องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 82

หวงกุ้ยเฟยยิ่งไม่มีทางเข้าไปใหญ่ นางยังอยากให้เซียวปี้เฉิงช่วยลูกชายสุดที่รักเยียนอ๋องตำแหน่งมา ถ้าเซียวปี้เฉิงบาดเจ็บ เยียนอ๋องก็จะเสียหายไปด้วย

เซียวปี้เฉิงคิดเหมือนกันกับนาง สีหน้ามืดมน “ดูแล้วคนที่อยู่เบื้องหลังยังมีคนอื่น”

“ข้าว่าแล้ว พวกพี่น้องที่แกล้งทำเป็นโง่ของเจ้าไม่ใช่คนธรรมดา”

หยุนหลิงถอนหายใจ คนที่อยากให้ชีวิตนางไม่เป็นสุขมีเยอะจริงๆเลยนะ

เซียวปี้เฉิงครุ่นคิด เงียบอยู่นานมาก

เขาอยู่ที่ชายแดนมาตลอดหลายปี สองปีที่กลับมารักษาตัวที่เมืองหลวง นอกจากตวนอ๋องกับเยียนอ๋องแล้ว ก็แทบจะไม่ได้สนิทกับองค์ชายคนอื่นๆเลย จึงไม่ค่อยรู้จักตัวตนของพวกเขาสักเท่าไหร่

เขาจึงไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำกันแน่

คนยังไปไม่ถึง เจาเหรินตี้ที่ได้ข่าวนานแล้ว ก็รีบวิ่งออกมาจากตำหนักที่พัก รีบไปรอพวกหยุนหลิงเข้าวัง

ได้ยินเสียงรถม้ามาถึงแล้ว เขาก็รีบกวักมือเรียก “เร็ว! รีบเชิญคนเข้ามาเร็ว!”

พอเห็นร่างกายผอมบางแต่กลับหลังตรงของไท่ซ่างหวง รวมไปถึงสายตาที่เปล่งประกายนั้น ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าผู้น้อยอย่างหยุนหลิง เจาเหรินตี้ก็อดไม่ได้ขอบตาแดงก่ำ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “เสด็จพ่อ!”

สายตาของไท่ซ่างหวงขยับเล็กน้อย ผลักเจาเหรินตี้ออกแล้วพูดอย่างรังเกียจ “อายุอานามก็สี่สิบกว่าแล้ว ยังจะมาร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก เจ้าไม่อายคน ข้ายังอายคนแทนเจ้าเลย!”

เจาเหรินตี้เหลือบมองหยุนหลิงกับเซียวปี้เฉิงที่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็กลั้นน้ำตากลับไป

“ภรรยาเจ้าสาม ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมาก ว่ามาสิว่าอยากได้อะไร ข้าจะตกรางวัลให้เจ้าเอง!”

หยุนหลิงแววตาเป็นประกาย ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องตกรางวัลใหญ่หรอกเพคะ นี่เป็นสิ่งที่ลูกควรทำอยู่แล้ว หากฝ่าบาทอยากตกรางวัลให้ลูกจริงๆ งั้นก็อย่ากล่าวโทษเรื่องชิ้นส่วนดวงดาวเลยเพคะ!”

ได้ยินดังนั้น เจาเหรินตี้ก็นึกถึงชิ้นส่วนดวงดาวที่ถูกขโมยไป เนื้อบนหน้าก็กระตุกหลายที

“เจ้ายังกล้าพูดอีก! ข้าเรียกเจ้าเข้าวังก็เพื่อเรื่องนี้! รีบคืนชิ้นส่วนดวงดาวมาเดี๋ยวนี้เลย เห็นแก่ที่เจ้าช่วยไท่ซ่างหวงไว้ได้ ข้าจะไม่กล่าวโทษอะไรเจ้า!”

หยุนหลิงรีบมองไปยังไท่ซ่างหวงด้วยสายตาขอร้อง จากนั้นก็ทำเสียงออดอ้อน