องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 100

พระชายาเสียนกลัวเข้าใกล้อีกฝ่ายแล้วจะถูกดึงเข้าไปด้วย

เสียนอ๋องพยักหน้า “ได้——ฟัง อาชิ่น”

พระชายาเสียนสายตาอ่อนโยน มองดูเสียนอ๋องด้วยสายตาที่สงสารและเสียใจ

สามีของนางมีหน้าตาหล่อเหลา สง่างาม ถ้าไม่ตกจากที่สูงในตอนเด็ก ตอนนี้คงเป็นผู้ชายที่หล่อไม่แพ้ชายใดแล้ว

แต่เสียดายก็เป็นเรื่องของเสียดาย ถ้าเสียนอ๋องยังสติดี นางที่เป็นลูกสาวขุนนางทหารเล็กๆคงไม่ได้มาเป็นพระชายาเสียนหรอก

……

ณ จวนจิ้งอ๋อง

หยุนหลิงกลับไปที่เรือนหลั่นชิง เซียวปี้เฉิงรีบลุกขึ้นนั่ง “เป็นยังไงบ้าง ตอนบ่ายมีคนมาเยี่ยมหรือเปล่า?”

นึกถึงผลที่มีคนมาเยี่ยมเมื่อกี้ หยุนหลิงก็อดไม่ได้เลิกคิ้วขึ้น “พวกพี่น้องของเจ้าก็ใช่ย่อยเลยนะ เสียนอ๋องอาจจะแกล้งโง่ก็ได้”

ได้ยินดังนั้น มือที่ถือแก้วชาของเซียวปี้เฉิงก็เกือบตกลงพื้น “หมายความว่ายังไง?”

หยุนหลิงเงียบสักพัก ครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า “ข้าบอกเจ้าแล้วไง พลังวิญญาณของข้าสามารถสำรวจชีวิตของสัตว์มีชีวิตได้ รวมไปถึงพลังจิตของคนอื่น”

“องค์กรของข้าทำการศึกษาวิจัยอาการป่วยทางระบบประสาทเยอะมาก ตามงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผู้ป่วยที่ป่วยทางจิตหรือได้รับความกระทบกระเทือนสมอง เทียบกับคนปกติแล้ว พลังและระดับจิตของพวกเขาจะผิดปกติจากคนอื่น”

นางไม่ใช่นักวิจัยด้านโรคทางประสาท แต่ก็สามารถตัดสินอาการเบื้องต้นจากที่เห็นได้

อย่างไท่ซ่างหวง ตอนแรกพลังจิตของเขาผิดปกติ บ้างก็ตื่นเต้น บ้างก็เศร้าสลด

ต่อมาโรคสมองเสื่อมของเขาก็ถูกรักษาให้หายดี ตอนที่หยุนหลิงใช้พลังวิญญาณตรวจสอบ ก็เห็นว่าพลังจิตของเขาเหมือนกับคนปกติทั่วไปแล้ว