องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 168

หยุนหลิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “อู่อานกงใจดีมาก”

มีคนแบบนี้เป็นพี่น้องร่วมสาบานของไท่ซ่างหวง หยุนหลิงพอเข้าใจ คนติดดินขนาดนี้ มาถึงจุดตำแหน่งอย่างทุกวันนี้ได้อย่างไร

เมื่อทั้งสองตกลงกันแล้ว เพิ่งส่งอู่อานกงกลับไป จู่ๆเฉินหมัวมัวก็มารายงานว่า

“พระชายา ข้าได้รับพระราชโองการ คืนพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับจวิ้นจู่เวินหวยหยูบุตรสาวของผิงหยางอ๋อง ฮ่องเต้รับสั่งให้ท่านกับท่านอ๋องไปร่วมงานเลี้ยงในวัง”

เวินหวยหยู？

หยุนหลิงกะพริบตา ไม่เจอข้อมูลใดๆเกี่ยวกับคนคนนี้ในหัวสมอง

รอเมื่อค่ำ เซียวปี้เฉิงกลับมายังจวนจิ้งอ๋องอย่างเหน็ดเหนื่อย หยุนหลิงคิดถึงเรื่องนี้ จึงถามดูเขาว่า

“เวินหวยหยูเป็นใคร ดูเหมือนเสด็จพ่อจะให้ความสำคัญไม่น้อย?”

จวิ้นจู่คนหนึ่งที่สามารถทำให้ฮ่องเต้ผู้ตระหนี่ ยอมจ่ายเงินจัดงานเลี้ยงต้อนรับ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่

เซียวปี้เฉิงได้ยิน สีหน้าก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที พร้อมพูดขึ้นว่า “นางมาถึงเมืองหลวงไวขนาดนี้เลยหรือ?”

เสียงพูดพึมพำของเขาเบามาก หยุนหลิงได้ยินไม่ชัด จึงถามขึ้นว่า “เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”

“ไม่มีอะไร ปู่ของนางผิงหยางอ๋องเคยร่วมออกศึกพร้อมกับไท่ซ่างหวง เมื่อเดือนก่อนผิงหยางอ๋องป่วยหนักจนเสียชีวิต สกุลเวินเหลือเพียงนางคนเดียว เสด็จพ่อจึงเรียกนางกลับเมืองหลวง”

หยุนหลิงฟังแล้วก็พูดขึ้นว่า “แบบนี้นี่เอง”

ที่แท้ก็คนรุ่นหลังของขุนนางคนสำคัญนี่เอง ถึงว่าทำไมเจาเหรินตี้คนตระหนี่คนนั้นถึงได้ให้ความสำคัญ