องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1008

“ตึง”

มีเรือพุ่งเข้ามา พวกคนงานที่กำลังจะลงมือต้องหยุดชะงักในทันที

คนงานที่ขโมยฟืนต่างโกรธและมองไปที่คนที่เข้ามาขัดขวางอย่างไม่สบอารมณ์

มีคนไม่กี่คนลงมาจากเรือ เขามีรูปร่างสูงใหญ่ ไหล่แน่น มีหนวดเครา ทำให้คนอื่นรู้สึกได้ถึงมีอำนาจครอบงำ

ข้างหลังเขาเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาสวยงาม

คนเหล่านั้นถูกความงามดั่งดาราของหลิวเชียนเชียนสะกดเอาไว้ครู่หนึ่ง

“พวกเจ้าเป็นใครมาจากไหน กล้าเข้ามาขัดขวางเรื่องของสำนักเฉา!”

“ยังจะกล้าเข้ามายุ่งอีก พวกเจ้ามันขยะไร้ประโยชน์ ทางที่ดีทิ้งผู้หยิงข้างหลังพวกเจ้าเอาไว้ให้พวกข้าเล่นสนุกก็พอแล้ว มิฉะนั้นพวกเจ้าได้สิ้นชื่อก็วันนี้!”

“สำนักเฉา?”

สายตาของหลิวเชียนเชียนเปลี่ยนไป แม้ว่านางจะสวมหมวก แต่รังสีที่เหนือกว่าทำให้คนอื่นต้องสั่นไหว

“ใช่ พวกเราเป็นพี่น้องกับสำนักเฉา หากเจ้าฉลาดพอ ก็อย่าเข้ามายุ่งเลย มิฉะนั้นข้าจะทำให้เจ้าได้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร!”

หลิวเชียนเชียนขี้เกียจพูดเรื่องไร้สาระกับพวกคนไร้ประโยชน์กลุ่มนี้แล้ว

“ยังจะมองอะไรอยู่ ยังไม่ลงมืออีก!”

ชายรูปร่างใหญ่สองคนจัดการลงมือทันที ราวกับว่าเป็นเสือที่จัดการลูกแกะ จัดการพวกไร้ประโยชน์เหล่านั้นทันที

เสิ่นเฟยวิ่งหลบจากการต่อสู้ เมื่อเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่นั้นทำร้ายคนของสำนักเฉาไปหลายสิบคน ขนกระทั่งพวกเขาร้องขอชีวิต เขาคิดในใจว่าคนในยุทธภพต้องตามมาแน่นอน

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตอนนี้เริ่มวุ่นวายมากขึ้น สำนักเฉาเข้ามาแทรกแซง แทนที่กลับช่วยเขา แต่กลับร่วมมือกับหัวหน้าเฝิง เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอ๋องเหยียนอย่างไร

“คุณเสิ่น ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

หลิวเชียนเชียนช่วยประคองเขาขึ้นมา

“ข้าไม่เป็นอะไร ฮูหยิน สำนักเฉาเป็นผู้นำด้านการขนส่งทางน้ำ มีเรื่องตีกันกับคนของสำนักเฉา ข้าเกรงว่าท่านจะเป็นอันตรายได้ รีบหนีไปเถิด”

เสียงของหลิวเชียนเชียนเย็นชาขึ้นมาในทันที

“พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่อันตรายต่อสำนักเฉา ก็แค่ต้องโดนจัดการ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

“ท่านพูดเช่นนั้นไม่ได้”

เสิ่นเฟยกระโดดขึ้นมาอย่างเป็นกังวล

“ข้าได้ยินมาว่าสำนักเฉาช่วยปกป้องความผิดพวกตัวเอง ใครก็ตามที่รังแกพี่น้ององสำนัก คนนั้นจะต้องถูกฆ่า ท่าเรือนี้เป็นพื้นที่ของหัวหน้าเฝิง ข้ากับเขาไม่ถูกกัน ท่านช่วยออกหน้าแทนข้า หากทำให้เขาโกรธเคืองจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นนะขอรับ”

“ฮูหยิน ทุกคนมีหน้าที่รับผิดชอบงานของตัวเอง ท่านรีบหนีไปเถิด รีบไปซ่อนตัว”

ในขณะที่เสิ่นเฟยเริ่มเป็นกังวล ชายกล้ามใหญ่สองคนก็สู้เสร็จแล้ว พวกคนไร้ประโยชน์เหล่านั้นล้มลงกองกับพื้น จากนั้นประสานมือรายงานว่า

“นายหญิง ข้าจัดการลูกน้องไม่ดีเอง ได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย”

หลิวเชียนเชียนพูดอย่างเย็นชา

“แต่ละครอบครัวมีวิธีของตนเอง มีกฎระเบียบเป็นของตนเอง ถ้าคนของสำนักเฉาขโมยขอวของนายจ้าง เราต้องจัดการอย่างไร?”

ชายรูปร่างสูงใหญ่มองหน้ากันและรายงานว่า