นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1299

ตอนที่​ 1299 รวมพล​

สามวัน​ !

เมือง​ฝูสั่ว​จะต้อง​ทน​รับมือ​กับ​ความหวาดระแวง​กระวนกระวาย​อยู่​สามวัน​เต็ม​ ๆ

มาร์ค​วิ​สเวล​ลี​สขึ้นไป​สังเกตการณ์​บน​กำเเพงอย่าง​น้อย​วัน​ละ​สามครา​ และ​ใน​เเต่ละ​ครา​เขา​จะทอดสายตา​มอง​กองทัพ​ใน​ชุด​เกราะ​สีเงิน​อยู่​เนิ่นนาน​

เขา​เห็น​ข้าศึก​ปักหลัก​ตั้งค่าย​ เห็น​ข้าศึก​กำลัง​ปรุงอาหาร​กัน​ควัน​ข​โมง เขา​มิรู้​ว่า​ข้าศึก​กำลัง​ทำ​อัน​ใด​อยู่​กัน​แน่​

จักรวรรดิ​โมริยะ​ถือเป็น​ดินแดน​ตะวันออก​ที่​ตั้งอยู่​ไกล​แสน​ไกล​ ใน​เมื่อ​คน​พวก​นี้​ยกทัพ​มาจาก​ที่นั่น​ พวก​มัน​ก็​ควรจะ​ใช้เวลา​โจมตีเมือง​ให้​สั้น​ที่สุด​มิใช่หรือ​ ?

พวก​มัน​มิมีเสบียง​คอย​หนุน​ ย่อม​ทำได้​เพียง​เดินหน้า​ต่อไป​เท่านั้น​ !

ตอนแรก​คิด​ว่า​กลยุทธ์​ของ​พวก​มัน​คือ​การ​รบ​เพื่อ​เพิ่ม​กำลัง​พล​และ​เสบียง​ เหมือน​ตอนที่​กษัตริย์​อเล็กซานเดอร์​ได้​ยกทัพ​ไป​บุกรุก​แดน​บูรพา​

ทว่า​ตอนนี้​พวก​มัน​ปักหลัก​พักอาศัย​อย่าง​สบาย​อุรา​ หรือว่า​พวก​มัน​จะประวิง​เวลา​ไป​เรื่อย ๆ​ กัน​ ?

พวก​มัน​บังอาจ​ทำให้​ข้า​เสียเวลา​เช่นนี้​ได้​เยี่ยง​ไร​กัน​ ?

ทว่า​เมื่อ​เห็น​ข้าศึก​ปักหลัก​ตั้งค่าย​ มาร์ค​วิ​สเวล​ลี​สก็​รู้สึก​ผ่อนคลาย​ขึ้น​มามิน้อย​

“เป็น​เช่นนี้​ก็ดี​เหมือนกัน​” มาร์ค​วิ​สเวล​ลี​สจ้องมอง​อา​มีล​ผู้​เป็น​เเม่ทัพ “เมื่อ​ยืดเวลา​ไป​หนึ่ง​วัน​ กองหนุน​ของ​เรา​ก็​จะยิ่ง​เข้าใกล้​เมือง​ฝูสั่ว​มากขึ้น​กว่า​เดิม​”

“ทว่า​เยี่ยง​ไร​อย่า​ได้​ชะล่าใจ​ไป​ จงให้​นายทหาร​ผลัด​เวร​กัน​พักผ่อน​ เมื่อ​ข้าศึก​เริ่ม​มีการเคลื่อนไหว​และ​เข้าสู่​สภาวะ​คับขัน​เมื่อใด​ พวกเรา​จะได้​รับมือ​ทัน​”

“ท่าน​มาร์ค​วิ​สขอรับ​ หรือ​จะให้​ข้าน้อย​ส่งกองทหาร​ไป​ก่อกวน​พวก​มันดี​ขอรับ​ ? ” อา​มีล​เอ่ย​ถาม

มาร์ค​วิ​สเวล​ลี​สโบกมือ​ปัด​ “มิจำเป็น​ ! ถ้าหาก​พวก​มัน​ต้องการ​มุ่งหน้า​ไป​ทางตะวันตก​ เช่นนั้น​ก็​จำต้อง​เผชิญหน้า​กับ​เมือง​ฝูสั่ว​ แต่​หาก​พวก​มัน​มิคิด​ที่จะ​ทำ​เช่นนั้น​แล้ว​ยอม​ถอยทัพ​ไป​…นี่​ถึงจะเป็น​จุดจบ​ที่​สวยงาม​ที่สุด​”

“อา​มีล​ ! เจ้าต้อง​พึง​ระลึก​ไว้​ว่า​…กองทัพ​ข้าศึก​ที่อยู่​เบื้องหน้า​นี้​คือ​กองทัพ​ที่​กำจัด​กองกำลัง​ของ​กษัตริย์​อเล็กซานเดอร์​ผู้ยิ่งใหญ่​ ! หาก​มิใช่เพราะ​กองทัพ​นี้​…พวกเรา​คง​มิมีโอกาส​ก่อตั้ง​ประเทศ​ซิลู​ซิด​ขึ้น​มา”

“ข้า​ต้อง​กลับ​คฤหาสน์​แล้ว​ เจ้าจงจับตามอง​เอาไว้​ให้​ดี​”

มาร์ค​วิ​สเวล​ลี​สเดินลง​ไป​จาก​กำแพงเมือง​ อา​มีลยก​กล้องส่องทางไกล​ขึ้น​มาส่อง​ลาดเลา​ ทันใดนั้น​เขา​ก็​อ้า​ปาก​เหวอ​ออกมา​ เพราะ​เขา​เห็น​กองทัพ​ใน​ชุด​เกราะ​สีเงิน​ปรากฏตัว​เพิ่มขึ้น​มาจาก​ทาง​ด้านหลัง​ !

เมื่อ​สอง​กองทัพ​รวมพล​กัน​ หลังจากนั้น​…สุริยา​ก็ได้​ลาลับ​ขอบฟ้า​ เขา​มิเห็น​การเคลื่อนไหว​ใด​ ๆ ของ​ข้าศึก​อีก​เลย​

……

……

ณ เพิง​พัก​ของ​แม่ทัพ​กองทัพบก​ที่หนึ่ง​

“พวก​เจ้ารบ​ได้​ยอดเยี่ยม​ยิ่ง​ ! ”

กวน​เสี่ยว​ซีจ้องมอง​หัวหน้า​กองพล​ทั้ง​สามนาย​ที่​เพิ่ง​เดินทาง​มาถึงแล้ว​เอ่ย​ชมว่า​ “ดูเหมือนว่า​ กองทัพ​ของ​ประเทศ​นี้​ก้าวหน้า​มาก​เลย​สินะ​ พวกเขา​มีปืน​ แม้ว่า​ความเร็ว​กระสุน​จะเทียบ​มิได้​กับ​ปืน​ไรเฟิล​อัตโนมัติ​ของ​เรา​ ทว่า​มัน​ก็​แรง​มาก​พอที่จะ​สังหาร​เรา​ได้​อยู่ดี​”

“ดังนั้น​ข้า​จึงมิได้​สั่งการ​ให้​กองทัพ​บุก​โจมตี​ทันทีทันใด​ เพื่อ​หลีกเลี่ยง​ความสูญเสีย​อัน​ใหญ่หลวง​ที่จะ​ตามมา​”

“คำแนะนำ​ของ​ข้า​ก็​คือ​โจมตี​ทางอากาศ​ ให้​กองทัพอากาศ​กำจัด​แนว​ป้องกัน​ของ​ศัตรู​ทิ้ง​ไป​เสีย​ กองทัพบก​ถึงจะสามารถ​เข้า​โจมตีเมือง​ได้​สะดวก​ พวก​เจ้าเห็นด้วย​หรือไม่​ ? ”

ห​ยู​ติ้ง​ชาน​ครุ่นคิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ จากนั้น​ก็​พยักหน้า​รับ​ “ข้า​เห็นด้วย​ ! ”

หัวหน้า​กองพล​อีก​เก้า​คน​ที่​เหลือ​ต่าง​ก็​ลงมติ​เห็นด้วย​

“ข้า​คิด​ว่า​ต่อไป​ใน​ภายภาคหน้า​พวกเรา​คง​ได้​พบ​กับ​เมือง​อีก​มากมาย​นัก​ และ​อีก​ปัญหา​หนึ่ง​ที่จะ​เข้ามา​สกัด​การ​รุกคืบ​ของ​พวกเรา​ก็​คือ​…กระสุน​ ! ”

“แม้ว่า​ปืน​ไรเฟิล​อัตโนมัติ​จะมีพลัง​ทำลายล้าง​สูง แต่​ในขณะเดียวกัน​มัน​ก็​สิ้นเปลือง​กระสุน​มาก​ยิ่งนัก​ ! ” ห​ยู​ติ้ง​ชาน​ระบาย​ความในใจ​ออกมา​

“และ​อีก​อย่างหนึ่ง​ก็​คือ​การโจมตีทางอากาศ​ การ​โจมตี​เช่นนี้​มีอานุภาพ​ทำลายล้าง​สูงก็​จริง​ ทว่า​ระเบิด​และ​กระสุน​ที่​ต้อง​สูญเสีย​ไป​ก็​มาก​จน​น่ากลัว​เช่นกัน​”