ตอนที่ 765 ภาพฝันสูญสลาย ( 1 )
วันที่สิบห้า เดือนหนึ่ง ทหารดาบเทวะกองพลที่สองของไป๋ยู่เหลียนเดินทางมาถึงด่านฉีหวินแล้ว
พวกเขามิได้เดินทางออกจากด่านฉีหวินโดยตรง แต่ทว่าข้ามภูเขาฉีหวินออกไปแทน !
เช้าตรู่ของวันที่สิบหก เดือนหนึ่ง ท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรี ทหารกองพลที่หนึ่งของดาบเทวะกองทัพที่สองจำนวน 10,000 นายภายใต้การนำของถังเชียนจวิน ค่อย ๆ คลำหาทางไปจนอยู่ห่างจากเมืองยุทธศาสตร์ซานยิงจี๋ของชายแดนแคว้นอี๋ราว 30 จั้ง
มีกองทัพชายแดน 100,000 นายของแคว้นอี๋ประจำการอยู่ ณ ซานยิงจี๋ !
ในขณะนี้ นอกจากทหารยามบนหอคอยก็มีหน่วยลาดตระเวนเพียง 3 หน่วยเท่านั้น นับจำนวนแล้วมีทหารราวหนึ่งร้อยกว่านาย
หลังจากใช้กล้องส่องทางไกลสังเกตการณ์ราว 1 ก้านธูป ถังเชียนจวินถึงได้ออกคำสั่งให้เริ่มรบ
ในยามที่ท้องนภาเริ่มสว่างโร่ขึ้นมา ภายในซานยิงจี๋ก็ได้ปรากฏเสียงร้องโหยหวนอย่างสิ้นหวังของศัตรูดังขึ้น
เสียงนี้ดังติดต่อกันเพียง 1 ชั่วยามเท่านั้น กองกำลังป้องกันเมืองซานยิงจี๋ 100,000 นายถูกกวาดล้างจนสิ้นซาก
ถังเชียนจวินยืนอยู่บนกำแพง จ้องมองไปยังศพที่นอนเกลื่อนเมืองด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก “จงระดมเสบียงอาหารแห้ง หลังจากผ่านไป 1 ชั่วยาม พวกเราจะออกเดินทางต่อ ! ”
ด้านทหารที่เหลืออยู่ 90,000 นายของดาบเทวะกองทัพที่สองมิได้หยุดอยู่ที่ซานยิงจี๋
เนื่องจากในช่วงเวลาที่สงครามปะทุขึ้นมา ทหาร 90,000 นายก็ได้อ้อมข้ามซานยิงจี๋มาแล้ว บัดนี้กำลังทะยานไปทางตะวันตกเฉียงใต้ เป้าหมายคือชื่อซีเขตยุทธศาสตร์อีกแห่งหนึ่งของแคว้นอี๋
“นี่คือสงครามแบบสายฟ้าแลบ จะต้องโจมตีเสมือนพายุโหมกระหน่ำสร้างความเสียหายให้ได้มากสุดและต้องใช้เวลาน้อยที่สุด เพื่อทะลวงผ่านแนวตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นอี๋ หลังจากนั้นก็เลี้ยวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ แล้วเข้าสู่เขตผืนปฐพีของแคว้นฮวง จากนั้นก็จงสังหารชาวฮวงและยึดดินแดนมาเสีย ! ”
นี่คือคำแนะนำที่ฟู่เสี่ยวกวนมอบให้แก่ไป๋ยู่เหลียน
เมื่อภารกิจนี้สิ้นสุดลง ไป๋ยู่เหลียนก็มิต้องสนใจอันใดอีกแล้ว
ไป๋ยู่เหลียนมิทราบว่าในยามนี้จัวเปี๋ยหลีก็เพิ่งมาถึงด่านฉีหวินเช่นกัน
จัวเปี๋ยหลีใช้เวลา 1 ชั่วยามในการจัดกองทัพ 200,000 นายให้เข้าที่ แล้วรีบเคลื่อนทัพข้ามด่านฉีหวินไปอย่างรวดเร็ว
วันที่สิบเจ็ด เดือนหนึ่ง ในยามที่จัวเปี๋ยหลีมาถึงซานยิงจี๋ก็ได้พบว่าสถานที่แห่งนี้คือนรกบนดิน
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ออกคำสั่งอีกหลายประการว่า
รวบรวมศพทั้งหมดและเผาด้วยไฟ !
เขาเหลือทหารไว้ที่นี่เพียง 5,000 นายเพื่อกวาดล้างกองกำลังที่เหลืออยู่ในบริเวณใกล้เคียงและตั้งมั่นที่ซานยิงจี๋ !
ส่วนอีก 195,000 นายที่เหลือก็ให้รีบเคลื่อนพลไปยังเขตชื่อซี !
สุดท้ายคือข้าต้องการทราบเส้นทางเคลื่อนพลของทหารดาบเทวะกองทัพที่สอง !
……
……
ในวันที่สิบเจ็ด เดือนหนึ่ง ยามเหม่า องค์จักรพรรดิเยียนเหลียงเจ๋อแห่งแคว้นอี๋ก็ได้เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยสีพระพักตร์สดใส
ธนาคารปาต๋า ณ เมืองไท่หลินได้ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่แปดเดือนหนึ่งภายใต้ราชโองการเมื่อปีก่อน มีผู้ค้าขายจำนวนมากของแคว้นอี๋ได้เดินทางมายังเมืองไท่หลินกันแล้ว เนื่องจากธนาคารปาต๋าจะเริ่มจำหน่ายหุ้นในวันที่แปดเดือนหนึ่งนี้เลย !
ถึงแม้พวกเขาจะมิเคยได้เห็นสิ่งที่เรียกว่าหุ้นนั้นมาก่อน แต่ทว่าก็เคยได้ยินมามาก
เหล่าพ่อค้าของราชวงศ์หยูต่างก็ระดมทุนได้เป็นกอบเป็นกำจากการขายหุ้นเพื่อลงทุนสร้างโรงงาน หลังจากที่พวกเขาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก พ่อค้าจำนวนมากที่ได้อพยพออกจากเมืองว่อเฟิงล้วนแต่นึกเสียใจกันอย่างสุดซึ้ง…
หากพวกข้ามิกลับมาก็จะสามารถเป็นเยี่ยงจังเหวินฮุยแห่งหอเสียงไท่ได้มิใช่หรือ หากได้ระดมเงินทุนที่ว่อเฟิงเต้าก็จะทำให้ตระกูลของข้าแข็งแกร่งและใหญ่โตขึ้น !
ยืมไก่มาออกไข่นี้เป็นความคิดที่ดียิ่ง น่าเสียดาย น่าเสียดายอย่างแท้จริง เหตุใดแคว้นอี๋ของพวกเราถึงมิสร้างของสิ่งนี้ขึ้นมาบ้างกัน ?
ในขณะที่พ่อค้าจำนวนมากกำลังโวยวาย อยู่ ๆ ก็ได้รับข่าวดีเมื่อช่วงปีก่อนว่า…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)