องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 157

เมื่อหลินซินไปแล้ว อู่อานกงเก็บเมล็ดพันธุ์ที่เหลือไปด้วย อดไม่ได้ที่จะแสดงให้นางเห็นว่าเมล็ดพันธุ์เหล่านี้พิเศษและหายากเพียงใดไปด้วย

หยุนหลิงมองพิจารณาเมล็ดพันธุ์ที่อู่อานกงเหลือไว้พวกนั้น เมื่อเทียบกับที่ให้หลินซินไป แลดูแห้งเหี่ยวเล็กยิ่งกว่า

“เมล็ดพันธุ์เหล่านี้แลดูไม่น่าจะปลูกได้แล้ว ท่านจะเอากลับไปปลูกเองหรือ?”

อู่อานกงหุบยิ้ม ถอนหายใจพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าก็รู้อยู่แล้วว่าเมล็ดพันธุ์พวกนี้ยากที่จะเพาะปลูก แต่ยากนักกว่าจะได้มา ข้าจะต้องลองดู”

“ข้าใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหาเมล็ดพันธุ์ยาสมุนไพรพวกนี้ ไม่เคยคาดหวังว่าจะสามารถปลูกได้สำเร็จทั้งหมด แต่หากสามารถปลูกออกมาได้เพียงหนึ่งต้น ก็จะสามารถขยายความหวังอันริบหรี่ให้กับผู้ที่ต้องการมันในการดำรงชีวิตต่อไปในอนาคต”

“ไม่สามารถปลูกเติบโตขึ้นมาได้ ข้าก็จะเก็บไว้เพื่อให้สืบต่อกันไป อย่างน้อยก็ให้คนรุ่นหลังที่เรียนแพทย์ ได้เห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของพวกมัน”

หยุนหลิงรู้สึกตื้นตันใจ ชายชราร่างผอมที่ดูเหมือนชาวสวนตรงหน้าคนนี้ ทำให้ได้รับรู้ถึงข้อมูลเชิงลึกใหม่บางอย่างขึ้นมา

ความจริงแล้ว ใช่ว่าจะไม่สามารถปลูกเมล็ดพืชเหล่านี้ วิวัฒนาการความสามารถในพลังวิญญาณของนาง สามารถสื่อสารกับพืชได้ทุกชนิด ยังมีผลส่งเสริมการเจริญเติบโต

ภพที่แล้วหยุนหลิงเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเพาะปลูกพืช ถึงพืชจะพูดไม่ได้ แต่นางสามารถใช้พลังวิญญาณรับรู้ช่วงเวลาต่างๆ ของพืชที่เหมาะสมในการเพาะปลูกได้อย่างแม่นยำ ต้องการอุณหภูมิและความชื้นเท่าไหร่ ชอบแดดหรือชอบร่ม

อุกกาบาตที่หลอกมาจากเจาเหรินตี้ ได้ใช้มาช่วงเวลาหนึ่งแล้ว บวกกับช่วงนี้ชักนำช่วยเหลือเซียวปี้เฉิงฝึกฝนพลังวิญญาณ ความแข็งแกร่งพลังวิญญาณของหยุนหลิงเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ถึงแม้จะเทียบเท่าขั้นสูงสุดของในภพก่อนไม่ได้ แต่การคิดอยากปลูกพืชนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพียงแค่ต้องเสียเวลาหน่อยเท่านั้นเอง

“ที่จริง.....”

ในขณะที่นางกำลังคิดที่จะพูดขึ้นมา ตงชิงก็เร่งรีบมาพูดแทรกขึ้นว่า

หรงฉานสวมชุดสีเหลืองสดใส ผมยาวของนางซึ่งเดิมปล่อยยาวอยู่ด้านหลังถูกรวบมัดเกล้าขึ้นสูง ถึงจะเป็นการแต่งตัวแบบผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ทั่วทั้งร่างกายกลับยังคงบอบบางสดใสเหมือนสาวน้อย ไม่เหมือนกับคนที่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว

เมื่อเห็นหยุนหลิง ดวงตากลมโตของนางเป็นประกายขึ้นมาทันที

“พี่หยุนหลิง”

“หรงจ้านถวายบังคมอู่อานกงกับพระชายาจิ้ง”

หยุนหลิงเดินออกมา สายตาของหรงจ้านก็อดไม่ได้ที่จะจับจ้องมองดูนาง

วันนี้หรงจ้านสวมอาภรณ์สีขาวนวลจันทร์ฉาย ขมับสองข้างมีไรผมยาวสีดำสลวย บวกกับใบหน้าเดิมที่ไร้เลือดฝาดยิ่งขาวซีด