องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1027

เมืองถูเหอ

ฉินอวี่ออกเดินทางกว่าครึ่งวันแล้ว ฉินเหยียนจึงไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่เรื่องวางเพลิงอีก เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายจะจัดการเรื่องนี้ได้ดี เขาจึงได้มุ่งความสนใจไปที่เรื่องของคนที่เสิ่นเฟยแนะนำให้ก่อนจะมาที่เยี่ยนเป่ย

ฉินเหยียนมองไปยังจ้าวจือหย่าแล้วถามขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ข้าให้เจ้าไปสืบเรื่องของจางฝู สืบเป็นอย่างไรแล้วบ้าง?”

“เรียบร้อยแล้วเพคะ” จ้าวจือหย่าตอบกลับอย่างเคารพ “จางฝูคือนักค้าไม้ที่มีชื่อเสียงในเยี่ยนเป่ย ที่เยี่ยนเป่ยไม่เพียงแต่จะอุดมไปด้วยแหล่งแร่เท่านั้น แต่ยังเป็นที่ที่มีพืชพรรณจำนวนมากเป็นแนวหน้าในเก้าแคว้นด้วย ดังนั้นนอกจากแหล่งแร่แล้ว ก็ยังมีคนที่ทำกิจการค้าไม้มากด้วยเพคะ”

“และในบรรดานั้นผู้ที่มีความโดดเด่นก็คือจางฝู ไม้ของเขาจะขายไปยังหลายอาณาจักร ถือว่าเป็นผู้ที่โดดเด่นในอุตสาหกรรมนี้เพคะ”

เมื่อฟังนางอธิบายแล้วฉินเหยียนก็สับสน เขาพูดอย่างสงสัยว่า

“เป็นแค่นักค้าไม้งั้นรึ? เหตุใดเสิ่นเฟยจึงต้องแนะนำเขาให้ข้าด้วย?”

“อะแฮ่ม เช่นนั้นก็ต้องกล่าวถึงตัวตนอีกอย่างของจางฝูแล้ว เขาก็คงจะคำนึงถึงอีกฐานะของจางฝูด้วย อาจให้ความช่วยเหลือกับเราได้เพคะ” จ้าวจือหย่าอธิบายเบาๆ

“ตัวตนอีกอย่างรึ?” ฉินเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อย

“เพคะ ท่านอ๋องจำได้รึไม่เพคะว่าใครคือผู้วางเพลิง? ตระกูลจางไงเพคะ จางจื้อสยงเป็นผู้บงการ”

ฉินเหยียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้แล้วพูดอย่างตะลึงว่า

“นี่เจ้ากำลังจะบอกข้าว่า เจ้าจางฝูและตระกูลจางเกี่ยวข้องอะไรกันงั้นรึ?”

“เพคะ” จ้าวจือหย่าพยักหน้าอย่างจริงจัง นางพูดเสียงเบาว่า “จากข้อมูลที่ได้มานั้น จางฝูและจางจื้อสยงคือพี่น้องกัน และทั้งสองก็ไม่ถูกกันมานานแล้ว นี่ก็เป็นสาเหตุที่จางฝูเลือกมาทำการค้าไม้ ไม่ทำกิจการถ่านหินแบบดั้งเดิมเพคะ”

“เหตุใดพวกเขาจึงไม่ถูกกัน?” ฉินเหยียนจับใจความสำคัญได้แล้วรีบถามขึ้น

จ้าวจือหย่ายิ้มแล้วพูดว่า “เพราะตำแหน่งผู้สืบทอดผู้นำตระกูล ได้กำหนดเป็นภายในว่าผู้สืบทอดคือจางฝู เพราะเขามีความสามารถมากกว่า แต่จางจื้อสยงได้ใช้วิธีสกปรกแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลไป สุดท้ายจางฝูจึงออกมาเพียงลำพัง”

เมื่ออธิบายจบแล้วจ้าวจื้อหย่าก็รีบเสนอขึ้นว่า “ท่านอ๋องเพคะ เราจะต้องดึงจางฝูมาเป็นพวกได้เป็นแน่เพคะ หากเราเกิดความขัดแย้งกับตระกูลจาง เช่นนั้นชาวเมืองเยี่ยนคงเกลียดชังเราเป็นแน่”