นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1284

ตอนที่​ 1284 พบ​เจอ​สหาย​เก่า​ใน​ต่างแดน​

วันนี้​พระราชวัง​เมือง​อา​เรีย​มีความคึกคัก​อย่าง​ที่​มิเคย​เกิดขึ้น​มาก่อน​ !

หลังจากที่​ฟู่เสี่ยว​ได้​พักผ่อน​ที่​เมือง​อา​เรีย​เป็นเวลา​สอง​วัน​ เขา​ก็​กลับมา​มีเรี่ยวแรง​กระปรี้กระเปร่า​ดังเดิม​ เขา​ได้​ตัดสินใจ​จัด​งานเลี้ยง​ฉลอง​ใน​พระราชวัง​ของ​ค่ำ​วันนี้​ !

งานเลี้ยง​ครา​นี้​มิเพียงแต่​เชิญจักรพรรดิ​ทั้ง​สามแคว้น​มาเข้าร่วม​เท่านั้น​ ทว่า​เขา​ยัง​เชื้อเชิญ​ขุนนาง​ต้าเซี่ย​รวมไปถึง​พ่อค้า​ที่​มีชื่อเสียง​ซึ่งประจำการ​อยู่​ใน​เมือง​อา​เรีย​มาร่วมงาน​ด้วย​

ไป๋​ยู่​เหลียน​ได้​ศึกษา​แผนผัง​ตึกรามบ้านช่อง​ใน​เมือง​อา​เรีย​แห่ง​นี้​อย่าง​ดีแล้ว​ เขา​ได้​จดจำ​สิ่งก่อสร้าง​ทั้งหมด​เอาไว้​ใน​หัว​ โดยเฉพาะ​พระราชวัง​แห่ง​นี้​

เขา​ได้​จัด​ทหาร​สอง​หมื่น​นาย​เอาไว้​ทั่วเมือง​ ส่วนตัว​เขา​นั้น​คอย​รักษา​ความปลอดภัย​ให้​แก่​ฟู่เสี่ย​วกวน​

อยู่ ๆ​ เจ้าหมอ​นี่​ก็​คิด​อยาก​จะจัด​งานรื่นเริง​ขึ้น​มาเสีย​อย่างนั้น​ ไป๋​ยู่​เหลียน​จึงจำเป็นต้อง​ทำตัว​ให้​หู​ตา​ว่องไว​เพื่อ​คอย​รักษา​ความปลอดภัย​ให้​แก่​เขา​

“เสี่ยว​ไป๋​เอ๋ย​ บัดนี้​ข้า​เป็น​ผู้​มีฝีมือ​ระดับสูง​แล้ว​ อีก​อย่าง​ข้า​ก็​มีซูเจวี๋ย​และ​ซูม่อ​คอย​อยู่​ข้าง ๆ​ เจ้าจำเป็นต้อง​ทำ​ถึงขั้น​นี้​เชียว​หรือ​ ? ”

“เรียก​ข้า​ว่า​เหล่า​ไป๋​ ! ”

ไป๋​ยู่​เหลียน​เอ่ย​ต่อ​อี​กว่า​ “ก็​ตกลง​กัน​แล้ว​นี่​ว่า​ความปลอดภัย​ทั้งหมด​ของ​เจ้าจะต้อง​มีข้า​เป็น​ผู้ดูแล​ เจ้าก็​จัดงาน​ของ​เจ้าไป​ ส่วน​ข้า​จะคอย​รักษา​ความปลอดภัย​ให้​แก่​เจ้า พวกเรา​ต่าง​มิก้าวก่าย​ซึ่งกันและกัน​ ! ”

เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ฟู่เสี่ย​วกวน​ยัง​จะเอ่ย​อัน​ใด​ได้​อีก​กัน​ ?

“เอาเถิด​ เอา​ที่​เจ้าสบายใจ​ก็แล้วกัน​ มาดื่ม​ชากัน​สัก​ถ้วย​สิ”

“นี่​เป็นเวลา​ปฏิบัติหน้าที่​ เจ้าดื่ม​เอง​เถิด​ ข้า​มิดื่ม​ ! ”

“……” ฟู่เสี่ย​วกวน​เหล่​สายตา​ไป​มอง​ไป๋​ยู่​เหลียน​ “เหล่า​ไป๋​เอ๋ย​ ราตรี​นั้น​ที่​พวกเรา​พบกัน​ใน​เรือน​ซีซาน​ ราตรี​นั้น​เจ้าดื่ม​สุรา​ลำพัง​อยู่​บน​หลังคา​ราวกับ​หมาป่า​อ้างว้าง​…เจ้ายัง​จำได้​หรือไม่​ ? ตอนนั้น​เจ้าคิด​อัน​ใด​อยู่​หรือ​ ? ”

ไป๋​ยู่​เหลียน​ผงะ​พลาง​คิดทบทวน​ความทรงจำ​ ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ถึงตอบ​กลับมา​ว่า​ “ตอนนั้น​ข้า​กำลัง​คิด​ว่า​หนทาง​อยู่​ที่ใด​ ! ”

“……” ฟู่เสี่ย​วกวน​เอ่ย​อัน​ใด​มิออก​ หลังจากที่​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ถึงได้​เอ่ย​ต่อว่า​ “ข้า​เพิ่ง​ค้นพบ​ใน​ตอนนี้​เอง​แหละ​ว่า​เจ้าน่ะ​กลิ่นตัว​เหม็น​ ! ”

ไป๋​ยู่​เหลียน​ถลึงตา​ใส่เขา​หนึ่ง​ครา​ ทว่า​มิได้​ตอบโต้​แต่อย่างใด​

……

……

งานเลี้ยง​ครา​นี้​ใช้ห้องโถง​ใน​พระราชวัง​ถึงสี่ห้อง​ด้วยกัน​ เพราะ​เยี่ยง​ไร​เสีย​บัดนี้​ก็​เป็นช่วง​ฤดูหนาว​ มิสามารถ​จัด​งานเลี้ยง​นอก​อาคาร​ได้​

ใน​ห้องโถง​ใหญ่​มีการ​จัดวาง​โต๊ะ​เพียงแค่​สอง​ตัว​เท่านั้น​ ใน​ห้องโถง​แห่ง​นี้​คือ​ห้อง​ที่​ปฐม​จักรพรรดิ​และ​ขุนนาง​ชั้นผู้ใหญ่​รวมไปถึง​ประมุข​ทั้ง​สามแคว้น​ร่วม​ฉลอง​ด้วยกัน​

ส่วน​ห้องโถง​ฝั่งตะวันตก​ได้​จัด​โต๊ะ​ทั้งสิ้น​สิบ​ตัว​ด้วยกัน​ ห้อง​นี้​มีไว้​ต้อนรับ​เสนาบดี​ของ​ประมุข​ทั้ง​สามแคว้น​รวมไปถึง​พ่อค้า​คนอื่น​ ๆ ที่​ได้รับ​การ​เชื้อเชิญ​ให้​มาร่วมงาน​ ส่วน​ห้องโถง​ฝั่งตะวันออก​สำหรับ​เหล่า​พระสนม​โอรส​และ​ธิดา​ของ​ปฐม​จักรพรรดิ​ รวมไปถึง​บรรดา​คู่ครอง​ของ​เสนาบดี​และ​พ่อค้า​ทั้งหลาย​

นางใน​ยุ่ง​วุ่นวาย​อยู่​กับ​การ​เตรียมการ​มาตั้งแต่​เช้าตรู่​โดย​มีอา​เรีย​เป็น​ผู้สั่งการ​ นาง​ถึงขั้น​จ้างพ่อครัว​จาก​หอ​ซื่อ​ฟางสาขา​เมือง​อา​เรีย​มาทั้งหมด​

ทว่า​สิ่งนี้​มิได้​ทำให้​ฟู่เสี่ย​วกวน​ประหลาดใจ​เท่าใด​นัก​ เพราะ​มากกว่า​ครึ่ง​ของ​ร้านรวง​บน​ผืน​ปฐพี​แห่ง​นี้​ล้วน​เป็น​กิจการ​ของ​ต้าเซี่ย​

อาทิเช่น​ ถนน​เทียน​ตู​ สถานที่​ที่​ถูก​ขนานนาม​ว่า​เป็น​ถนน​เส้น​ที่​เจริญ​ที่สุด​ มีร้าน​ขาย​ผ้าไหม​และ​ผ้าแพร​ต่วน​ของ​โรงงานทอผ้า​จิ่น​ซิ่ว​ตั้งอยู่​บน​ถนน​เส้น​นั้น​

โรงงานทอผ้า​จิ่น​ซิ่ว​ถือกำเนิด​ขึ้น​ที่​เมือง​ว่อเฟิง​ และ​เถ้าแก่​ของ​หอ​จิ่น​ซิ่ว​ใน​ปัจจุบันนี้​ก็​คือ​หวัง​ฉาว​เฟิงนั่นเอง​ !

พวกเขา​เปิดร้าน​ใน​เมือง​อา​เรีย​ได้​สอง​ปี​แล้ว​ เมื่อ​ปลาย​ปีก่อน​ หวัง​ฉาว​เฟิงได้​พา​จังชีเยวี่ย​เดินทาง​มาที่นี่​