องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 148

หยุนหลิงกับเซียวปี้เฉิงนิ่งอึ้ง แล้วเซียวปี้เฉิงก็พูดอธิบายขึ้นว่า “ซือจู่เข้าใจผิดหรือเปล่า นี่เป็นกำยานสงบจิตที่หยุนหลิงคิดค้นขึ้นมา ไม่ใช่ยาพิษ”

สายตาอู่อานกงจับจ้องมองดูกำยาน ลักษณะท่าทีที่จริงจังแฝงไปด้วยความลังเล พร้อมพูดขึ้นว่า “เมื่อดมดูดีๆ แล้วเหมือนจะขาดกลิ่นอะไรบางอย่างไป ไปทำไมกลิ่นถึงได้เหมือนกำยานดับวิญญาณขนาดนั้น.....”

ได้ยินเขาพูดถึงกลิ่นหอม หยุนหลิงตื่นเต้น ต้องรีบถามขึ้นว่า “ความจริงแล้ว กลิ่นหอมนี้ข้าได้มาจากที่อื่น ไม่รู้จักชื่อและก็ไม่รู้จักที่มา”

“ข้าเห็นว่ากลิ่นนี้มีประสิทธิภาพในการทำให้จิตใจสงบ จึงมีความคิดที่จะเลียนแบบขึ้นมา แต่คิดค้นมาหลายวันแล้ว เมื่อเทียบกับอันเดิมแล้วยังคงขาดกลิ่นหอมไปอยู่บ้าง”

อู่อานกงได้ยินแบบนี้ ก็รีบพูดขึ้นด้วยท่าทีตื่นเต้นว่า “กำยานเดิมนั้นยังอยู่ไหม? รีบเอามาให้ข้าดู”

“ท่านอย่าใจร้อน ข้ายังเหลือไว้อีกนิดหน่อย”

หยุนหลิงพูดพร้อมกับเอาขวดตรงกลางบนโต๊ะ หยิบกำยานสีแดงที่ยาวเท่านิ้วก้อยนั้นออกมา

อู่อานกงรีบจุดกำยานขึ้นมาอย่างไม่รอช้า ไม่ช้าก็มีกลิ่นหอมสงบอ่อนหวานเพิ่มขึ้นในอากาศเป็นครั้งคราว

“ข้าไม่ได้เข้าใจผิด นี่เป็นกำยานดับวิญญาณจริงๆ พวกเจ้าได้มาจากไหน?”

ได้ยินอู่อานกงพูดว่าเป็นพิษแปลก ลักษณะท่าทีเซียวปี้เฉิงตึงเครียดขึ้นมาทันที พร้อมพูดขึ้นว่า “ในงานเรือมังกรเมื่อหลายวันก่อน มีคนจุดกำยานนี้ในเรือสำราญ หยุนหลิงสนใจ จึงเก็บที่เหลือกลับมา”

“ซือจู่ ท่านบอกว่ากำยานกลิ่นนี้เป็นพิษแปลกหมายความว่าอย่างไร? ข้ากับหยุนหลิงต่างเคยสูดดมกลิ่นนี้ แต่ก็ไม่เห็นมีร่องรอยของการถูกพิษเลย?”

หยุนหลิงก็พยักหัวเห็นด้วย แต่สีหน้าหนักใจของอู่อานกงกลับไม่เปลี่ยนแปลง

เขาส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวลว่า “ไม่....พวกเจ้าสองคนไม่รู้ กำยานดับวิญญาณสกุลยู่ฉือของราชวงศ์ทูเจวี๋ยคิดค้นขึ้นมา ซึ่งเป็นสูตรลับของพวกเขา หากไม่ใช่คนราชวงศ์ทูเจวี๋ย ไม่มีทางรู้สูตรนี้ และก็ไม่มีทางครอบครองกำยานนี้ เพราะหากจะทำกำยานนี้ขึ้นมา จะต้องใช้น้ำจากทะเลสาบหยิงเยว่ในทะเลทรายทูเจวี๋ย”

“นอกจากนี้ หลังจากทำกำยานดับวิญญาณมาแล้วสองเดือน ก็จะสูญเสียประสิทธิภาพไป กลายเป็นยากล่อมจิตให้สงบธรรมดา แต่ดูจากรูปลักษณ์สีของกำยานที่เหลืออยู่ในมือพวกเจ้านี้ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งทำขึ้นมาได้ไม่ถึงสองเดือน”

เซียวปี้เฉิงฟังเข้าใจความหมายของอู่อานกงทันที แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ท่านหมายความว่า มีคนทูเจวี๋ยเข้ามาอยู่ถึงในเมืองหลวงแล้ว?”