวกเขาให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรี 3 คน กรมคลังจะมีเงินรางวัลจำนวน 50 ตำลึงมอบให้ !

มิมีบุตรตอนนี้ แล้วจะรอไปถึงเมื่อใดกัน…

ปัจจุบันหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยได้กลายเป็นหนังสือพิมพ์ที่ขุนนางและราษฎรของต้าเซี่ยต้องอ่าน บนหนังสือพิมพ์ของทางการฉบับนี้ มีนโยบายใหม่จากทางราชสำนักส่วนกลาง มีการตีความของนโยบาย และมีทั้งข่าวซุบซิบที่ผู้คนจำนวนมากชอบฟัง เดี๋ยวนี้ทันทีที่หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยถูกปล่อยออกมา ก็จะทำให้เกิดการหารือในคนหมู่มากโดยปริยาย

เหล่าพ่อค้าย่อมให้ความสนใจกับข้อที่หนึ่ง นี่คือก้าวแรกของการเปิดการค้าระหว่างประเทศ !

ฝ่าบาทได้ตรัสเอาไว้เนิ่นนานแล้ว นี่คือเวทีขนาดใหญ่ทว่าก็โหดร้ายมากเช่นกัน ดูเหมือนว่าตอนนี้ฝ่าบาทจะสร้างเวทีขนาดใหญ่นั่นขึ้นมาแล้ว เยี่ยงนั้นเหล่าพ่อค้าก็จำต้องขึ้นไปบนเวทีนี้ จะได้เฉิดฉายต่อไปบนเวที…หรือจะถูกกำจัดออกไปก็ต้องลองดูสักครา

แน่นอนว่า หากจะเอ่ยถึงการถูกกำจัดในตอนนี้ยังเร็วจนเกินไป สุดท้ายแล้วฐานผู้บริโภคภายในประเทศต้าเซี่ยก็ยังแข็งแกร่งดังเดิม

ทว่าหากผู้ใดสามารถยืนหยัดอยู่บนเวทีระดับสากลนี้ได้ ย่อมส่งผลดีอย่างคาดมิถึงต่อธุรกิจของครอบครัวของพวกเขาในอนาคต

พ่อค้าจำนวนมากต่างก็พร้อมที่จะลงมือแล้ว พวกเขาล้วนวาดหวังที่จะแสดงความสามารถบนเวทีใหญ่นี้

ทว่าเหล่าชาวบ้านทั่วไปกลับให้ความสนใจในหัวข้อที่สอง หากคลอดบุตรทางการจะแจกเงินจริง ๆ หรือ ?

หากคลอดบุตร 3 คนแล้วจะได้รับเงินรางวัล 50 ตำลึงจริงหรือ ?

นี่คือเงินก้อนใหญ่ !

สวัสดิการของราษฎรชาวต้าเซี่ยในตอนนี้ถือว่าดีมากยิ่งนัก เด็กสามารถเข้าศึกษาโดยที่มิต้องจ่ายเงินแม้แต่อีแปะเดียว คนชราหากมิต้องการไปบ้านพักคนชรา ก็สามารถขอรับเบี้ยชราที่ถือว่ามิเลวได้หนึ่งก้อน เงิน 50 ตำลึงสำหรับปุถุชนทั่วไป แท้จริงแล้วมันเพียงพอที่จะเลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ได้

“เหล่าจาง… เจ้าเพิ่งจะมีบุตรเพียง 2 คนเท่านั้น รีบมีเพิ่มเถิด ! ”

“เฮ้อ…ข้าเองก็อยากมีเช่นกัน แต่อายุปาไป 50 ปีแล้ว ข้ารับมิไหวหรอก จะคลอดลูกอีกได้เยี่ยงไรกัน ? ”

“เยี่ยงนั้นก็บอกให้ลูกของเจ้ารีบมีบุตรสิ ! ”

“ยังมิได้แต่งงานเลยด้วยซ้ำ”

“รออันใดอีกเล่า บุตรีของหวางชาวปิ่งถึงแม้จะขาพิการไปหนึ่งข้าง ทว่าก็บริหารบ้านได้ยอดเยี่ยมยิ่ง บุตรชายของเจ้ามิมีทางคัดค้านหรอก รีบใช้ประโยชน์จากนโยบายนี้เถิด รีบจัดการเรื่องแต่งงานเสีย ขาพิการมิได้มีผลกระทบต่อการมีบุตรนี่ ! ”

“…ที่เจ้าเอ่ยมาก็เหมือนจะสมเหตุสมผล ! ”

“…..”

หลังจากที่หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยได้เผยแพร่ออกไป หลังจากหนึ่งเดือนให้หลัง ทั่วทั้งประเทศต้าเซี่ย รวมไปถึงเขตปกครองตนเองซีเซี่ยและหยวนเป่ยเต้าที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่ ต่างก็ได้รับทราบนโยบายทั้งสองนี้แล้ว เหล่าพ่อค้าต่างก็วุ่นวายกับการเตรียมตัวขยายธุรกิจไปยังเจ็ดประเทศอาณานิคม ส่วนเหล่าคนหนุ่มสาวที่อยู่ในวัยที่เหมาะสมจำนวนมากก็ได้แต่งงานกัน