นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 764

ตอนที่ 764 เดินหมาก ( จบ )

รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบเอ็ด เดือนหนึ่ง วันที่สิบ ยามอิ๋น

หิมะเริ่มตกลงมาอีกคราและเมืองจินหลิงที่กว้างใหญ่ไพศาลยังมิตื่นจากการหลับไหล ทว่าบัดนี้ในจวนติ้งอันป๋อได้ปรากฏรถม้าคันหนึ่งแล่นลิ่วออกไปอย่างเงียบเชียบ

ผ่านไปราวครึ่งชั่วยาม หนิงสือเหยียนที่แต่งกายเป็นฟู่เสี่ยวกวนก็ได้พาสวี่ซินเหยียน ซูซู และจางเพ่ยเอ๋อร์ขึ้นไปบนรถม้า 2 คันแล้วเดินทางออกไปจากประตูด้านทิศเหนือของเมืองจินหลิง

ในวันนี้ฮ่องเต้มิได้เรียกประชุมใหญ่ราชวงศ์ในยามเช้า หลังจากได้รับรายงานว่าฟู่เสี่ยวกวนเดินทางไปยังทิศเหนือของจินหลิงในยามเหม่า ก็ได้รีบดำเนินไปยังห้องทรงพระอักษรและประทับอยู่หน้าแผนที่ใหญ่โตนั้นทันที

ขณะเดียวกันก็ได้รับรายงานอีกหนึ่งฉบับว่าเขตป้องกันทิศตะวันตกเฉียงเหนือของราชวงศ์อู๋มีทหารราว 200,000 นายกำลังมุ่งหน้ามาทางด่านฉีหวินซึ่งเขตติดต่อระหว่างราชวงศ์อู๋กับแคว้นอี๋ และทหารของเขตป้องกันทิศเหนือแห่งราชวงศ์อู๋จำนวน 100,000 นายก็กำลังเคลื่อนพลไปยังเมืองจิ่นกวน…เรื่องนี้ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกเป็นกังวลมากยิ่งนัก

ด้านฟู่เสี่ยวกวนเพิ่งจะมีความเคลื่อนไหว แต่ทว่าราชวงศ์อู๋ได้เคลื่อนไหวขึ้นก่อนแล้ว เนื่องจากผลการรายงานที่ล่าช้า ฮ่องเต้จึงคิดว่ากองทัพทหารทั้งสองของราชวงศ์อู๋ได้เดินทางไปถึงจุดหมายเรียบร้อยแล้วในยามนี้

ฟู่เสี่ยวกวนเพียงแค่จะโจมตีชาวฮวงเท่านั้น ส่วนเรื่องที่ทหารแห่งราชวงศ์อู๋เดินทางจากเมืองจิ่นกวนไปยังทางเดินฉีซานนี้ ฮ่องเต้ยังพอเข้าพระทัยได้ว่าพวกเขาเพียงต้องการวางมาดให้พระองค์เห็นเท่านั้น

แต่การที่ราชวงศ์อู๋ส่งทหารจำนวน 200,000 นายไปทางชายแดนแคว้นอี๋ พวกเขาต้องการทำอันใดกันแน่ ?

หรือว่าอู่ต้าหลางคันไม้คันมือจึงถือโอกาสที่ข้าจะเริ่มทำสงครามกับชาวฮวงนี้ ไปลอบกัดแคว้นอี๋ด้วยเช่นกัน ?

เมื่อครุ่นคิดถึงคำเอ่ยที่ฟู่เสี่ยวกวนเคยเอ่ยเอาไว้…ฮ่องเต้ก็ต้องสูดหายใจเข้าลึก หมายความว่าราชวงศ์อู๋กำลังจะเข้าบุกรุกแคว้นอี๋อย่างแน่นอน !

สายพระเนตรตรึงแน่นอยู่บริเวณด่านฉีหวิน หากราชวงศ์อู๋เข้ายึดครองแคว้นอี๋จริง พวกเขาก็จะสามารถทำความฝันในการยึดครองแคว้นฮวงได้ด้วย !

ดังนั้นประโยคที่ฟู่เสี่ยวกวนเคยเอ่ยไว้ในอดีตว่า หากราชวงศ์หยูมิต้องการแคว้นฮวงก็จะยกให้ราชวงศ์อู๋แทน นี่ย่อมมิใช่เรื่องล้อเล่น อีกทั้งยังเป็นไปได้สูงที่จะประสบผลสำเร็จ

“ผู้ใดอยู่ด้านนอกรีบเข้ามา… จงไปเรียกอัครมหาเสนาบดีเยี่ยน เสนาบดีต่ง ฉินฮุ่ยจืออีกทั้งเสนาบดีกรมกลาโหมเยี่ยนฮ่าวชูมาประชุมราชการที่ห้องทรงพระอักษรประเดี๋ยวนี้ ! ”

ทว่ายังมีรายงานที่ฮ่องเต้ยังมิได้รับก็คือ…

เดือนหนึ่ง วันที่สิบ ทหารดาบเทวะกองทัพที่สอง โดยการนำของไป๋ยู่เหลียนได้จัดเตรียมอาวุธพร้อมเสร็จสรรพแล้วออกเดินทางจากภูเขาฟางโต้วมุ่งหน้าไปทางด่านฉีหวินที่อยู่ระหว่างราชวงศ์อู๋และแคว้นอี๋

……

……

รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบเอ็ด เดือนหนึ่ง วันที่สิบสอง ยามเซิน

ฟู่เสี่ยวกวนและเป่ยหวังฉวนเดินทางมาถึงสำนักเต๋า

“ข้าก็คือฟู่เสี่ยวกวนเยี่ยงไรเล่า ! ”

เมื่อเห็นซูม่อที่ยืนอยู่เบื้องหน้าแสดงท่าทีเหลือเชื่อออกมา ฟู่เสี่ยวกวนจึงรู้สึกพึงพอใจในฝีมือการอำพรางใบหน้าของสวี่ซินเหยียนมากยิ่งนัก

“ท่านประหลาดใจใช่หรือไม่ ? ”

“…น้องชาย โปรดแสดงหลักฐานว่าเจ้าคือฟู่เสี่ยวกวนตัวจริงออกมา ! ”

“…ข้าก็คือฟู่เสี่ยวกวนตัวจริงเยี่ยงไรเล่า ! ”

“ข้ามิสน หรือมิเช่นนั้นเจ้าต้องเปลี่ยนหน้าให้เป็นดังเดิมเสียก่อน ! ”

ฟู่เสี่ยวกวนเบิกตามองซูม่อ จากนั้นก็คลำเข้าไปในกระเป๋าอกเสื้อแล้วหยิบสิ่งของบางอย่างออกมาส่งให้อีกฝ่าย แน่นอนว่าซูม่อจ้องมองพิจารณามู่โต่วอย่างละเอียด จากนั้นถึงได้ยิ้มออกมา “ฝีมือแปลงโฉมระดับปรมาจารย์อย่างแท้จริง ศิษย์น้องเล็ก เหตุใดเจ้าต้องทำเยี่ยงด้วยกัน ? ”

“จงอย่าบอกผู้ใดว่าข้าคือฟู่เสี่ยวกวน ! อีกอย่าง…จัดเตรียมกองพลอิสระเรียบร้อยแล้วหรือไม่ ? สิ่งของที่ข้าให้ขนส่งซีซานนำมาครบแล้วหรือยัง ? ”

เมื่อทั้งสองนั่งอยู่ในศาลาเทียนซิน ฟู่เสี่ยวกวนจึงเอ่ยถามเรื่องนี้กับซูม่อด้วยท่าทางจริงจัง

“กองพลอิสระเพิ่งถูกส่งมายังสำนักเต๋าเมื่อวานนี้ และบัดนี้ได้เปลี่ยนเครื่องแบบเรียบร้อยแล้ว กองพลกำลังรอคำสั่งอยู่ในค่ายทหาร”

“ท่านจงกำชับกองพลว่าหลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะออกเดินทางทันที โดยมีจุดประสงค์คือ…ซินโจว เมืองใหญ่ทางทิศเหนือ ! ”

“เจ้าว่าเยี่ยงไรนะ… ? ! ”

ซูม่อตกตะลึงงัน แม้แต่เป่ยหวังฉวนก็เงยหน้าขึ้นมามองฟู่เสี่ยวกวนด้วยความงุนงงระคนประหลาดใจ

แต่ฟู่เสี่ยวกวนกลับดื่มน้ำชาอย่างสบายอารมณ์แล้วเอ่ยออกมาช้า ๆ ว่า “ชาวฮวงมีปืนใหญ่หงอีจำนวน 80 กระบอกหมายความว่าด่านภูเขาเยี่ยนต้องแตกพ่ายอย่างแน่นอน”