นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 765

ตอนที่ 765 ภาพฝันสูญสลาย ( 1 )

วันที่สิบห้า เดือนหนึ่ง ทหารดาบเทวะกองพลที่สองของไป๋ยู่เหลียนเดินทางมาถึงด่านฉีหวินแล้ว

พวกเขามิได้เดินทางออกจากด่านฉีหวินโดยตรง แต่ทว่าข้ามภูเขาฉีหวินออกไปแทน !

เช้าตรู่ของวันที่สิบหก เดือนหนึ่ง ท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรี ทหารกองพลที่หนึ่งของดาบเทวะกองทัพที่สองจำนวน 10,000 นายภายใต้การนำของถังเชียนจวิน ค่อย ๆ คลำหาทางไปจนอยู่ห่างจากเมืองยุทธศาสตร์ซานยิงจี๋ของชายแดนแคว้นอี๋ราว 30 จั้ง

มีกองทัพชายแดน 100,000 นายของแคว้นอี๋ประจำการอยู่ ณ ซานยิงจี๋ !

ในขณะนี้ นอกจากทหารยามบนหอคอยก็มีหน่วยลาดตระเวนเพียง 3 หน่วยเท่านั้น นับจำนวนแล้วมีทหารราวหนึ่งร้อยกว่านาย

หลังจากใช้กล้องส่องทางไกลสังเกตการณ์ราว 1 ก้านธูป ถังเชียนจวินถึงได้ออกคำสั่งให้เริ่มรบ

ในยามที่ท้องนภาเริ่มสว่างโร่ขึ้นมา ภายในซานยิงจี๋ก็ได้ปรากฏเสียงร้องโหยหวนอย่างสิ้นหวังของศัตรูดังขึ้น

เสียงนี้ดังติดต่อกันเพียง 1 ชั่วยามเท่านั้น กองกำลังป้องกันเมืองซานยิงจี๋ 100,000 นายถูกกวาดล้างจนสิ้นซาก

ถังเชียนจวินยืนอยู่บนกำแพง จ้องมองไปยังศพที่นอนเกลื่อนเมืองด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก “จงระดมเสบียงอาหารแห้ง หลังจากผ่านไป 1 ชั่วยาม พวกเราจะออกเดินทางต่อ ! ”

ด้านทหารที่เหลืออยู่ 90,000 นายของดาบเทวะกองทัพที่สองมิได้หยุดอยู่ที่ซานยิงจี๋

เนื่องจากในช่วงเวลาที่สงครามปะทุขึ้นมา ทหาร 90,000 นายก็ได้อ้อมข้ามซานยิงจี๋มาแล้ว บัดนี้กำลังทะยานไปทางตะวันตกเฉียงใต้ เป้าหมายคือชื่อซีเขตยุทธศาสตร์อีกแห่งหนึ่งของแคว้นอี๋

“นี่คือสงครามแบบสายฟ้าแลบ จะต้องโจมตีเสมือนพายุโหมกระหน่ำสร้างความเสียหายให้ได้มากสุดและต้องใช้เวลาน้อยที่สุด เพื่อทะลวงผ่านแนวตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นอี๋ หลังจากนั้นก็เลี้ยวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ แล้วเข้าสู่เขตผืนปฐพีของแคว้นฮวง จากนั้นก็จงสังหารชาวฮวงและยึดดินแดนมาเสีย ! ”

นี่คือคำแนะนำที่ฟู่เสี่ยวกวนมอบให้แก่ไป๋ยู่เหลียน

เมื่อภารกิจนี้สิ้นสุดลง ไป๋ยู่เหลียนก็มิต้องสนใจอันใดอีกแล้ว

ไป๋ยู่เหลียนมิทราบว่าในยามนี้จัวเปี๋ยหลีก็เพิ่งมาถึงด่านฉีหวินเช่นกัน

จัวเปี๋ยหลีใช้เวลา 1 ชั่วยามในการจัดกองทัพ 200,000 นายให้เข้าที่ แล้วรีบเคลื่อนทัพข้ามด่านฉีหวินไปอย่างรวดเร็ว

วันที่สิบเจ็ด เดือนหนึ่ง ในยามที่จัวเปี๋ยหลีมาถึงซานยิงจี๋ก็ได้พบว่าสถานที่แห่งนี้คือนรกบนดิน

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ออกคำสั่งอีกหลายประการว่า

รวบรวมศพทั้งหมดและเผาด้วยไฟ !

เขาเหลือทหารไว้ที่นี่เพียง 5,000 นายเพื่อกวาดล้างกองกำลังที่เหลืออยู่ในบริเวณใกล้เคียงและตั้งมั่นที่ซานยิงจี๋ !

ส่วนอีก 195,000 นายที่เหลือก็ให้รีบเคลื่อนพลไปยังเขตชื่อซี !

สุดท้ายคือข้าต้องการทราบเส้นทางเคลื่อนพลของทหารดาบเทวะกองทัพที่สอง !

……

……

ในวันที่สิบเจ็ด เดือนหนึ่ง ยามเหม่า องค์จักรพรรดิเยียนเหลียงเจ๋อแห่งแคว้นอี๋ก็ได้เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยสีพระพักตร์สดใส

ธนาคารปาต๋า ณ เมืองไท่หลินได้ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่แปดเดือนหนึ่งภายใต้ราชโองการเมื่อปีก่อน มีผู้ค้าขายจำนวนมากของแคว้นอี๋ได้เดินทางมายังเมืองไท่หลินกันแล้ว เนื่องจากธนาคารปาต๋าจะเริ่มจำหน่ายหุ้นในวันที่แปดเดือนหนึ่งนี้เลย !

ถึงแม้พวกเขาจะมิเคยได้เห็นสิ่งที่เรียกว่าหุ้นนั้นมาก่อน แต่ทว่าก็เคยได้ยินมามาก

เหล่าพ่อค้าของราชวงศ์หยูต่างก็ระดมทุนได้เป็นกอบเป็นกำจากการขายหุ้นเพื่อลงทุนสร้างโรงงาน หลังจากที่พวกเขาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก พ่อค้าจำนวนมากที่ได้อพยพออกจากเมืองว่อเฟิงล้วนแต่นึกเสียใจกันอย่างสุดซึ้ง…

หากพวกข้ามิกลับมาก็จะสามารถเป็นเยี่ยงจังเหวินฮุยแห่งหอเสียงไท่ได้มิใช่หรือ หากได้ระดมเงินทุนที่ว่อเฟิงเต้าก็จะทำให้ตระกูลของข้าแข็งแกร่งและใหญ่โตขึ้น !

ยืมไก่มาออกไข่นี้เป็นความคิดที่ดียิ่ง น่าเสียดาย น่าเสียดายอย่างแท้จริง เหตุใดแคว้นอี๋ของพวกเราถึงมิสร้างของสิ่งนี้ขึ้นมาบ้างกัน ?

ในขณะที่พ่อค้าจำนวนมากกำลังโวยวาย อยู่ ๆ ก็ได้รับข่าวดีเมื่อช่วงปีก่อนว่า…

ข้าขายทรัพย์สินในบ้านไปจนหมดสิ้น และซื้อหุ้นของร้านทอผ้าจินหยวนไป 10,000 หุ้น !

มารดามันเถิด ! ข้าต้องทะเลาะกับภรรยาเพื่อที่จะซื้อหุ้นตัวนี้เชียวนะ !

ทะเลาะกับผีสิ ข้าจึงหย่ากับภรรยาไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด !

……

ชาวบ้านของเมืองไท่หลินตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด พวกเขาสนทนากันถึงแผนการหลังจากที่ได้รับเงินมาแล้ว ดังนั้นจึงเฝ้ารอการเปิดตลาดของธนาคารปาต๋าในยามรุ่งสางอย่างใจจดใจจ่อ

ในวันนี้มีเพียงร้านอาหารไม่กี่ร้านเท่านั้นที่เปิดให้บริการ เนื่องจากร้านค้าส่วนใหญ่ปิดทำการเพื่อไปต่อแถวหน้าธนาคารปาต๋า นี่คืองานเฉลิมฉลองของชาวบ้านในเมืองหลวงของแคว้นอี๋ ปรากฏภาพราษฎรหลายแสนคนปิดล้อมถนนและตรอกที่อยู่ด้านนอกของธนาคารปาต๋า

สำหรับวันแรกของการซื้อขายหุ้น เยียนเหลียงเจ๋อให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก ดังนั้นเมื่อวานเขาจึงกำชับเสนาบดีอู๋เวิ่นห่ายให้จัดการอย่างรอบคอบ แน่นอนว่าบัดนี้ท่านเสนาบดีก็ได้ใช้รถม้าบรรทุกตั๋วหุ้นลังใหญ่มาตั้งแต่ฟ้ายังมิสว่างเข้าไปทางประตูหลังของธนาคารปาต๋า และในยามนี้เขากำลังดื่มชาอยู่กับหลงจู๊ใหญ่ของธนาคาร

“ซีต้าหลงจู๊เอ๋ย ฝ่าบาทกำลังรอขาย 50,000,000 หุ้นนี้ให้หมด หลังจากขายไปจนหมดแล้ว ก็ยังมีหุ้นอีก 10 ตัวของราชวงศ์ที่จะขายออกได้อีกเรื่อย ๆ ไก่ออกไข่แล้วฟักเป็นไก่อย่างมิมีที่สิ้นสุด”

“เห็นด้านนอกมีผู้คนมากมายถึงเพียงนี้ ข้าน้อยคิดว่าการซื้อขายของตลาดหุ้นจะต้องได้กำไรมากกว่าเมืองว่อเฟิงอย่างแน่นอน ถ้าฝ่าบาทสร้างกำไรได้อย่างต่อเนื่อง สิ่งที่ข้าน้อยตั้งตารอคอยคือจะเพิ่มมูลค่าได้มากเพียงใดขอรับ”

“ความหมายของฝ่าบาทคือให้ขึ้นเป็น 5 เท่าก่อนค่อยขายออกไป”

“เยี่ยงนั้นก็ง่ายดายยิ่งเพราะข้าน้อยได้ยินมาว่าวันนั้นที่ธนาคารซื่อทง ณ จินหลิง ได้เปิดการซื้อขายบนตลาดอย่างเป็นทางการ หุ้นซีซานพุ่งสูงขึ้นเป็น 5 เท่าภายในเวลามิถึงครึ่งชั่วยามขอรับ”

อู๋เวิ่นห่ายหัวเราะอย่างมีความสุข เพื่อความดีความชอบนี้ในห้องทรงพระอักษรเขาได้ทำการคัดค้านท่านอัครมหาเสนาบดีเปียน

ในฐานะที่ตนเป็นเสนาบดีย่อมต้องแบ่งเบาความทุกข์ของฝ่าบาท ต่อให้ต้องขุ่นเคืองใจกับท่านอัครมหาเสนาบดีเปียน แต่เยี่ยงไรเสียเจ้าหุ้นนี้ก็ได้เกิดการขายอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาแล้วจริง ๆ หลังจากที่ท่านอัครมหาเสนาบดีเปียนได้มาเห็นก็คงมิคิดโต้แย้งอันใดอีกเป็นแน่

นอกจากนี้ท่านอัครมหาเสนาบดีเปียนก็รู้ดีว่า… ท้องพระคลังของแคว้นอี๋มีเงินเหลือน้อยลงทุกทีแล้ว !

ในยามที่อู๋เวิ่นห่ายจินตนาการอย่างมีความสุข ทันใดนั้นซีต้าหลงจู๊ก็เอ่ยถามขึ้นมา พร้อมคิ้วที่ขมวดมุ่น

“ใต้เท้า…ท่านคิดว่าหากทุกคนเทขายหุ้นแต่มิมีผู้ซื้อ มันจะเกิดอันใดขึ้นกัน ? ”