องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 111

ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นกับตา เซียวปี้เฉิงก็ยากจะเชื่อจริงๆ ว่านี่คือเรื่องที่ฉู่หยุนหานทำขึ้น

แต่ในเมื่อเรื่องจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาจำต้องยอมรับ อย่างไม่รู้สึกตัว ดรุณีผู้เคยบริสุทธิ์ดุจหิมะ กลับกลายเป็นคนแปลกหน้าและน่ากลัวไปนานแล้ว

เซียวปี้เฉิงเก็บกระดาษ เรียกตงชิงมาด้วยสายตาที่คลุมเครือ “เจ้าไปชั้นบนสุดของเรือ ตามหยุนหลิง บอกว่าข้าจู่ๆ ก็รู้สึกไม่สบายตา”

“เจ้าค่ะ”

ชั้นบนสุดของเรือสำราญ หยุนหลิงกำลังปวดหัวรับมือกับหรงฉานอยู่พอดี นังเด็กนี่ไม่รู้อย่างไร เกิดสนใจขี้ผึ้งโสมหิมะแบบปรับปรุงของนางขึ้นมา จะซื้อจากนางสองขวดให้ได้

“แม่นางหรง ยาที่อยู่ในมือข้าตอนนี้ถูกจองไปหมดแล้ว ถ้าเจ้าต้องการ มิสู้เอาไว้ข้าทำใหม่แล้วจะส่งคนไปบอกเจ้าดีกว่า”

หยุนหลิงใส่ผ้าคลุมหน้า แต่กลัวอีกฝ่ายจะจำนางได้ ดังนั้นจึงจงใจกดเสียงทุ้ม พยายามหลบเส้นสายตาของนาง

แต่เมื่อปฏิกิริยานี้ปรากฏในสายตาของหรงฉาน กลับกลายเป็นความเย็นชาอย่างยิ่ง

ทั้งที่หยุนหลิงเป็นมิตรกับสตรีตระกูลใหญ่เหล่านั้น แต่เมื่อตนมาถึง หยุนหลิงกลับพูดน้อยลงแบบกะทันหัน และไม่ยินดีมองนางซึ่งหน้า

หรงฉานเอ่ยขึ้นด้วยความผิดหวังยากจะปกปิด “ไม่มีของแล้วหรือ เช่นนั้นของตัวอย่างในมือท่านขวดนั้นจะขายให้ข้าได้หรือไม่”

นางกลัวว่าหยุนหลิงจะไม่ชอบตน ดังนั้นจึงพูดอย่างมีมารยาท หากวันนี้ไม่ได้ยา เกรงว่าต่อไปจะไม่มีโอกาสแล้ว

ของตัวอย่างในมือหยุนหลิง ตอนที่เมื่อครู่นำเสนอขายได้ใช้ไปค่อนขวดแล้ว ไม่ว่าจะขายหรือมอบให้หรงฉานก็ไม่เหมาะสมทั้งนั้น

ดีที่ตอนนี้ตงชิงมากู้สถานการณ์ให้นาง

“พระชายา ท่านอ๋องบอกว่าจู่ๆ ดวงตาก็ไม่สบายเจ้าค่ะ เชิญท่านให้รีบไปตรวจโดยด่วน”

หยุนหลิงพลันลุกขึ้นยืน โน้มตัวกล่าวกับสตรีชั้นสูงเหล่านั้น “ขออภัย ท่านอ๋องไม่ค่อยไม่สบาย ข้าขอตัวสักเดี๋ยว คืนนี้ต้อนรับได้ไม่ดี ต้องขออภัยด้วย”

“มิเป็นไร สุขภาพจิ้งอ๋องสำคัญ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราพี่น้องก็ไม่ขอรบกวนแล้ว วางใจรอพระชายาจิ้งส่งยามาให้ที่บ้านก็พอ”