นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 668

ตอนที่ 668 ปฏิบัติการค้นหาขุมทรัพย์ ( 1 )

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เพราะฝ่าบาทได้รับปากแล้วว่าจะแบ่งทรัพย์สมบัติจำนวน 20 ส่วนให้ว่อเฟิงเต้า !

เมื่อมีทรัพย์สมบัติเหล่านั้นมาเกื้อหนุน เรื่องการสร้างถนนที่ว่อเฟิงเต้าก็จะได้รับการแก้ไขได้โดยง่ายดาย

ฟู่เสี่ยวกวนเฝ้ารอคอยสิ่งนี้เป็นอย่างมาก

“ไปเถิด พวกเราเข้าวังไปพร้อมกันเถอะ เพราะฝ่าบาทก็ทรงรอคอยข่าวนี้อยู่เช่นกัน”

ณ ท้องพระโรงเฉิงเทียน

บัดนี้เวลาล่วงเลยเข้ายามอู่แล้ว แต่ทว่าการประชุมประจำราชสำนักยังมิสิ้นสุดลง

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้ฮ่องเต้ทรงพิโรธเป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทรงทราบว่าเหล่าผู้อาวุโสจากยุทธภพทั้งหลายได้นำฐานะที่ซ่อนเร้นของฮองเฮาซั่งออกมาเผยแพร่ในวงกว้าง ยิ่งทำให้พระองค์เกิดความพิโรธเป็นทวีคูณ !

“ข้าจะมีราชโองการให้ก่อตั้งกรมใหม่ขึ้นมาเพื่อควบคุมยุทธภพซึ่งกรมนี้ให้อยู่ภายใต้การดูแลของกรมราชทัณฑ์และให้ตั้งชื่อว่าสำนักมือปราบหกประตู ! ”

“ส่วนที่ทำการของสำนักมือปราบหกประตูให้จัดตั้งขึ้นในจวนของผู้ว่าเมืองจินหลิง โดยมีหัวหน้ากรม 1 คนและมีผู้จดบันทึกอีก 2 คน โอกาสเดียวกันนี้ให้แต่งตั้งกองกำลังหงอีอีก 300 นาย”

“ทุกคนที่ทำงานอยู่ในสำนักมือปราบหกประตูรวมทั้งคนจดบันทึกจะต้องเป็นคนจากยุทธภพทั้งสิ้น ข้าประสงค์ให้ชาวยุทธ์ได้ประจันหน้ากับชาวยุทธ์ด้วยกัน และหัวหน้ากรมคนแรก…เหตุใดติ้งอันป๋อมิเข้าร่วมการประชุม ? ”

ฮ่องเต้ทรงกวาดสายพระเนตรไปยังเหล่าขุนนางที่นั่งอยู่เบื้องหน้า เจ้าหมอนั่นหายหัวไปที่ใดอีกแล้ว ?

เป็นเขาที่เสนอความคิดเรื่องสำนักมือปราบหกประตูนี้ขึ้นมา แต่ทว่าจะเลือกผู้ใดมารับหน้าที่นั้นเขามิได้เอ่ยเอาไว้ แล้วจะให้ผู้ใดมารับตำแหน่งหัวหน้ากรมกัน ?

ในขณะที่ฝ่าบาททรงกริ้วอยู่นั้น ฟู่เสี่ยวกวนและฮั่วหวยจิ่นก็ได้เดินทางมาถึงพอดี

“ฟู่เสี่ยวกวน ! ” ฮ่องเต้แผดสุรเสียงเรียกชื่อจนทำให้ฟู่เสี่ยวกวนตื่นตกใจ

เขารีบเบียดกายเข้าไป แล้วโค้งคำนับฮ่องเต้ทันที “กระหม่อมอยู่นี่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ! ”

เจ้าหมอนี่มาได้ทันเวลาพอดี หืม…ฮั่วหวยจิ่นก็มาด้วย เห็นทีเรื่องที่วัดฟูจื่อคงจะเข้าร่องเข้ารอยแล้ว

โทสะของฝ่าบาทได้อันตรธานหายไปในบันดล พระราชดำริได้ล่องลอยหายไปยังวัดฟูจื่อ ไปยังขุมทรัพย์ของราชวงศ์เฉินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว !

ราชวงศ์หยูก่อตั้งมานานกว่าสองร้อยปี ตลอดเวลาที่ผ่านมาในทุกรัชสมัย ล้วนลำบากตรากตรำในการค้นหาขุมทรัพย์เหล่านั้น ทว่าวันนี้เห็นทีจะถูกปลดปล่อยเสียแล้ว !

ท้องพระคลังของข้าจะอุดมสมบูรณ์ขึ้นมาอีกคราและทรัพย์ส่วนพระองค์ของข้า… จริงสิ ! สมบัติของราชวงศ์เฉินจะต้องแบ่งไว้ 20 ส่วนเพื่อเข้าไปเติมเต็มคลังของข้า เห็นทีครานี้เงินส่วนตัวของข้าก็จะอู้ฟู่ขึ้นมาและตำหนักต่าง ๆ ในวังหลังก็ถึงคราได้รับการบูรณะเสียที

ฮ่องเต้ทรงเหม่อลอยไปชั่วขณะ ฟู่เสี่ยวกวนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงงงวย ตอนนี้เองที่เหล่าเสนาบดีล้วนมองหน้ากันด้วยความมิเข้าใจในสถานการณ์

เหตุใดฝ่าบาทถึงต้องเรียกติ้งอันป๋อ ?

แล้วเหตุใดพระองค์ถึงมิตรัสสิ่งใดออกมา ?

“เอ่อ…” ผ่านไปชั่วขณะหนึ่งฝ่าบาทถึงได้รวบรวมสติกลับคืนมา เรื่องสำนักมือปราบหกประตูไว้ค่อยหารือกันต่อในห้องทรงพระอักษร ส่วนตอนนี้มีเรื่องที่เร่งด่วนมากกว่าซึ่งก็คือเรื่องขุมทรัพย์

“ติ้งอันป๋อ เรื่องทางวัดฟูจื่อเรียบร้อยดีหรือไม่ ? ”

“ทูลฝ่าบาท ที่กระหม่อมและฮั่วหวยจิ่นมาเข้าเฝ้าในครานี้ก็เพื่อการนี้ ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ขอฝ่าบาทมีพระราชโองการออกไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เหล่าเสนาบดีทั้งหลายต่างตกตะลึง มีเรื่องใดเกี่ยวกับวัดฟูจื่อเยี่ยงนั้นหรือ ?

วัดนั่นมีสภาพซอมซ่อมาช้านานแล้ว หรือว่าฝ่าบาทจะมีพระราชโองการให้บูรณะซ่อมแซมกัน ?

ฮ่องเต้ทรงแย้มพระสรวลแล้วยืดพระวรกายขึ้นด้วยความภาคภูมิพระทัย พระองค์ดำเนินอยู่บนบัลลังก์มังกรสองก้าวแล้วตรัสออกมาท่ามกลางความโกลาหลว่า

“บัดนี้ ข้าประสงค์จะแจ้งข่าวดีให้พวกเจ้าทั้งหลายได้รับทราบ ! ”

เหล่าเสนาบดีทั้งหลายตั้งใจฟังด้วยความตื่นตัวในทันใด

แต่ละคนหูตั้งเพื่อรอฟังว่ามีข่าวดีอันใดมาเยือนกัน ?

สายตาของพวกเขาตกไปอยู่ที่แผ่นหลังของฟู่เสี่ยวกวน ในใจบังเกิดความระแวงขึ้นมาว่า ติ้งอันป๋อผู้นี้จะทำคุณงามความดีอันใดอีก มิเช่นนั้นแล้วเหตุใดฝ่าบาทถึงได้ขจัดหมอกแห่งความตึงเครียดได้ในชั่วพริบตา ?

“ฮองเฮาซั่งของข้าได้เข้าร่วมกับลัทธิจันทราเมื่อปีไท่เหอที่ห้าสิบ และได้รับตำแหน่งรองอาวุโสเช่อเหมิน ! ”

ดูเหมือนว่าข่าวลือที่แพร่สะพัดไปทั้งยุทธภพจะยังมามิถึงหูของเหล่าเสนาบดีที่ร่วมประชุมอยู่นี้ แต่แน่นอนว่าเป็นแผนการที่ฟู่เสี่ยวกวนวางเอาไว้เมื่อคืนก่อน เพื่อขจัดมลทินของฮองเฮาซั่งออกไปให้สิ้น

แต่ทว่าเมื่อเหล่าเสนาบดีได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกตื่นตกใจจนขวัญผวา !