นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1240

ตอนที่ 1240 ประชุมด้านการทหาร

ณ ห้องประชุมวางเเผนยุทธการรบ กรมยุทธการประจำเมืองฉางอัน

ฟู่เสี่ยวกวนจูงมืออู๋เทียนซื่อเดินเข้าไปด้านใน เขาเงยหน้ามองทับหลังประตูที่เขียนว่าเคร่งขรึมและสง่างาม จากนั้นก็หันไปเอ่ยกับเทียนซื่อว่า “ประเทศใดที่มีจุดยืนในใต้หล้านี้ นอกจากจะมีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย นอกจากจะมีเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและมีศักยภาพแล้วนั้น ยังต้องมีกองทัพที่มีแสนยานุภาพสูง ! ”

“บัดนี้กองทัพต้าเซี่ยแบ่งเป็นกองทัพบกและกองทัพเรือ หลังจากนี้…ก็อาจจะมีกองทัพที่สำคัญที่สุดในบรรดากองทัพทั้งหมดก่อตั้งขึ้นมา ซึ่งก็คือกองทัพอากาศนั่นเอง”

อู๋เทียนซื่อเงยหน้าขึ้นมาแล้วเอ่ยถามด้วยความฉงนว่า “ตอนนี้พวกเราก็มีกองทัพอากาศมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนอมยิ้มพลางลูบศีรษะของอู๋เทียนซื่ออย่างแผ่วเบา การกระทำครานี้ของเขาทำให้อู๋เทียนซื่อรู้สึกใกล้ชิดกับบิดาอย่างแปลกประหลาด

“นั่นมินับว่าเป็นกองทัพอากาศหรอก กองทัพอากาศจริง ๆ จะต้องเดินทางไปโจมตีทางไกลได้เป็นหมื่น ๆ ลี้ มันสามารถเป็นตัวตัดสินได้ว่าฝ่ายใดจะแพ้หรือชนะ”

“ทว่ากองทัพต้าเซี่ยที่พวกเรามีอยู่ในตอนนี้มีความสามารถเพียงพอที่จะปราบปรามศัตรู พวกเขาถือเป็นต้นแบบของกองทัพอากาศอย่างที่ควรจะเป็น”

“ไปกันเถิด พวกเราเข้าไปกันเถิด วันนี้ข้าจะพาเจ้ามาทำความรู้จักกับผู้บัญชาการทหารเรือของต้าเซี่ย”

อู๋เทียนซื่อรู้สึกตื้นเต้นมากยิ่งนัก เพราะเขารู้ถึงความเก่งกาจของทหารต้าเซี่ยดี และเขาก็รู้ดีว่าคราหนึ่งเสด็จพ่อเคยนำทัพทหารเรือ ทั้งยังสามารถแย่งชิงอาณาเขตที่อยู่ห่างไกลได้อีกด้วย

เขาปรารถนาจะไปเยือนแผ่นดินใหญ่ลีอาห์สักครา เพราะบัดนี้เส้นทางสัญจรระหว่างต้าเซี่ยกับแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ถูกเปิดขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว มีชาวลีอาห์เดินทางมายังต้าเซี่ย และแน่นอนว่ามีชาวต้าเซี่ยไปเยือนแผ่นดินใหญ่ลีอาห์มากยิ่งกว่า

ที่เมืองฉางอันมีคนจากแผ่นดินใหญ่ลีอาห์มาเยือนเช่นกัน ว่ากันว่าผู้มาเยือนมาจากสามแคว้นในแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ น่าเสียดายที่เขามิเคยพบเห็นมาก่อน มิรู้ว่าผู้คนที่นั่นมีตาสามดวงตั้งแต่เกิดเลยหรือไม่

ทหารรักษาการณ์ทำความเคารพฟู่เสี่ยวกวนด้วยการวันทยาหัต อู๋เทียนซื่อรู้สึกสงสัยมากยิ่งนักเพราะปกติขุนนางในราชสำนักมักจะโค้งคารวะเป็นการถวายความเคารพ

ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องวางแผนยุทธการรบ ข้างในมีคนอยู่ราวสิบกว่าคน ขณะที่ทั้งสองเดินเข้ามา คนในห้องก็ได้ลุกขึ้นยืนจากนั้นก็ทำความเคารพด้วยการวันทยาหัตถ์ต่อสองพ่อลูกอย่างพร้อมเพรียงกัน

เมื่อเห็นเรือนร่างที่เหยียดตรง สีหน้าดุดันและน่าเกรงขาม พลันทำให้อู่เทียนซื่อรู้สึกฮึกเหิมเลือดพลุ่งพล่านขึ้นมา เขาหันไปวันทยาหัตถ์ตอบพวกจัวเปี๋ยหลี จนทำให้ฟู่เสี่ยวกวนต้องชายตาไปมอง

“นั่งลงเถิด” ฟู่เสี่ยวกวนจูงมืออู๋เทียนซื่อไปจนถึงโต๊ะประชุม เมื่อสองพ่อลูกนั่งลงแล้ว พวกจัวเปี๋ยหลีถึงค่อย ๆ นั่งลง

“เหล่าไป๋ แนะนำทุกคนให้อู๋เทียนซื่อรู้จักหน่อยสิ”

“พ่ะย่ะค่ะ ! ”

ไป๋ยู่เหลียนยืนขึ้นอีกครา “ผู้บัญชาการกองทัพเรือที่หนึ่ง จั่วมู่ ! ”

จั่วมู่ยืนขึ้นทันใด จากนั้นก็ยกมือขึ้นถวายความเคารพ

“เสนาธิการกองทัพเรือที่หนึ่ง ฟางจาวหยาง ! ”

“ต่อมาแม่ทัพเผิงหลางและเสนาธิการต้วนฉีเฟิงประจำกองทัพเรือที่สอง ! ”

“แม่ทัพเฉินฉงซานและเสนาธิการฉางหยูประจำกองทัพเรือที่สาม ! ”

“แม่ทัพจ้าวจือเหลียนและเสนาธิการซุนเสี่ยวฮุยประจำกองทัพเรือที่สี่ ! ”

“แม่ทัพเซี่ยตงหลายและเสนาธิการโจวฉางชุนประจำกองทัพเรือที่ห้า ! ”

“แม่ทัพปี้หลินชิวและเสนาธิการอู๋ซีเช่อประจำกองทัพเรือที่หก ! ”

“กระหม่อมไป๋ยู่เหลียนผู้บัญชาการสูงสุดประจำกองทัพเรือขอสิ้นสุดการรายงานตัว ! ”

ทั้งสิบสามคนยืนตัวตรงอย่างชายชาติทหารในชุดทหารเรือสีกรมท่า ใบหน้าของพวกเขาดำคล้ำ ทรงผมของพวกเขามิเหมือนกับชาวต้าเซี่ยทั่วไป ทรงผมของพวกเขาสั้นเกรียนทำให้ดูกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษ