นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 161

ตอนที่ 161 แผนการใหญ่

เพราะการมาของฟู่เสี่ยวกวน จึงทำให้คนในภูเขาต้วนหุนซานมีแรงกำลังใจกันมากยิ่งขึ้น

ฟู่เสี่ยวกวนไปตรวจสอบเหมืองแร่ตามการนำทางของเฝิ๋งหล่าวซื่อ เขามิมีแนวคิดใดกับสิ่งนี้ แต่รับรู้อยู่หนึ่งเรื่อง นั่นคือปัญหาความปลอดภัยของเหมืองแร่

“ตอนนี้พวกเรามีปูนซีเมนต์แล้ว เหมืองนี้จึงต้องแข็งแรงมากพอ เพื่อมิให้เกิดการถล่ม ข้อคิดเห็นของข้าคือจะสามารถนำปูนซีเมนต์มาเสริมความแข็งแกร่งเหมืองนี้ได้หรือไม่ และเหมืองนี้หากขุดไปได้ในระยะหนึ่งคาดว่าจะเกิดการรั่วซึมของน้ำ พวกเจ้าจงอย่าลืมหาวิธีการรับมือที่ดี จะหยุดไปก็ได้ แต่ห้ามเกิดอุบัติเหตุเด็ดขาด ！”

ที่ได้ฟังมา คุณชายใช้เงินมหาศาลถึงจะได้เก็บเกี่ยวได้มากอย่างในตอนนี้ แต่คุณชายยอมให้หยุดได้เพื่อความปลอดภัยของพวกเรา ยอมสูญเสียเงินจำนวนมากไปเปล่า ๆ เพื่อให้พวกเรามีชีวิตอยู่ต่อ

คุณชาย… ยิ่งใหญ่นัก

หลังจากที่เฝิ๋งหล่าวซื่อและนายช่างทั้งหลายที่ได้ยินเยี่ยงนั้นก็ค่อนข้างซาบซึ้ง เมื่อเข้าใจความตั้งใจของคุณชายแล้ว ก็ตั้งมั่นแล้วว่าจะมิให้เกิดปัญหาใด ๆ ขึ้นที่เหมืองแร่นี้เด็ดขาด

หลังจากนั้นเฝิ๋งหล่าวซื่อก็พาฟู่เสี่ยวกวนออกมาจากเหมืองแร่ ใช้เวลาอยู่สองวันเต็ม เขาได้พาฟู่เสี่ยวกวนไปยังภูเขาที่อยู่ใกล้เคียง ฟู่เสี่ยวกวนได้มีความประทับใจคราแรกกับที่นี่

นี่คือสถานที่ที่ดี ！

ทางด้านซ้ายของภูเขายิงโฉวซานเป็นภูเขาสูงชัน ง่ายต่อการป้องกันยากต่อการโจมตี ทางด้านขวาของภูเขาชูหยุนซานสูงตระหง่านเสียดเมฆา บนเขาเป็นป่าทึบ แต่ด้านล่างของภูเขานั้นกลับเป็นที่ราบขนาดใหญ่

โครงสร้างของภูเขายิงโฉวซาน ภูเขาต้วนหุนซานและภูเขาชูหยุนซานราวกับล้อมเข้าหากัน ทางเชื่อมต่อของภูเขายิงโฉวซานและภูเขาต้วนหุนซานอยู่ใกล้กันมาก เฝิ๋งหล่าวซื่อกล่าวว่าที่แห่งนั้นเรียกกันว่าท้องฟ้ารำไร ค่อนข้างคล้ายคลึง และระยะห่างระหว่างภูเขาต้วนหุนซานและภูเขาชูหยุนซานค่อนข้างห่าง กระแสน้ำสายนี้ไหลผ่านระหว่างเขาทั้งสอง ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ด้านล่างของภูเขาชูหยุนซานอยู่ทางด้านขวาของแม่น้ำ

ในหัวของฟู่เสี่ยวกวนได้มีแผนการที่ใจกล้าขึ้นมา เขาอยากจะสร้างที่นี่ให้เป็นฐานที่ตั้งของซีซาน

หากได้บุกเบิกพื้นที่ราบด้านล่างของภูเขาชูหยุนซาน อย่างน้อยก็ได้ถึงหนึ่งล้านหมู่ และมิมีความกังวลทางด้านชลประทาน

บนภูเขายิงโฉวซานและภูเขาต้วนหุนซานติดตั้งกองเฝ้าระวัง หุบเขาภูเขาต้วนหุนซานทั้งหมดถูกวางไว้เป็นโรงหลอมและโรงตีเหล็ก คนงานจำนวนมากสามารถพักที่นี่ได้ ได้อยู่ใกล้บริเวณที่ทำงาน

และตีนภูเขาชูหยุนซานก็สามารถสร้างหมู่บ้านได้ เหล่าคนซีซานที่สร้างครอบครัวแล้วก็สามารถแบ่งบ้านและทุ่งนาภายในหมู่บ้านนั้นได้ เยี่ยงนั้นพวกเขาจึงจะถือว่าตั้งรกรากได้ และจะมิมีความคิดที่จะจากไปอีก

จะสร้างโรงหมอและสำนักศึกษาภายในหมู่บ้าน เยี่ยงนั้นก็จะคลายความกังวลที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาได้โดยสมบูรณ์

ลงไปตามลำธารหยุนซีอีกหลายลี้ก็จะเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ เฝิ๋งหล่าวซื่อกล่าวว่าสายน้ำของลำธารหยุนซีจะไหลจากภูเขาเฟิ่งหลินหลังจากนั้นจะไปยังอำเภอเหยา ท้ายที่สุดก็จะไหลไปแม่น้ำแยงซี ฟู่เสี่ยวกวนชอบที่นี่เป็นอย่างมาก เพราะมีเกาะอยู่กลางทะเลสาบ ภูมิทัศน์ของที่นี่ดีอย่างมาก เขารู้สึกว่าควรสร้างคฤหาสน์ตากอากาศบนเกาะนั้น หลังจากที่ได้เกี่ยวดองกันแล้ว ก็จะพาต่งชูหลานและหยูเวิ่นหวินมาพักที่นี่ยามฤดูร้อน เยี่ยงนั้นคงจะงดงามเป็นอย่างยิ่ง

เพราะเกี่ยวข้องกับเวลา เขาจึงไม่ได้ไปเทือกเขาที่อยู่ห่างออกไป เรื่องนี้จึงมอบให้กับไป๋ยู่เหลียน ให้ไป๋ยู่เหลียนพาขบวนไปที่ภูเขา หนึ่งเพื่อฝึกฝน สองเพื่อสำรวจทาง

เมื่อกลับมาถึงเรือนที่ต่อเติมชั่วคราว ฟู่เสี่ยวกวนก็เรียกเฝิ๋งหล่าวซื่อให้หาผู้เชี่ยวชาญด้านการสำรวจและธรณี นั่งกันอยู่เต็มห้อง

เขากำลังเขียน ๆ วาด ๆ อยู่โต๊ะตรงกลาง หลังจากนั้นก็เงยหน้ามองกลุ่มคนที่เดินเข้ามา และกล่าวยิ้ม ๆ “เป็นแบบนี้ ภายภาคหน้าข้าอยากย้ายจุดศูนย์รวมมาไว้ที่นี่ ไม่กี่วันนี้ข้าและเฝิ๋งหล่าวซื่อก็ได้เริ่มออกเดินไปในขั้นต้นแล้ว เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา ตอนนี้จึงอยากหารือกับพวกเจ้าเสียเล็กน้อย ลองดูว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ อย่างไรแล้วพวกเจ้าก็เชี่ยวชาญยิ่งกว่าข้า”