องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1028

หากตระกูลจางไม่ยอม เช่นนั้นก็เผชิญหน้าตรงๆ หากตระกูลจางยอมแล้วใส่ร้ายว่าต่างๆนานาว่าอาณาจักรฉินโหดร้าย เช่นนั้นเขาก็จะให้จางฝูไปสู้กับคนตระกูลเดียวกันเอง

......

พระอาทิตย์กำลังตก บนถนนที่แสนยาวไกลจู่ๆก็มีฝุ่นคลุ้งขึ้นมา ชายวัยกลางคนที่กำลังลากเกวียนเดินอย่างโซเซเงยหน้าขึ้นมา แสงอาทิตย์สาดส่องทำให้เขาแสบตา แต่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นแล้วหรี่ตา เมื่อดวงตาปรับแสงได้แล้วจึงค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นมีเพียงแต่ฝุ่นที่คลุ้ง

ฝุ่นลอยคลุ้งอยู่ตลอด และบนนั้นก็มีไม้เสียบธงหลายอัน เขาพยายามจ้องมัน หนึ่งพันเมตร........แปดร้อยเมตร........ห้าร้อยเมตร........สามร้อยเมตร

จนกระทั่งกองทัพหยุดอยู่ตรงหน้าเขา เขาจึงจะมองตัวอักษรบนธงได้ชัดเจน นั่นคือฉิน! ส่วนข้างๆของตัวอักษรฉินยังมีธงตัวอักษรจ้าว และธงตัวอักษรอวี่ด้วย

“ทหารม้าเหล็กของอาณาจักรฉินนี่ ท่านอ๋องเหยียนนี่ พระเจ้าทรงมีตา พระเจ้ามีตา เมียรัก ทหารม้าเหล็กของอาณาจักรฉินมาแล้ว อ๋องอวี่มาแล้ว มามวงคืนความยุติธรรมให้เราแล้ว!”

ชายหนุ่มวิ่งไปแล้วอุ้มภรรยาที่สิ้นใจตายไปนานแล้วขึ้นมา

“เมียรัก เจ้าลืมตาขึ้นมามองสิ......”

ที่แท้เขาก็คือนักค้าขายของอาณาจักรฉินที่ถูกทุบตีจนเกือบตาย และภรรยาก็ถูกเหยียดหยามคนนั้น เดิมทีเขาคิดว่าจะนำร่างของภรรยาเดินไปที่เมืองถูเหอเพื่อหาคนอาณาจักรฉินให้ช่วยทวงคืนความยุติธรรม แต่ไม่คิดว่าเมื่อเดินมาครึ่งทางก็ได้พบกับทหารม้าเหล็กของอาณาจักรฉิน แสงอาทิตย์ที่สาดส่องทำให้ดูราวกับจุติมาจากสวรรค์

ทันใดนั้นกองทำก็แหวกทาง ฉินอวี่ขี่ม้าเข้ามาแล้วเห็นภาพตรงหน้า เขาขมวดคิ้วแน่น เขามองแล้วรู้ทันทีว่านั่นคือนักค้าขายของอาณาจักรฉิน เพราะสวมชุดของอาณาจักรฉินไว้

บัดนี้นักค้าขายกำลังกอดผู้หญิงร่างเปลือย ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ดูแล้วน่าจะเสียชีวิตไปแล้ว เขาร้องไห้โฮราวกับเด็กน้อย ดูแล้วทั้งสองคนคงเจอกับความทรมานที่ไม่อาจนึกถึงได้เลย

ฉินอวี่ลงจากม้า แล้วเดินไปใกล้นักค้าขายแล้วถามขึ้นว่า “เจ้าเป็นคนอาณาจักรฉินรึ? นี่พวกเจ้าเป็นอะไร?”

นักค้าขายเงียบลงแล้วเงยหน้ามองฉินอวี่อย่างประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่าคนคนนี้คือใคร

“ข้าคืออ๋องอวี่แห่งอาณาจักรฉิน หากพวกเจ้าถูกใส่ร้ายก็ให้บอกข้ามา ข้าจะทวงคืนความยุติธรรมให้พวกเจ้าเอง!”

ฉินอวี่เห็นอีกฝ่ายไม่พูดอะไรจึงได้พูดขึ้นอีก

“อาณาจักรฉิน อ๋อง อ๋องอวี่?”

นักค้าขายเบิกตากว้าง เขาทรุดคุกเข่าลงกับพื้นแล้วร้องไห้พูดว่า

“อ๋องอวี่ ได้โปรด......ได้โปรดทวงคืนความยุติธรรมให้กระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“อย่าร้อนใจไป บอกรายละเอียดกับข้ามา!”

“พ่ะย่ะค่ะ......พ่ะย่ะค่ะ” นักค้าขายปาดน้ำตาแล้วสะอึกสะอื้นพูดขึ้นว่า “กระหม่อมแซ่หยาง นามว่าเหลียง เป็น......เป็นนักค้าขายของอาณาจักรฉิน”