ตอนที่ 1319 ย้อนนึกถึงวันวาน
ควันร้อนจากชาลอยโขมง
หลังจากที่ฟังหลี่จินโต้วเอ่ย เฉินชิงอีก็ลืมไปเสียสนิทว่าตนต้องรินชา เขาทราบได้ในทันทีว่าสถานการณ์ร้ายแรงเพียงใด !
ปัญหามิได้อยู่ที่กลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) แต่มันอยู่ที่ฝ่าบาทต่างหาก !
“เจ้าอย่าได้คิดอันใดมั่วซั่ว ! ” หลี่จินโต้วเคาะเขม่ายาสูบออกมา พลางใช้นิ้วชี้เคาะลงกับโต๊ะ “รินชาสิ ! ”
เฉินชิงอีรีบร้อนรินชาสองถ้วย จากนั้นก็ส่งให้หลี่จินโต้วหนึ่งถ้วย “ศิษย์เข้าใจแล้ว เพียงแต่ว่าพี่รองเป็นผู้จัดการธนาคาร ธนาคารเพื่อราษฎรต้าเซี่ย โดยดูเเลเรื่องการพิมพ์ธนบัตร ซึ่งนี่เป็นเรื่องสำคัญมากยิ่งนัก ถ้าหาก… ศิษย์หมายความว่าถ้าหากพี่รองพิมพ์ธนบัตรออกมาอย่างไร้ขอบเขตจำกัด ควรจะทำเยี่ยงไรดี ? ”
“เรื่องนี้มิต้องเป็นกังวลไป ให้ยึดตามกฎหมายการเงินของต้าเซี่ย ต่อให้ฝ่าบาททรงมีพระราชประสงค์ที่จะพิมพ์ธนบัตรก็ต้องผ่านการตรวจสอบของทั้งสามแผนกอยู่ดี เสนาบดีทั้งสามฝ่ายทราบดีว่าการพิมพ์ธนบัตรอย่างไร้กฎเกณฑ์นั้นอันตรายมากเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยุนซีเหยียนเสนาบดีกรมคลัง เขารู้ดีว่าการที่เงินตราสูญเสียการควบคุมจะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจใหญ่หลวงเพียงใด เช่นนั้นฝ่าบาทมิอาจใช้หนทางนี้ได้”
“สิ่งที่ข้าเป็นกังวลมากที่สุดมิใช่สิ่งนี้ แต่การที่ฝ่าบาทมิมีเงินนั้น มีความเป็นไปได้สูงว่าพระองค์จะหันมาจัดการกับกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) แห่งนี้ ! บางที…พระองค์อาจจะปลดหยุนซีเหยียนออกจากตำแหน่ง แล้วให้คนที่เชื่อฟังพระองค์เข้าไปรับตำแหน่งแทน”
“เรื่องนี้มีความเป็นไปได้น้อยยิ่งนัก หยุนซีเหยียนผู้นั้นลื่นไหลจะตาย อีกอย่างเขาเป็นคนที่จักรพรรดิพระเจ้าหลวงทรงแต่งตั้งขึ้นมาด้วยพระองค์เอง ทั้งยังมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเสนาบดีและคณะรัฐมนตรีอีกด้วย ถ้าหากฝ่าบาทจะสลัดเขาออกจากตำแหน่ง พระองค์คงต้องมีพระราชอำนาจใหญ่เทียมฟ้าเท่านั้นถึงจะสามารถทำได้”
“ดังนั้นเมื่อข้าลองคิดดูเเล้ว จึงตระหนักได้ว่ากลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) กำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายมากที่สุด เดิมทีมันก็เป็นธุรกิจของราชวงศ์อยู่แล้ว จักรพรรดิพระเจ้าหลวงมิได้ประทับอยู่ในต้าเซี่ย ถ้าหากฝ่าบาทมีพระประสงค์จะนำกลับไปจัดการด้วยพระองค์เอง ข้าก็คงมิมีเหตุผลใดมาปฏิเสธพระองค์”
“แต่ในเมื่อมิได้รับความเห็นชอบจากจักรพรรดิพระเจ้าหลวง ข้าก็มิสามารถมอบกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) ให้แด่ฝ่าบาทได้… ดังนั้นจำต้องใช้แผนการลอบหนีไปอย่างแยบยล ส่งคนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) และบรรดาชายหนุ่มที่ผ่านการฝึกฝนไปยังแผ่นดินใหญ่ลีอาห์”
“รอให้จักรพรรดิพระเจ้าหลวงเสด็จกลับมา ค่อยถวายคืนให้แก่พระองค์ เมื่อถึงตอนนั้นพระองค์จะจัดการกับกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) เยี่ยงไรก็สุดแล้วแต่พระองค์”
แผ่นดินใหญ่ลีอาห์มีสามแคว้นด้วยกัน แท้ที่จริงแคว้นเหล่านั้นล้วนเป็นประเทศราชของต้าเซี่ย
การที่ย้ายกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) ไปยังแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ ก็มิใช่ว่าจะออกไปจากเขตบริหารจัดการของต้าเซี่ยแต่อย่างใด ทว่าสถานที่แห่งนั้นตั้งอยู่ไกลแสนไกล ฝ่าบาทมิอาจยื่นพระหัตถ์เข้าไปจัดการภายในระยะเวลาอันสั้นได้ เมื่อฝ่าบาททรงทราบเรื่องราวทั้งหมด ถึงเวลานั้นจักรพรรดิพระเจ้าหลวงก็คงจะเสด็จกลับมาแล้ว
เฉินชิงอีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พลันเข้าใจถึงความกังวลและความคิดของผู้เป็นอาจารย์ เขาจึงพยักหน้าเห็นด้วย “เหตุใดท่านอาจารย์ถึงมิไปด้วยกันเล่า ? แผ่นดินใหญ่ลีอาห์มีทิวทัศน์ชวนแปลกตา และมีบรรยากาศการค้าที่แตกต่างจากต้าเซี่ย ศิษย์เห็นว่าหากท่านอาจารย์ไปจัดการกลุ่มบริษัทจินเฟิ่งต้าเซี่ยกรุ๊ปจำกัด (มหาชน) จะเป็นการดียิ่งกว่า”
หลี่จินโต้วส่ายศีรษะพลางยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ “ข้ามิสามารถเดินทางไปได้ ถ้าหากข้าไป…” เขายิ้มบางออกมา “ฝ่าบาทอาจจะตราหน้าข้าว่าเป็นคนผิดที่กำลังหลบหนีได้ เช่นนั้นชื่อเสียงที่ข้าสั่งสมมาทั้งชีวิตก็อาจจะพังทลายลงมาได้ ! ”
เขาหันกลับไปมองนอกหน้าต่าง สายตาทอแสงเปล่งประกาย แล้วเอ่ยพึมพำว่า
“เจ้ามิรู้หรอก เมื่อปีนั้น…มิรู้ว่าผ่านมานานกี่ปีแล้วสินะ ? …เมื่อปีนั้นสมัยที่ข้ายังเป็นผู้จัดการธนาคารเป่าหลงที่เมืองจินหลิง เป็นธนาคารที่ฟู่เสี่ยวกวนไปหลอกมานั่นแหละ”
“แท้ที่จริงก็มิถือว่าหลอก ทุกวันนี้ข้ายังจำฉากนั้นได้ดี เขาเดินทางไปที่จวนของข้า ข้าจึงเรียกศิษย์พี่ทั้งสี่ของเจ้าไปที่นั่นทั้งหมด… ตอนนั้นหลี่ฉายเป็นรองเสนาบดีกรมคลังประจำราชวงศ์หยู”
“ส่วนฟู่เสี่ยวกวนเป็นเพียงชายหนุ่มวัยสิบเจ็ดปี แต่เขาก็ได้รับการขนานนามว่าเป็นชายหนุ่มผู้มีความสามารถมากที่สุดในใต้หล้า เขาเป็นว่าที่ลูกเขยของฮ่องเต้ ตอนนั้นเป็นข้าเจอเขาคราแรก ในใจข้ารู้สึกกระสับกระส่ายยิ่งนัก แต่คาดมิถึงว่าเขาจะเป็นคนที่เข้าถึงง่าย และทำให้ข้ารู้สึกประทับใจมากคนหนึ่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)