นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 712

ตอนที่ 712 เขื่อนแตก

ฟู่เสี่ยวกวนหยุดชะงักชั่วครู่ เนื่องด้วยความตื่นตกใจ

สิ่งที่เขาคิดถึงเป็นลำดับแรกคือมีเรื่องอันใดเกิดขึ้นกับครอบครัวที่จินหลิงหรือไม่

ต่งชูหลานและเยี่ยนเสี่ยวโหลวมีกำหนดคลอดในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หากเกิดปัญหากับพวกนางย่อมเป็นปัญหาใหญ่ !

เขารับจดหมายมาแล้วรีบเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว…

“รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบ วันที่สิบห้า เดือนเจ็ด บริเวณแม่น้ำแยงซีตลอดสายเกิดฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลา 5 วันเต็ม ส่งผลให้ระดับน้ำในแม่น้ำแยงซีเพิ่มสูงอย่างเห็นได้ชัด จนกระทั่งคืนวันที่สามสิบ เดือนเจ็ด ฝนก็ยังคงตกมิขาดสายส่งผลให้ทะเลสาบหยุนเมิ่งขยายวงกว้างกลายเป็นมหาสมุทร ทำลายนาข้าวของชาวนาเสียหายมากกว่า 300 ลี้

เมื่อเขื่อนจิงเจียงประสบกับน้ำที่ไหลหลากเข้ามา ในยามราตรีจึงพบรอยร้าว 3 แห่งด้วยกัน และตอนนี้เมืองเจียงหลิงอีกทั้งที่ราบเจียงฮั่นกำลังเผชิญกับอันตรายอันใหญ่หลวง

……

ในขณะเดียวกันนั้นเองแม่น้ำต้าหลิงแห่งราชวงศ์อู๋ก็ประสบกับฝนตกหนักที่ยากจะได้พบเห็น

เขื่อนที่ตั้งอยู่ในอู่หยวนโจวบริเวณช่วงกลางของริมแม่น้ำต้าหลิงได้เกิดรอยแตกร้าวขึ้นมาซึ่งมีผลกระทบต่ออู่หยวนทั้งจังหวัด หมู่บ้านทั้งหมดพังระเนระนาดลงบริเวณที่เกิดอุทกภัย แปลงนาเสียหายทั้งหมด ผู้ว่าการเขตอู่หยวนได้สั่งให้ขุดอุโมงค์ตรงทางเข้าเมืองเพื่อน้ำที่ไหลหลากเข้ามาจะได้ผ่านเข้าไปในอุโมงค์ มันสามารถปกป้องตัวเขตได้ แต่ทว่าจะทำให้อีกสิบกว่าตำบลในสามอำเภอที่อยู่ตรงปลายอุโมงค์นั้นหายวับไปกับตา

จากการคาดการณ์เบื้องต้นของหอเทียนจีพบว่ามีผู้เสียชีวิตในอู่หยวนโจวมากกว่า 300,000 รายและไร้บ้านเรือนอยู่อาศัย…ราว 1,000,000 คน !

องค์จักรพรรดิ์อู๋ทรงพิโรธมากยิ่งนัก ในยามที่จดหมายฉบับนี้ส่งถึงองค์ชาย ฝ่าบาทคงพระราชดำเนินออกจากเมืองกวนหยุนและองครักษ์ชุดแดงกว่าหนึ่งหมื่นนายภายใต้การบัญชาของแม่ทัพไป๋ก็คงเดินทางออกจากภูเขาโต่วฟางไปยังเขตอู่หยวนแล้ว”

คิ้วของฟู่เสี่ยวกวนขมวดเป็นปมแน่น หนึ่งเพราะเขื่อนที่จิงเจียงเกิดรอยร้าวมากถึง 3 แห่งด้วยกัน หากต้านทานมิไหวย่อมถล่มลงมาทั้งหมดเป็นแน่…ผลที่ตามมาช่างยากจะจินตนาการถึง

สองคือเขามิคุ้นเคยกับแคว้นอู๋สักเท่าใดนัก และยังเกิดอุบัติเหตุเขื่อนแตกที่แม่น้ำต้าหลิงขึ้นมาอย่างกะทันหันอีก…

“เจ้ามีแผนที่ของราชอาณาจักรอู๋หรือไม่ ? ”

ซุยเยว่หมิงได้หยิบแผนที่ออกมาจากกระเป๋าในอกเสื้อแล้วกางไว้บนโต๊ะ

ฟู่เสี่ยวกวนมองแม่น้ำต้าหลิงที่ปรากฏอยู่บนแผนที่โดยมีซุยเยว่หมิงอธิบายว่า “เขตนี้มีชื่อว่าอู่หยวนเพราะประกอบด้วยที่ราบห้าแห่งด้วยกัน ส่วนแม่น้ำต้าหลิงได้ไหลผ่านที่ราบ 2 แห่ง แห่งแรกมีชื่อว่าที่ราบสือจ้าง แห่งที่สองมีชื่อว่าที่ราบเย่ฮั่ว ซึ่งก็คือตรงนี้…”

ซุยเยว่หมิงชี้ไปยังที่ราบทั้งสองแห่งบนแผนที่แล้วเอ่ยว่า “อุโมงค์ทางเข้าเมืองตั้งอยู่บนที่ราบสือจ้าง เดิมทีถูกใช้สำหรับการทดน้ำเข้าที่นา แต่ทว่าการขุดเช่นนี้เป็นเหมือนทางระบายน้ำเสียมากกว่า เช่นนั้นที่ราบสือจ้างอันกว้างใหญ่จึงต้องแบกรับน้ำที่ไหลมาจากแม่น้ำต้าหลิง ส่งผลให้อำเภอ 3 แห่งในที่ราบสือจ้างซึ่งกระจุกรวมกันนับสิบตำบลและมีมากกว่าร้อยหมู่บ้านถูกน้ำท่วมในชั่วอึดใจเดียว”

ฟู่เสี่ยวกวนฟังอย่างเงียบ ๆ ผ่านไปเนิ่นนานถึงได้ถอนหายใจยาวออกมา

ห่างไกลเกินช่วยเหลือ หรือต่อให้สามารถทำได้เขาเองก็จนปัญญาอย่างแท้จริง

มิว่าจะเป็นวิกฤตจิงเจียงหรือโศกนาฏกรรมที่อู่หยวนโจว…เขาก็มิสามารถช่วยเหลือได้อย่างแท้จริง !

การจัดการน้ำเป็นโครงการระยะยาว หากไร้ความยำเกรงต่อสวรรค์ เมื่อเง็กเซียนฮ่องเต้พิโรธขึ้นมาเมื่อใด…เมื่อนั้นมนุษย์ย่อมมิอาจต้านทานได้

เวลานี้จะทำอันใดได้อีกกัน ?

สิ่งเดียวที่สามารถทำได้คงมิต่างอันใดกับที่บิดาอ้วน ที่แค่ไปเยือนยังสถานที่ประสบภัยแล้วสั่งการให้ช่วยเหลือชีวิตของผู้คนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ต้องเตรียมความพร้อมในการป้องกันภัยพิบัติเสมอ มิเช่นนั้นแล้วก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับชะตากรรม

“แผนที่นี้ยกให้ข้าเถิด…” ฟู่เสี่ยวกวนปัดอารมณ์หม่นหมองทิ้งไป พลางเก็บแผนที่ไว้กับตน จากนั้นก็หยิบจดหมายอีกฉบับหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อเพื่อส่งให้ซุยเยว่หมิง ในนี้เป็นคำสั่งเรื่องที่มิเกี่ยวข้องกับภัยพิบัติ

“ให้คนส่งจดหมายฉบับนี้ถึงเยียนหานยวี่องค์ชายแห่งแคว้นอี๋… นี่มิใช่ความลับและต้องทำให้ประเจิดประเจ้อเข้าไว้ เพราะข้าต้องการให้เยียนเหลียงเจ๋อรับรู้ด้วย”

ซุยเยว่หมิงตื่นตกใจเล็กน้อย และย่อมเกิดความสงสัย แต่เขาก็มิมีความกล้ามากพอที่จะเอ่ยถามออกไป ในขณะที่เขากำลังหันหลังจากไปนั้นเอง ฟู่เสี่ยวกวนก็ได้อธิบายขยายความว่า

“อดีตจักรพรรดิของแคว้นอี๋ได้แต่ตั้งเยียนหานยวี่องค์ชายแขนเดียวผู้นี้ไปบริหารเขตฉางทาน… ข้าได้ยินมาว่าที่นั่นแร้นแค้นมากยิ่งนัก ในเมื่อแขนข้างนั้นของเขาถูกขายให้กับข้าแล้ว ข้าคงมิอาจทนเห็นเขาลำบากแล้วมิยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือได้หรอกนะ”