นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1350
ตอนที่ 1350 ศึกเกาะสเตอร์
“จากความเร็วของทั้งคู่ในตอนนี้ พวกเราจะไล่ตามกองทัพเรือของศัตรูทันในยามรุ่งสาง”
บนดาดฟ้าของเรือฉางอันจุดโคมไฟสว่างไสว ฟู่เสี่ยว จั่วมู่และฟางจาวหยางนั่งล้อมวงสนทนากัน “ตกลงกันแล้วว่าหลังจากศึกนี้ข้าจะมิทำการบัญชาอีกต่อไป”
ฟู่เสี่ยวกวนหันไปมองทางจั่วมู่ “เจ้าบอกเองว่าต่างคนต่างมีเรื่องที่ถนัดมิเหมือนกันมิใช่หรือ ? ต่อไปจะรบเยี่ยงไรก็เป็นหน้าที่ของพวกเจ้าแล้ว”
ในขณะที่เอ่ย ฟู่เสี่ยวกวนก็ได้ลุกขึ้นยืน บิดขี้เกียจแล้วหาวออกมา “ข้าไปนอนล่ะ แต่ก่อนที่ข้าจะนอน ข้าอยากจะขอแนะนำเจ้าอย่างหนึ่ง หลังจากที่กำจัดศัตรูบนเกาะสเตอร์ได้แล้ว ให้รออยู่ที่นั่นจะเป็นการดีที่สุด กองหนุนของศัตรูจะต้องเคลื่อนทัพมาเป็นแน่ ให้ทหารได้พักกินของอร่อย ๆ และนอนหลับพักผ่อนเพื่อเก็บแรงต่อสู้เถิด”
“รับทราบ” จั่วมู่ตอบรับ “ข้าน้อยวางแผนเอาไว้ว่ารอให้เรือเสบียงมาถึงแล้วค่อยส่งคนขึ้นไปบนเกาะสเตอร์… จากนั้นก็ยึดครองเกาะนั้นมาเป็นฐานเติมเสบียงให้แก่กองทัพแนวหน้า”
ฟู่เสี่ยวกวนยิ้มแฉ่งพลางครุ่นคิดในใจว่าตนมิจำเป็นต้องกังวลเลยจริง ๆ จั่วมู่ได้เติบใหญ่แล้ว มิเหมือนวันนั้นที่ตนต้องคอยพร่ำบ่นสั่งสอนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
ดังนั้นเขาจึงโบกมือไปมาแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องโดยสารของเรือ
……
รัชสมัยต้าเซี่ยที่หก เดือนหก วันที่หนึ่ง
กองทัพบกที่หนึ่งแห่งต้าเซี่ยได้ปรับกองทัพที่เมืองปาแลร์โมเป็นเวลาสามวัน จากนั้นก็ออกเดินทางอีกครา พวกเขากรีฑาทัพไปอย่างยิ่งใหญ่ทรงพลัง มุ่งหน้าไปสู่เมืองบาห์เรนซึ่งเป็นเมืองหลวงของฝูหล่างจี
ในรุ่งสางวันเดียวกันนั่นเอง กองทัพเรือร่วมต้าเซี่ยก็ได้ไล่ตามกองทัพเรือที่หนึ่งของฝูหล่างจีได้สำเร็จ
ดยุกวิลเลียมได้สั่งการให้กองทัพเรือของเขาจัดตั้งทัพเพื่อรับการโจมตีบนน่านน้ำบริเวณเกาะสเตอร์ เขาได้เตรียมต้อนรับการมาถึงของกองทัพเรือร่วมต้าเซี่ย
จั่วมู่เเละฟางจาวหยางยืนเคียงบ่ากันอยู่บนดาดฟ้าชั้นสามของเรือฉางอัน จากกล้องส่องทางไกลพบว่าเบื้องหน้ามีเรือของข้าศึกเรียงเป็นแถวยาว จั่วมู่ฉีกยิ้มร่ากับภาพเบื้องหน้า “พวกมันมิหนีแล้ว ซ้ำยังรอพวกเราอีกต่างหาก”
เมื่อกล่าวประโยคนี้จบ เขาจึงวางกล้องส่องทางไกลลงแล้วเดินไปตบบ่าของฟางจาวหยาง “เหล่าฟาง เจ้ายังจำศึกคราแรกของพวกเราได้อยู่หรือไม่ ? ”
ฟางจาวหยางครุ่นครู่หนึ่ง “ต่อให้ตายไปแล้วข้าก็ยังจำได้ดี ! ”
ฟางจาวหยางวางกล้องส่องทางไกลลงแล้วค่อย ๆ หรี่ตามองมหาสมุทรที่ยังคงดำมืด “ตอนนั้นเป็นรัชสมัยต้าเซี่ยที่สองเดือนเก้า กองทัพเรือที่หนึ่งของพวกเรามีเรือรบเพียงแค่ 80 ลำเท่านั้น หากลองนับดู ครานั้นเป็นศึกคราที่สองตั้งแต่ที่กองทัพเรือถูกสถาปนาขึ้นมา”
จั่วมู่พยักหน้า ศึกทางทะเลคราแรก พวกเราต่อสู้กับกองทัพเรือของเคานต์ปิซาร์โรโดยมีไป๋ยู่เหลียนเป็นผู้บัญชาการ ศึกครานั้นกว่าจะคว้าชัยมาได้ย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ศึกครานั้นได้สร้างประสบการณ์มากมายให้แก่กองทัพเรือต้าเซี่ย และได้ทำให้ต้าเซี่ยก้าวกระโดดในด้านเทคโนโลยีทางการทหารเรือ
“พวกเราใช้เรือรบ 80 ลำในการกำจัดกองทัพของแกรนด์ดยุกฟิลิปอันใดนั่น แต่ว่าเหล่าจั่ว… แม้ว่าครานี้พวกเราจะนำเอาเรือรบยุทโธปกรณ์ล้ำสมัยมาหนึ่งร้อยแปดสิบกว่าลำก็จริง ทว่าพวกเราจะประมาทมิได้เด็ดขาด ! ”
“จักรพรรดิพระเจ้าหลวงทรงตรัสเอาไว้ว่า…ฝูหล่างจีเป็นประเทศที่มีความแข็งแกร่งทางทะเลอย่างแท้จริง แม้ว่าตลอดหลายปีมานี้จะมิได้ลุกล้ำเข้าไปในแดนบูรพาก็จริง แต่ดีมิดีพวกเขาอาจจะกำลังซุ่มพัฒนาเงียบ ๆ ก็เป็นได้ แม้ว่าเบื้องหน้าของพวกเราจะมีเรือรบอยู่แค่หกสิบกว่าลำ ทว่าเจ้าลองมองดูเถิดว่ามันต่างจากเรือรบที่พวกเราเคยเผชิญเมื่อครานั้นอย่างสิ้นเชิง บัดนี้จักรพรรดิพระเจ้าหลวงทรงพระราชทานอำนาจทั้งหมดให้แก่เจ้า ดังนั้นเจ้าอย่าได้ทำการโดยประมาทเป็นอันขาด ! ”
จั่วมู่เลิกคิ้วขึ้น “นิสัยของข้าเจ้าเองก็ทราบดีมิใช่หรือ ? สิงโตย่อมทุ่มแรงล่ากระต่ายอย่างสุดกำลัง ข้ามิใช่เฮ้อซานเตา ศึกครานี้…ข้าจะกำจัดศัตรูให้สิ้นซากโดยที่มิให้สูญเสียเรือไปแม้แต่ลำเดียว ! ”
เมื่อจั่วมู่เอ่ยถึงเฮ้อซานเตาขึ้นมาก็ได้ทำให้ฟางจาวหยางชะงักงัน เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย “เฮ้อ…ถ้าหากว่าเฮ้อซานเตายังมีชีวิตอยู่ล่ะก็… เขาจะต้องตามมาร่วมรบกับพวกเราด้วยเป็นแน่ เขาจะได้เป็นสักขีพยานของความยิ่งใหญ่นี้ มิทราบเช่นกันว่าเขาจะมีความสุขมากเพียงใด ! ”
“ใช่สิ… ! ถ้าหากว่าเขาอยู่บนเรือกับพวกเราในตอนนี้ เกรงว่าคงจะแหกปากป่าวร้อง ดีมิดีอาจจะแย่งชิงอำนาจในการบัญชากับข้าอีกด้วยซ้ำ ! ”
ฟางจาวหยางหันควับไปเอ่ยถามจั่วมู่ “ถ้าหากมีการแย่งชิง เจ้าจะยอมหรือไม่ ? ”
“ข้ายอมให้เขาได้ทุกอย่าง สิ่งเดียวที่ยอมมิได้ก็คืออำนาจในการบัญชาศึก สงครามมิใช่การละเล่น ข้าต้องลำบากลำบนล่องเรืออยู่ในมหาสมุทรนานถึงสองปี ศึกครานี้จะพ่ายแพ้มิได้ พวกเราต้องคว้าชัยชนะอันยิ่งใหญ่ด้วยเดิมพันที่น้อยที่สุด… แท้จริงแล้วจะเอ่ยเรื่องพวกนี้ในตอนนี้ก็มิมีประโยชน์อันใดหรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)