นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 455

ตอนที่ 455 เหตุฆาตกรรมที่เกิดจากหมั่นโถวหนึ่งลูก

เมฆสีเทาหม่นได้ปกคลุมไปทั่วท้องนภาของเมืองจินหลิง

ละอองหิมะได้ตกลงมาอีกครา

แสงไฟจากหลายหลังคาเรือนในเมืองจินหลิงได้สว่างโร่ขึ้นมา เรือสำเภาของหงซิ่วจาวได้จุดโคมไฟสีแดงขึ้นมา

หงซิ่วจาวในคืนนี้ดูเหมือนจะคึกคักเร็วกว่าในอดีตเสียเล็กน้อย ในยามที่ฟู่เสี่ยวกวนกำลังขึ้นไปยังหงซิ่วจาว ก็ได้ยินเสียงจอแจดังมาจากอาคารสามชั้น

“พวกเจ้าคงมิรู้ ข้าเพิ่งใช้เงินที่หามาได้อย่างยากลำบากในการซื้อหุ้นจำนวน 1,000 หุ้น…”

“สิ่งที่เรียกว่าหุ้นคือสิ่งใดกัน ? ”

“จุ๊ ๆ ๆ กงซุนช่างมิสนใจเรื่องภายนอกอย่างแท้จริง นั่นคือสิ่งที่ท่านฟู่เสี่ยวกวนทำออกมาด้วยตนเอง 1 หุ้น 2 ตำลึง จัดจำหน่าย 4,000,000 หุ้น และขายหมดภายในเวลามิถึงหนึ่งวัน ! ”

“…” กงซุนเค่อตกตะลึงไปชั่วขณะ เขารู้สึกเสียดายเล็กน้อย นั่นคือของที่อาจารย์เป็นผู้ทำออกมา ย่อมเป็นของที่ดีอย่างมากเป็นแน่ ในช่วงหลายวันมานี้เขาได้แต่หมกมุ่นอยู่กับนโยบายเศรษฐกิจ จึงได้พลาดเรื่องที่ดีนี้ไปเสียแล้ว

ฮั่วหวยจิ่นและหนิงหยู่ชุนนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งในหงซิ่วจาว เดิมทีได้เชิญฟู่เสี่ยวกวนมาที่นี่เพื่อฟังเพลงและร่ำสุรา แต่มิคาดคิดว่าจิ้นซื่อรุ่นนี้จะมาฉลองกันที่นี่

มีผู้คนมากเกินไปอย่างแท้จริง มิใช่สถานที่ที่ดีสำหรับการสนทนาเท่าใดนัก ดังนั้นทั้งสองจึงได้สบสายตากัน ลุกขึ้นยืนและเดินออกมาจากอาคารสามชั้น ก็ได้พบกับฟู่เสี่ยวกวนที่ชั้นสองอย่างพอดิบพอดี

“น่าเสียดาย พวกเราได้เปลี่ยนสถานที่แล้ว คิดว่าจะไปที่หอซื่อฟางแทน”

“ด้วยเหตุอันใดกัน ? ”

“วันนี้ได้มีการเข้ารับตำแหน่ง จิ้นซื่อจึงได้จัดงานฉลองขึ้นมาที่นี่ และที่แห่งนี้ก็ถูกเหล่าศิษย์ของสำนักศึกษาจองไปทั้งหมดแล้ว”

ฟู่เสี่ยวกวนหันหลังและเดินออกมาทันที กล่าวไปแล้วเขาก็เป็นอาจารย์ผู้สอนในสำนักศึกษา หากอาจารย์เดินเข้าไป ลูกศิษย์เหล่านั้นจะสนุกกันได้เยี่ยงไร

ทั้งสามคนขึ้นฝั่ง นั่งรถม้าคันเดียวกัน และตรงไปยังหอซื่อฟางทันที

“จอหงวนปีนี้คือผู้ใดกัน ? ” ฟู่เสี่ยวกวนเอ่ยถาม

แต่ฮั่วหวยจิ่นกลับมิได้สนใจเรื่องนี้ ดังนั้นหนิงหยู่ชุนจึงตอบยิ้ม ๆ ว่า “จอหงวนกงซุนเซ่อ ปั๋งเหยี่ยนซังเหลียง ทั่นฮวาซือหม่าหนาน…”

หนิงหยู่ชุนหันไปมองฟู่เสี่ยวกวน แล้วกล่าวว่า “จะว่าไปทั้งสองก็คือคนที่ติดตามเจ้าไปยังราชวงศ์อู๋ แต่ที่บังเอิญยิ่งกว่านั้นก็คือ ยามที่ทำการทดสอบคาดมิถึงว่าหัวข้อนโยบายที่ฝ่าบาทยกมานั้นจะเกี่ยวข้องกับนโยบายใหม่ทั้งสิ้น

หัวข้อนั้นมีนามว่า ‘ข้อดีข้อเสียของนโยบายใหม่แห่งแคว้นหยู’ กล่าวกันว่าคำตอบของทั้งสามยอดเยี่ยมยิ่ง และได้รับการยอมรับจากฝ่าบาท หลังจากที่สอบเสร็จก็มีคำกล่าวในสำนักศึกษาว่า เกี่ยวกับเรื่องนโยบายใหม่ ระหว่างการเดินทางไปราชวงศ์อู๋ เจ้าได้อบรมบัณฑิตเหล่านั้นอย่างมากมาย ดังนั้นมุมมองของทั้งสองจึงค่อนข้างแปลกใหม่ และตรงกับพระทัยของฝ่าบาทอย่างพอดิบพอดี”

สำหรับกงซุุนเซ่อและซังเหลียง ฟู่เสี่ยวกวนย่อมจดจำได้ เพียงแต่ “ซือหม่าหนานคือผู้ใดกัน ? ”

“ซือหม่าแห่งหญิงชิว หวางซุน ณ เปี้ยนเหอ ซางเสียงของตระกูลหลู่ และหลินจื๋อโจ่งหยู นี่คือตระกูลพ่อค้าที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์หยู พ่อค้าแบบเจ้านี่มิเป็นมืออาชีพเอาเสียเลย”

ฟู่เสี่ยวกวนหัวเราะน้อย ๆ แล้วเอ่ยถามว่า “นี่มิได้หมายความว่ามีแค่สี่หรือ ? ”

“หลินจื๋อโจ่งหยู ในที่นี้หมายถึงตระกูลโจ่งและตระกูลหยู”

ฟู่เสี่ยวกวนตื่นตกใจขึ้นมาทันพลัน หญิงชิวอยู่ที่เจียงหนานตงเต้า เปี้ยนเหออยู่ที่เส้นทางหวยหนาน ซางเสียงอยู่ที่ซานหนานตงเต้า และหลินจื๋ออยู่ที่เจี้ยนหนานตงเต้า

ทั้งสี่สถานที่นั้นมีเส้นทางคมนาคมที่ยอดเยี่ยม สภาพแวดล้อมก็เหมาะสม เมืองเหล่านั้นต่างก็เป็นเมืองใหญ่ ความเจริญรุ่งเรืองของการค้าจึงเป็นเรื่องที่ปกติ ฟู่เสี่ยวกวนจึงมิได้เอ่ยถามให้มากความ

เนื่องจากซือหม่าหนานเกิดในตระกูลพ่อค้า ย่อมสนับสนุนนโยบายใหม่นี้อย่างแน่นอน สิ่งที่เขาได้รับมาย่อมเป็นความรู้ที่เกี่ยวกับการค้า

ทั้งสามคนต่างก็เป็นผู้มีพรสวรรค์ ฟู่เสี่ยวกวนเปลี่ยนใจในทันที และตัดสินใจได้แล้ว เขาจะคว้าทั้งสามคนนี้มาไว้ในมือให้จงได้

ทั้งสามคนขึ้นไปบนหอซื่อฟาง และยังคงนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวบนชั้นสาม

หลงจู๊ของหอซื่อฟางในยามนี้ได้เข้ามาปรนนิบัติฟู่เสี่ยวกวนด้วยตนเอง ผู้มีอำนาจคนใหม่แห่งเมืองหลวง เป็นลูกค้าที่โดดเด่นยิ่ง