องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 91

ชายหนุ่มสิ้นลมหายใจไป เซียวปี้เฉิงชักหอกยาวออกมา เช็ดคราบเลือดบนเสื้อของอีกฝ่ายให้สะอาด

ถึงสุดถนน พวกเย่เจ๋อเฟิงก็มากันแล้ว พวกทหารมากมายได้รับบาดเจ็บกัน ในตอนที่เห็นนักฆ่านอนตายอยู่บนพื้น ทุกคนก็โล่งอกกันหมด

“ท่านอ๋อง พระชายา พวกท่านไม่เป็นไรนะขอรับ!”

เซียวปี้เฉิงพยุงหยุนหลิงขึ้นมา ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ข้าไม่เป็นไรนักฆ่าพวกนั้นมีคนรอดชีวิตไหม?”

“มีรอดคนหนึ่งขอรับ”

“ดีมาก เจ๋อเฟิง เจ้าส่งให้คนของศาลต้าหลี่จัดการก่อน จำไว้ว่าอย่าให้เขาฆ่าตัวตาย เรื่องคืนนี้อย่าให้แพร่ออกไป และอย่าบอกเสด็จพ่อ”

เย่เจ๋อเฟิงน้อมรับคำสั่ง มองหยุนหลิงด้วยสายตาสับสน ต่อมาก็นำตัวนักฆ่าคนนั้นไป

ถึงแม้เขาจะไม่ชอบหยุนหลิงมาโดยตลอด แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่า ถ้าเมื่อกี้ไม่มีหยุนหลิงช่วย เขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้

หยุนหลิงกลับถึงจวนภายใต้การคุ้มครองของทหาร

พอปิดประตูลง นางก็พูดเสียงเบาว่า “เป้าหมายของนักฆ่าคืนนี้คือเจ้าหรือเปล่า ดูแล้วคงจะไม่ใช่คนที่ฮองเฮาส่งมา”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา “เป้าหมายชัดเจน ฝีมือโหดเหี้ยมขนาดนี้ ไม่ใช่ฝีมือของฮองเฮาแน่นอน ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็ นางน่าจะอยากลงมือในงานเลี้ยงเรือมังกร”

ฝีมือของเฟิงฮองเฮาเหมือนเข็มพิษที่ซ่อนอยู่ในร่มผ้า นางไม่มีทางส่งนักฆ่ามากมายมาฆ่าพวกเขาหรอก

หยุนหลิงขมวดคิ้ว สายตามองไปยังหอกยาวของเขา “ไท่ซ่างหวงอบหอกนี้ให้เจ้า คงทำให้คนอื่นคาดเดากันใหญ่ ก็ถึงได้รีบลงมือแบบนี้”

เซียวปี้เฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า “เจ้ากับข้าลองแสดงกันดูไหม ลองล้อคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา”

หยุนหลิงเลิกคิ้ว ให้เขาพูดต่อ

“พรุ่งนี้ข้าจะให้เจ๋อเฟิงไปรายงานกับเสด็จพ่อ บอกว่าเจ้ากับข้าเจอนักฆ่าลอบสังหารตอนกลับจวน ข้าบาดเจ็บสาหัส และเจ้าก็ปวดครรภ์อย่างหนัก”

“อีกฝ่ายส่งนักฆ่ามาสามสิบกว่าคน เห็นได้ชัดว่าพวกนั้นคิดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือแล้ว พวกนั้นจะต้องฆ่าข้าได้แน่นอน ตอนนี้ข้ายังไม่ตาย เขาจะต้องมาดูในจวนจิ้งอ๋องด้วยตัวเองแน่”

หยุนหลิงเบิกตาโพลง และเข้าใจสาเหตุแล้ว “แต่จะหลอกไท่ซ่างหวง เขาอายุมากแล้ว ข้ากลัวเขาจะตกใจจนป่วยอีกครั้ง”