นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1365
ตอนที่ 1365 ความกลัดกลุ้มของหยุนซีเหยียน
รัชสมัยต้าเซี่ยที่หก เดือนสิบเอ็ด ณ เมืองฉางอัน เมื่อหิมะหยุดตก ท้องนภาสว่างสดใส
ยิ่งเข้าใกล้ช่วงเทศกาลประจำปีมากขึ้นเท่าใด เมืองฉางอันก็ยิ่งคึกคักมากขึ้นเท่านั้น
การพัฒนาอย่างรวดเร็วด้านการค้าทำให้ต้าเซี่ยมิขาดแคลนสินค้าอีกต่อไป และมันยังทำให้ราษฎรมีเงินในกระเป๋ามากขึ้นเช่นกัน
การจับจ่ายใช้สอยในช่วงเทศกาลปีใหม่เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่เพิ่งก่อตั้งต้าเซี่ยแล้วนั้น ราษฎรค่อย ๆ ยึดถือเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติมากขึ้น
สิ่งที่แตกต่างไปจากเมื่อก่อนคือบัดนี้ราษฎรมีความสนใจในเรื่องของบ้านเมืองมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะช่วงใกล้จะสิ้นปีเช่นนี้แล้ว หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยจะสรุปผลการดำเนินงานตลอดทั้งปีลงไปในนั้น…
เมื่อราษฎรมีเงินในกระเป๋ามากขึ้น เช่นนั้นเงินคงคลังของต้าเซี่ยจะเป็นเยี่ยงไรเล่า ?
ในคลังคงจะมีเงินมากมายนับมิถ้วน แต่จะมีจำนวนเท่าใดกัน ? เมื่อเปรียบเทียบกับปีที่แล้วจะเป็นเยี่ยงไรบ้าง ? นี่เป็นสิ่งที่ชาวเมืองฉางอันมักจะถกเถียงกันหลังมื้ออาหาร
เพราะหากคลังหลวงร่ำรวยเงินทอง นั่นก็หมายความว่าปีถัดไปพวกเขาจะมีเงินมากขึ้นสำหรับการใช้จ่าย นี่ล้วนแต่เป็นโอกาสทางการค้าทั้งสิ้น นี่ล้วนเกี่ยวข้องกับชีวิตความเป็นอยู่ของราษฎร
และในวันนี้ต้าเซี่ยได้จัดงานประชุมใหญ่ราชวงศ์ คาดว่าเมื่อการประชุมนี้สิ้นสุดลง ข่าวคราวเหล่านี้คงจะถูกประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ
ทว่าวันนี้สิ่งที่ราษฎรถกเถียงกันเป็นหลักกลับมิใช่เรื่องการประชุมใหญ่ราชวงศ์ ทว่าเป็นข่าวในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยต่างหาก !
“ต้าฝานเยี่ยงนั้นหรือ ? ต้าฝานอยู่แห่งหนใดกัน ? ”
“หนังสือพิมพ์ก็เขียนอยู่ทนโท่มิใช่หรือว่าผ่านแคว้นเย่หลางไป…อีกไกลพอสมควร ทั้งยังต้องข้ามภูเขาหิมะลูกใหญ่ ว่ากันว่ามันอยู่ห่างออกไปราว 3,000 ลี้”
“ต้าฝานตั้งอยู่ไกลถึงเพียงนี้ การที่พวกเขาจะผนวกรวมเข้ากับต้าเซี่ยของพวกเรา นี่เป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่ ? ”
“เจ้าโง่หรือเยี่ยงไรกัน นี่ย่อมเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่งอยู่แล้วสิ ! เจ้าลองคิดดูเถิด ด้วยศักยภาพของต้าเซี่ย อีกมินานคงสร้างรางรถไฟเพื่อเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้น ด้วยระยะทาง 3,000 ลี้ย่อมจะเดินทางไปถึงในระยะเวลาเพียงแค่มิกี่วัน ! ”
“ได้ยินมาว่าสถานที่แห่งนั้นยากจนข้นแค้นยิ่งนัก เช่นนั้นคงมิต่างอันใดกับแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ในอดีตมากนัก หากพวกเราไปสร้างโรงงานที่นั่นก็จะทำให้ราษฎรที่นั่นมีรายได้ไปด้วย จากนั้นก็นำสินค้าไปขายแล้วกอบโกยเงินทองกลับมา…”
“นอกจากนี้พวกเจ้าอาจจะยังมิทราบว่ากองทัพบกของต้าเซี่ยได้เดินทัพไปโจมตีทวีปยุโรปผ่านต้าฝาน เช่นนั้นก็หมายความว่า ถ้าหากกองทัพต้าเซี่ยของพวกเราสามารถพิชิตทวีปยุโรปได้ ที่นั่นใกล้กับทวีปยุโรปมากกว่า เช่นนั่นสินค้าของพวกเราก็สามารถนำไปขายในทวีปยุโรปได้ด้วยเช่นกัน ! ”
“พวกเจ้าลองคิดดูดี ๆ เถิด เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เท่ากับว่าต้าเซี่ยของพวกเราได้ผนวกรวมทั้งใต้หล้าไว้แล้วมิใช่หรือ ? ทุก ๆ ที่ในใต้หล้านี้ล้วนเป็นอาณาเขตของพวกเรา เช่นนั้นกิจการย่อมจะขยายใหญ่ขึ้น…นี่เป็นโอกาสทางการค้าที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละท่านด้วยว่าจะฉกฉวยผลประโยชน์ตรงนี้มาได้หรือไม่ ! ”
เมื่อลองตั้งใจฟังบทสนทนาในโรงน้ำชาก็จะพบว่าคนผู้นี้เอ่ยได้มีเหตุผลและหลักการ...
ตอนที่ต้าเซี่ยผนวกรวมทั้งห้าแคว้นเข้าด้วยกัน นั่นเป็นโอกาสทางการค้าคราใหญ่คราแรกของต้าเซี่ย
เมื่อต้าเซี่ยยึดครองแคว้นหลิวแล้วเปลี่ยนให้สถานที่แห่งนั้นเป็นหยวนตงเต้า นี่ถือเป็นโอกาสทางการค้าคราใหญ่คราที่สองของต้าเซี่ย
และเมื่อต้าเซี่ยได้ทำการบุกเบิกเส้นทางเดินเรือไปยังแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ ทั้งสามแคว้นบนแผ่นดินใหญ่ลีอาห์ล้วนตกเป็นประเทศราชของต้าเซี่ย และนี่คือโอกาสทางการค้าคราใหญ่คราที่สาม
บัดนี้จักรพรรดิพระเจ้าหลวงกำลังบุกเบิกเส้นทางเดินเรือไปยังทวีปยุโรป และต้าฝานได้ผนวกรวมเป็นหนึ่งเขตการปกครองของต้าเซี่ย นี่ย่อมเป็นโอกาสทางการค้าคราใหญ่คราที่สี่อย่างแน่นอน
เช่นนั้นพวกเราจะคว้าโอกาสทางการค้านี้มาได้เยี่ยงไร และจะคว้าผลกำไรจากส่วนนั้นมาได้เยี่ยงไร ?
บ้างก็ใคร่ครวญ บ้างก็วาดฝันจินตนาการถึง บ้างก็ฮึกเหิมจนกระโดดโลดเต้น
ทว่าเมื่อประชุมใหญ่ราชวงศ์เสร็จสิ้นลงแล้ว หยุนซีเหยียนที่นั่งอยู่ในที่ทำการของกรมคลังกำลังกลัดกลุ้มใจมากยิ่งนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)