องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 44

“พวกเขามาได้ยังไง?”

เฉียวเย่ตอบว่า “เฟิงฮูหยินกับคุณชายเฟิงนำของขวัญมาจำนวนมาก บอกว่าตั้งใจมายินดีที่พระชายาตั้งครรภ์ และมาขอโทษเรื่องก่อนหน้านี้กับจวนจิ้งอ๋องด้วยขอรับ”

“เรื่องก็ผ่านไปเดือนหนึ่งแล้ว จะมาก็คงมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้ทำไมถึงนึกขึ้นได้ว่าจะมาล่ะ? มากะทันหันแบบนี้ จะต้องคิดไม่ซื่อแน่ๆ”

เซียวปี้เฉิงกับหยุนหลิงคิดเหมือนกัน เฟิงฮูหยินรักลูกชายอย่างกับอะไรดี ครั้งก่อนเฟิงเหยียนถูกพวกเขาสั่งสอนขนาดนั้น ไม่ได้กินพวกเขาทั้งเป็นก็ไม่เลวแล้ว จะมาขอโทษได้ยังไงกัน

แต่เฟิงฮูหยินมาเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวแทนของจวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายเฟิง จะไล่กลับไปก็ไม่ได้

เซียวปี้เฉิงรู้ดีแก่ใจ จวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายเฟิงข่าวเร็วอย่างกับอะไรดี คงจะรู้เรื่องที่เขามีโอกาสกลับมาเห็นได้อีกครั้ง ก็ถงหาข้ออ้างมาเยี่ยม

“เฉียวเย่ เจ้ารับเฟิงฮูหยินไปรอที่ห้องโถงก่อน เดี๋ยวข้าตามไปทีหลัง”

หยุนหลิงหรี่ตา ไม่สนใจตวนอ๋องอีก นางเข้าไปพยุงเซียวปี้เฉิงเดินไปที่ห้องโถง

พอเดินเข้าไป ก็เห็นกล่องสีแดงเล็กๆใหญ่ๆกองอยู่เต็มห้องโถงอันกว้างใหญ่ กองเหมือนภูเขาเลย

ฮูหยินเฟิงมีรูปหน้าทรงไข่สายตาคม รักษาผิวได้ดีมาก ดูเหมือนหญิงอายุสามสิบต้นๆ

พอเจอหยุนหลิง นางก็ลดสายตาเย็นชาลง แล้วเดินเข้าไปรับด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เจอกันนานหลายวัน ท่านอ๋องกับพระชายาสบายดีไหมเจ้าคะ?”

เซียวปี้เฉิงสีหน้าเรียบเฉย ตอบอย่างเฉยชาว่า “ขอบใจที่เฟิงฮูหยินเป็นห่วง ข้าสบายดี”

เพิ่งพูดจบ เฟิงฮูหยินก็เห็นตวนอ๋องที่อยู่ด้านหลัง สายตาก็เป็นประกายทันที

“บังเอิญจัง ท่านตวนอ๋องก็อยู่เหรอ?”

ตวนอ๋องทักทายอย่างไม่คุ้นชิน “ขอคารวะป้าสะใภ้”

ฮองเฮาในตอนนี้คือหญิงสกุลเฟิง ตวนอ๋องกับเฟิงเหยียนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่เฟิงเหยียนมีชื่อเสียงที่ไม่ดีภายนอก ความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงเรียบเฉยมาตลอด

แต่เฟิงฮูหยินลับเป็นมิตรมาตลอด ทักทายจนตวนอ๋องรับไม่ไหว

เป็นไปตามที่คิดไว้ พอเห็นตวนอ๋องมาด้วย เฟิงฮูหยินก็ทิ้งเซียวปี้เฉิงสองสามีภรรยาไว้ข้างหลัง พูดคุยเรื่องสารทุกข์สุกดิบกับเขา

“ช่วงนี้ฮองเฮาสบายดีหรือไม่?”

“ได้ยินว่าองค์หญิงหกไปพักผ่อนที่วัด จะกลับมาวันไหนหรือ? ลูกสาวของข้าอยากไปเยี่ยมหานางมากเลยนะ”

“สีหน้าของท่านตวนอ๋องดูไม่ดีมาก ช่วงนี้อ่านหนังสือจนดึกดื่นหรือเปล่า?”

ในตอนที่ตวนอ๋องไม่รู้ว่าจะตอบเฟิงฮูหยินยังไง หยุนหลิงก็สังเกตเห็น สายตาที่ดุร้ายดั่งงูพิษกำลังจ้องเขม็งมาที่ตัวเอง

นางหันไปมอง เฟิงเหยียนที่ไม่ทันระวังก็สบตากับนางเข้าอย่างจัง เขารีบลดสายตาลงอย่างรวดเร็ว

“ข้ารู้สึกว่าสองแม่ลูกนี่คิดไม่ซื่อ”

ได้ยินนางพึมพำเสียงเบา เซียวปี้เฉิงก็พูดเสียงเบาว่า “ของที่ตระกูลเฟิงส่งมาให้อย่าใช้เลย เดี๋ยวรับไว้แล้ว ค่อยหาเหตุผลขายออกไป แลกเงินกลับมาใช้ก็ได้แล้ว”

หยุนหลิงพยักหน้า ใช้สายตาสอดส่องไปยังของขวัญที่กองเป็นภูเขาอย่างละเอียด

ไม่ลองไม่รู้ พอได้ลองแล้วก็ตกใจหมด

สายตาของนางมืดมนลง นางรีบกระซิบพูดกับเซียวปี้เฉิง “ของขวัญพวกนั้นเหมือนจะมีสัตว์อยู่ด้วยนะ”

พลังวิญญาณมีระบบหนึ่ง นั่นก็คือการสอดส่องสิ่งมีชีวิตรอบกาย

ชาติก่อน ตอนที่หยุนหลิงอยู่ในสมาคม ความสามารถนี้เป็นวิชาที่นางเลือกเรียน เด็กที่มีระบบพลังวิญญาณจะมีความสามารถด้านนี้อยู่แล้ว

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”