นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 701

ตอนที่ 701 ค่ำคืนที่ยากหลับใหล

งานเลี้ยงต้อนรับดำเนินไปจนถึงยามซวีจึงจบสิ้นลงในที่สุด

หนิงหยู่ชุนนำคณะของฟู่เสี่ยวกวนไปยังจวนเต้าถาย…

มิได้แตกต่างอันใดกับผู้ตรวจการณ์ของเขตอื่น ซึ่งจะมีที่พำนักตั้งอยู่บริเวณสวนด้านหลังของที่ว่าการในเขตนั้น ๆ อีกที

แน่นอนว่าที่แห่งนี้มิอาจนำมาเปรียบเทียบกับจวนติ้งอันป๋อ ณ เมืองจินหลิงได้ แต่ทว่ายังดีที่เจ้าเมืองคนก่อนดูเหมือนเป็นคนรักความสุขสบายจึงประดับประดาลานด้านหลังไว้อย่างหรูหรา

สวนด้านหลังของที่ว่าการเขตแบ่งออกเป็น 5 ส่วน แน่นอนว่าแต่ละส่วนล้วนมีศาลากลางน้ำเช่นเดียวกัน ส่วนของห้องโถงจากทางเข้าอาคารและลานด้านหลังมีสวนดอกไม้อยู่ที่ละแห่ง และมีการจัดสวนอย่างพิถีพิถัน การตกแต่งล้วนมีเอกลักษณ์

ด้านสีฉวินเหมยและคนอื่น ๆ พักอยู่ถัดจากลานด้านหลังนี้ซึ่งเป็นที่พำนักของที่ว่าการเขต และขุนนางที่พักอยู่ทั้งหมดล้วนเป็นขุนนางของที่ว่าการเขตทั้งสิ้น

สีฉวินเหมยพาหยุนซีเหยียนไปพักอีกที่หนึ่ง ภายใต้การเสนอของฟู่เสี่ยวกวน ห้องเดิมทีที่เป็นของหนิงซือเหยียนให้ว่างเอาไว้ก่อน เนื่องจากที่อาศัยของเขาจะต้องเป็นบริเวณเรือนส่วนหน้าของจวน

ส่วนซุยเยว่หมิงมิได้ค้างแรมด้วย เนื่องจากเขามีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องรายงานการทำงานของฝูงมดทั้งหมดในว่อเฟิงเต้าแห่งนี้ ตั้งแต่เหยียบเข้ามาในเขตของว่อเฟิงเต้า เขาก็กระจายเหล่าฝูงมดออกไปแล้วกว่าสองร้อยนายและอีก 100 นายที่เหลือก็ให้ประจำอยู่ที่เมืองว่อเฟิงแห่งนี้

ฟู่เสี่ยวกวนนำบ่าวรับใช้มาด้วย 10 คน และบัดนี้พวกเขาทั้งหลายกำลังจัดห้องตามความต้องการของพวกหนานกงตงเซวี๋ยอยู่ ส่วนฟู่เสี่ยวกวนและหนิงหยู่ชุนกำลังนั่งอยู่ที่ศาลาตรงลานกลางจวน

“ฤดูร้อนของสถานที่แห่งนี้เย็นสบายกว่าเมืองจินหลิงอย่างเห็นได้ชัด เจ้ากำลังครุ่นคิดอยู่ใช่หรือไม่ว่าจะรับฮูหยินทั้งสามมาอยู่ด้วยกันเสียที่นี่ดีหรือไม่ ? ”

หนิงหยู่ชุนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “เอาเป็นว่าจัดการภารกิจปีนี้ให้เสร็จสิ้นเสียก่อนก็แล้วกัน เพราะยังมีภารกิจให้ทำอีกตั้งมากมาย”

ใช่ ! ต่อไปว่อเฟิงเต้าแห่งนี้คงต้องส่งมอบให้หนิงหยู่ชุนเป็นคนจัดการโดยมิต้องสงสัย เพราะอีกฝ่ายยังต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนานแสนนาน

ฟู่เสี่ยวกวนเมื่อคิดได้ดังนี้ จึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “เหล่าผู้อพยพนั้นจัดการได้เรียบร้อยแล้วหรือ ? ”

“ทำการกระจายไปยังแต่ละอำเภอเรียบร้อยหมดแล้ว ในสามจังหวัดนี้ที่ว่อโจวมีจำนวนประชากรมากที่สุด แต่ทว่าแผนการของเจ้านั้นมิได้วางแผนให้จังหวัดว่อโจวเป็นศูนย์กลางของเศรษฐกิจแห่งว่อเฟิงเต้า… ข้าได้ส่งจดหมายไปถึงเหยียนซีไป๋แห่งจังหวัดชิงโจวและต่งเสียงฟางแห่งจังหวัดฉีโจวแล้ว ให้พวกเขาสรุปมาอย่างชัดเจนว่ายังขาดประชากรอีกจำนวนเท่าใดกันแน่ เพราะพวกเราอาจจะต้องย้ายคนออกไปอีกราว 6 แสนคน”

ฟู่เสี่ยวกวนพยักหน้า “จังหวัดว่อโจวนั้นอาศัยเมืองว่อเฟิงเป็นสำคัญ โดยหลัก ๆ แล้วใช้เพื่อวิจัยเทคโนโลยีใหม่ อีกทั้งอุตสาหกรรมหลักของว่อโจวก็ยึดเกษตรกรรมเป็นหลัก ระหว่างเดินทางมายังที่ราบว่อเฟิง ข้าได้ดูต้นข้าวในแปลงนาอย่างละเอียดแล้ว เห็นว่าเป็นพันธุ์ที่พบได้ทั่วไป แต่มีการเจริญเติบโตได้ดีกว่าที่เมืองหลินเจียงเป็นอย่างมาก เช่นนั้นเมื่อยามเก็บเกี่ยวมาถึงเกรงว่าจะได้ผลผลิตสูงกว่าเดิมสองถึงสามเท่า

ในปีหน้า…พื้นที่ส่วนใหญ่ในที่ราบว่อเฟิงคาดว่าน่าจะปลูกพันธุ์ข้าวฟู่ซื่อต้ายได้แล้ว เช่นนั้นคงผลิตได้มากกว่าเดิมอีกหน่อย

อย่าดูหมิ่นดูแคลนการเกษตรเชียว ที่แห่งนี้มีภูมิประเทศเป็นที่ราบกว้างใหญ่ไพศาล ในความเห็นของข้ามิเพียงสามารถปลูกข้าวได้อย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังปลูกผักหรือผลไม้อื่น ๆ ได้อีกด้วย สิ่งเหล่านี้ล้วนมีมูลค่าทางเศรษฐกิจทั้งสิ้น เมื่อเมืองว่อเฟิงมีบรรดาพ่อค้ามากขึ้น การจับจ่ายใช้สอยก็ย่อมเกิดขึ้นตามมา”

ฟู่เสี่ยวกวนยังรู้สึกเสียดาย เสียดายที่ถนนหนทางระหว่างเมืองว่อเฟิงจนถึงอำเภอหลานหลิงยังต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อย 10 วัน

และตอนนี้ยังมิมีเทคโนโลยีด้านการแช่แข็ง จึงทำให้ผลไม้และพืชผักต่าง ๆ มิอาจขนย้ายไปขายต่างเมืองได้

ด้วยข้อเท็จจริงที่ว่าว่อเฟิงเต้ามีทั้งสี่ฤดูที่เป็นดั่งฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งเป็นภูมิประเทศที่อำนวยต่อการปลูกพืชผักผลไม้อย่างแท้จริง !

หนิงหยู่ชุนมิเคยคาดการณ์ไกลเฉกเช่นฟู่เสี่ยวกวน เขาเอ่ยว่า “ก่อนที่เจ้าจะมาถึง ข้าได้พำนักในอำเภอซิ่วสุ่ยค่อนข้างนาน หวางเอ้อ ชาวนาที่เจ้าส่งมาจากซีซานได้บอกข้าว่าฟู่ซานต้ายสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตต่อพื้นที่ 1 หมู่ได้มากถึง 800 ชั่ง…”

เขาหันไปมองฟู่เสี่ยวกวนแล้วเอ่ยถามอย่างตั้งใจว่า “สามารถเก็บเกี่ยวได้สูงถึงเพียงนั้นเชียวหรือ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เพราะแปลงนาที่ซีซานนั้นพันธุ์ข้าวธรรมดาทั่วไปสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ที่ 240 ชั่งต่อ 1 หมู่ แต่ทว่าฟู่ซานต้ายกลับสามารถให้ผลผลิตสูงกว่าถึงสี่เท่าเลยเยี่ยงนั้นหรือ ?