องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1011

สิ้นเสียงประกาศของหลิวเชียนเชียน ทุกคนในที่นั้นอึ้งไปในทันที

ไม่ว่าจะเป็นคนของสำนักเฉา หรือคของหวังจี้ตง ทุกคนต่างมองไปที่เสิ่นเฟย สายตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

โดยเฉพาะสมาชิกกลุ่มคณะกรรมการอู่ต่อเรือ พวกเขาต่างมีปฏิกิริยาที่มีท่าทีหวาดกลัวในทันที

ในหัวของเสิ่นเฟยยังคงประมวลผลอยู่ แต่ในเวลานี้มีชายคนหนึ่งรีบคุกเข่าลงกับพื้นและพูดว่า

“ยินดีที่ได้พบรองหัวหน้าขอรับ!”

ทันใดนั้นพลันมีเสียงคุกเข่า

“ยินดีที่ได้พบรองหัวหน้าขอรับ!”

ทันใดนั้น ในความคิดของทุกคนเสิ่นเฟยก็ได้เป็นรองหัวหน้าของสำนัก

หวังจี้ตงและคนอื่นๆ ต่างไม่พอใจกับเหตุการณ์นี้ ขณะที่เขาคุกเข่าอยู่ที่พื้นร่ากายเขาสั่นเทาจนไม่อาจควบคุมได้!

พวกเขาไม่เคยคคิดเลยว่าหัวหน้าสำนักเฉาจะตอบตำแหน่งสำคัญนี้ให้กับเสิ่นเฟยจริงๆ!

นอกจากนี้ ท่าทีของสำนักเฉาแสดงให้พวกเขาเห็นชัดเจนว่าเขาให้ความสำคัญกับเสิ่นเฟยมากเพียงใด

โชคดีที่เสิ่นเฟยไม่ใช่คนไร้คามสามารถ หลังจากตกใจอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ยอมรับและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า

“ทุกคนลุกขึ้นเถิด!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนค่อยๆ กล้าลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ

แต่ตอนนี้สายตาที่พวกเขามองไปที่เสิ่นเฟยนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉา

สำหรับกลุ่มของหวังจี้ตง พวกเขารู้สึกหวาดกลัว รู้สึกว่าตนไม่อาจยืมได้อย่างมั่นคงได้ ต้องได้รับความช่วยเหลือจากพวกพ้องให้ยืนทรงตัวอยู่ได้

แต่หลิวเชียนเชียนไม่ได้จะปล่อยพวกเขาไป นางพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“รองหัวหน้าเสิ่น เจ้ารู้ดีที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้นในอาณาจักรอู๋ จะจัดการอย่างไร ข้าจะแสดงให้เจ้าดูเสีย!”

หลังจากพูดเช่นนั้น นางมองไปที่หัวหน้าเฝิงและคนอื่นๆ ด้วยสายตามาดร้าย

“พวกเจ้าพูดว่าต้องการหลักฐานใช่หรือไม่? ข้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ยังจะต้องแสดงหลักฐานให้พวกเจ้าด้วยหรือ?”

“ข้า ข้าผิดไปแล้วขอรับ”

หัวหน้าเฝิงตกใจมากจนขาไร้เรี่ยวแรง เขาขอร้องทั้งน้ำมูกและน้ำตาว่า

“หัวหน้าสำนัก ได้โปรดไว้ชีวิตพวกข้าด้วยเถิดขอรับ พวกเราผิดไปแล้วจริงๆ”

“ใช้ชีวิตเจ้าหรือ? เฮอะ เจ้ามันแกะดำ ทำให้สำนักต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ข้ายังจะต้องไว้ชีวิตเจ้าอีกหรือ!”

หลัวเชียนเชียนโกรธจัด และออกคำสั่งทันที

“ส่งคนมา ดึงพวกแกะดำเหล่านี้ไปที่แม่น้ำและตัดหัวซะ ส่วนคนอื่นจัดการตามกฎของสำนัก ห้ามผ่อนปรนเด็ดขาด!”

“ขอรับ!”