นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 513

ตอนที่ 513 คลอด

ในมือของสุ่ยหยุนเจียนถือกล่องอยู่ 1 ใบ

บัดนี้เขายืนอยู่เบื้องหน้าของอู๋หลิงเอ๋อร์ โค้งคำนับ แล้วทูลถามว่า “ฝ่าบาท ประสงค์จะทำเยี่ยงนี้จริงหรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

“จริง ! ”

“…กระหม่อมต้องทูลถึงอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นให้ฝ่าบาททราบ”

“มิจำเป็น ข้าตัดสินใจแล้ว ! ”

สุ่ยหยุนเจียนเงยหน้ามองอู๋หลิงเอ๋อร์ นึกชื่นชมในความกล้าหาญของสตรีผู้นี้เป็นอย่างมาก ทว่าด้วยความเป็นหมอ เขายังคงถามว่า “หากเกิดปัญหาขึ้นระหว่างการทำคลอด ต้องการให้ปกป้องเด็กหรือฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ ? ”

เมื่อโจวเปี๋ยหลีได้ยินดังนั้น จึงรีบเอ่ยแทรกขึ้นมาว่า “ย่อมเป็นฝ่าบาท ! ”

“ไม่…ปกป้องเด็กเอาไว้ ! ”

“ฝ่าบาท…”

อู๋หลิงเอ๋อร์โบกมือเพื่อขัดโจวเปี๋ยหลี นางมองไปทางสุ่ยหยุนเจียน “ทำตามประสงค์ของข้าเถอะ ! ”

“…ถ้าเยี่ยงนั้น ฝ่าบาทโปรดรอสักครู่ กระหม่อมต้องปรุงยาเร่งคลอดก่อน”

สุ่ยหยุนเจียนง่วนอยู่กับหน้าที่ของตนเอง นับเป็นอีกคราที่อู๋หลิงเอ๋อร์นั่งลงข้างหน้าต่าง แล้วมองออกไปยัง

ท้องนภา

ท่าทางของนางสงบนิ่ง ยามที่มองออกไปบนท้องนภาราวกับว่านางเห็นแสงแห่งความหวังอยู่เลือนลาง

มือยังคงลูบอยู่บนครรภ์ นางกำลังสนทนากับลูกในครรภ์อย่างเงียบ ๆ…

ลูกจงจำเอาไว้ บิดาของเจ้าชื่อฟู่เสี่ยวกวน เป็นบุรุษที่โดดเด่นที่สุดในใต้หล้า !

เจ้ามิจำเป็นต้องมีพรสวรรค์เยี่ยงเขา แต่จงแข็งแกร่งให้ได้เหมือนกับเขา

หลังจากเจ้าเกิดออกมา จงอยู่ที่นี่ไปก่อน สถานที่แห่งนี้คือบ้านของเจ้าเช่นกัน ประเดี๋ยวแม่ต้องออกศึก เพื่อแย่งชิงบ้านอีกหลังของเจ้ากลับคืนมา !

โจวเปี๋ยหลียืนอยู่ด้านหลังของอู๋หลิงเอ๋อร์ เขาอยากจะเอ่ยอะไรบางอย่างกับนาง แต่มิว่าเยี่ยงไรก็มิสามารถเอ่ยออกไปได้ เขาจึงทำได้เพียงยืนอมพะนำอยู่ด้านหลังเท่านั้น

นอกเสียจากเจ้าเด็กฟู่เสี่ยวกวนจะกลับมา มีเพียงฟู่เสี่ยวกวนขึ้นครองราชบัลลังก์เท่านั้น ตนจึงจะกล้าเอ่ยความลับนี้กับอู๋หลิงเอ๋อร์ มิเช่นนั้น…อู๋หลิงเอ๋อร์จะหมดโอกาสทวงบัลลังก์กลับคืนมา มือของนางจะไร้อำนาจและสูญเสียสิทธิ์ในการปกป้องตนเองและลูกไปด้วย

หวังว่ามารดาและบุตรจะปลอดภัย !

โจวเปี๋ยหลีเดินออกไปและตรงไปยังฐานทัพของเหล่าองครักษ์ชุดแดง

อีกมินานจะเกิดสงครามนองเลือดขึ้นมาอีกครา เขาต้องเตรียมตัวสักเล็กน้อย

เวลาผ่านไปราวครึ่งก้านธูป สุ่ยหยุนเจียนก็กลับมา ในมือถือยาอยู่หนึ่งถ้วย “เมื่อฝ่าบาทดื่มยานี้เข้าไปแล้ว จำต้องคลอดเท่านั้น ฝ่าบาทลองทบทวนอีกคราดีหรือไม่ ? ”

อู๋หลิงเอ๋อร์ลุกขึ้นยืน รับยานั้นมาและดื่มลงไป “ข้าเคยบอกกับเจ้าไปแล้วนี่ว่าข้าได้ตัดสินใจไปแล้ว ! ”

“…เยี่ยงนั้น ฝ่าบาททรงประทับที่เตียงบรรทมเถิด อีกประเดี๋ยวก็จะประสูติพระโอรสแล้ว”

สุ่ยหยุนเจียนเรียกหมอตำแยเข้ามา พวกนางคอยเตรียมน้ำร้อนอยู่ตลอดเวลา ส่วนเขาหยิบเครื่องมือออกมาจากกล่อง แล้ววางเตรียมเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ

เวลาผ่านไปอีกราวหนึ่งก้านธูป อู๋หลิงเอ๋อร์จึงรู้สึกปวดท้องขึ้นมาและปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ นางขบกรามแน่น เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก

สุ่ยหยุนเจียนส่งผ้าที่พับเอาไว้อย่างดีให้กับนาง “ฝ่าบาท ประเดี๋ยวจะปวดยิ่งกว่านี้ ฝ่าบาทกัดสิ่งนี้เอาไว้จะสามารถช่วยได้เล็กน้อย”

อู๋หลิงเอ๋อร์กัดผ้าเอาไว้แน่น ท้องเริ่มกระตุก สองมือกำผ้าปูอย่างเอาเป็นเอาตาย สองขาชันขึ้นมา เสียงหวีดร้องดังขึ้นในลำคอเป็นระยะ

“ข้าจะถอดฉลองพระองค์ จุดไฟเผาถ่านอีก 2 กอง แล้วเตรียมน้ำร้อนไว้ให้ดี”

…..

…..

โจวเปี๋ยหลีเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อง รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยสักนิด

โหยวเป่ยโต้วมองตามจนเริ่มมึนหัว จึงเอ่ยถามว่า “ฝ่าบาทคลอดบุตร เจ้าตื่นเต้นอันใดกัน ? ”

“…ข้ากังวลถึงความปลอดภัยของฝ่าบาท ! ”

“ฝ่าบาทเรียกเจ้ามาเตรียมทัพ ประเดี๋ยวจะออกศึกแล้วมิใช่หรือ ? ”

“องครักษ์ชุดแดงมีสิ่งใดให้ต้องจัดการกัน มีถังเชียนจวินและจัวตงหลายคอยบัญชาการอยู่ สามารถออกเดินทางได้ตลอดเวลา”

“เขตวังหลวงนั้นแข็งแกร่งยิ่ง เมื่อถึงเวลานั้น พวกเราทั้งสองต้องลงมือสังหารทหารมากมายเพื่อฝ่าเข้าไป”