องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1035

“ข้ารู้แค่ว่าหากพวกคนมีอิทธิพลเหล่านี้ยังมีอาหารให้ข้ากิน ไม่ขัดขวางการดำเนินชีวิตของพวกเรา ข้าก็ยอมที่จะสละชีวิต แต่พวกเขาล่ะ? พวกเขาปฏิบัติต่อเราอย่างไร? ในสายตาของพวกเขาพวกเราเป็นแค่ทาสก็เท่านั้น!”

“ใช่น่ะสิ พวกเขาปฏิบัติต่อเราอย่างไรบ้างล่ะ? ตอนนี้พวกเขาโดนโทษเช่นนี้แล้วก็สมควรแล้ว พวกเราไม่ใช่คนโง่!”

“นั่นน่ะสิ ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยในตอนนี้อาณาจักรฉินกำลังตัดสินแทนพวกเราอยู่!”

ประชาชนต่างแสดงความคิดเห็น ความเกลียดชังของพวกเราที่มีต่อตระกูลที่มีอิทธิพลในเยี่ยนเป่ยพลันระเบิดขึ้นอีกครั้ง!

หลิวชางได้ยินเสียงประชาชนรอบข้างกระซิบกระซาบ พลันหน้าซีดราวกับกระดาษ ใจของเขาเต็มไปด้วยความกลัว

ฉินอวี่หยิบตราคำสั่งประหารขึ้นมา ยกขึ้นสูงและเหวี่ยงลงไป

แต่ในเวลานี้ทหารรายงานคำสั่งรีบรายงานขึ้นมาทันที

“กราบทูลรายงานท่านอ๋องอวี่ ด้านนอกประตูเมืองตะวันออกพบจางจื้อสยงพาคนจำนวนมากกพร้อมกับอาวุธหลากลายชนิด พวกเขากำลังบุกเข้ามาในเมืองพ่ะย่ะค่ะ!”

“เอ๋?”

ฉินอวี่ขมวดคิ้ว ถามออกไปว่า “มีจำนวนคนกี่คน?”

“ประมาณพันคน ดูจากเสื้อผ้าของพวกเขาแล้วเป็นประชาชนคนธรรมดาพ่ะย่ะค่ะ!”

“ออกคำสั่งให้ทหารเฝ้าเมืองทางตะวันออกหยุดพวกเขาเอาไว้”

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดพี่เขยก็มาถึงแล้ว!”

หลังจากที่หลิวชางได้ยินดังนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและหัวเราะออกมาเสียงดัง เขามั่นใจขึ้นมาในทันทีและขจัดความกลัวออกจากใจทั้งหมด

“ทุกคนอย่ากลัวเลย พวกอาณาจักรฉินฆ่าเราไม่ได้!”

เขาตะโกนบอกน้องชายที่อยู่ข้างๆว่า “ดูสิ พี่เขยมาช่วยพวกเราแล้ว พวกเราไม่ถูกประหารโทษแน่นอน!”

“ฮ่าๆ พี่เขยต้องได้รับจดหมายจากข้าและตรงมาที่นี่เพื่อช่วยเราแน่ๆ!”

“พวกเจ้าไม่ต้องกังวล ตราบใดที่พี่เขยอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครทำร้ายพวกเราได้!”

คนที่เหลือต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

หลายๆ คนพลันรู้สึกมีความสุขที่รอดชีวิตในครั้งนี้

อ้ายซินเจวี๋ยหลัว ชางอี้ถึงกับใช้ไหล่ตัวเองสะกิดทหารที่คอยคุ้มกันเขา จ้องฉินอวี่ด้วยสายตาเอาชนะและหัวเราะเสียงดัง

“องค์ชายสารเลวเอ้ย ตอนนี้เจ้ายังจะกล้าฆ่าพวกเราอีกหรือ? ตอนนั้นพี่ใหญ่ให้เจ้าโค่นเขา เจ้ายังไม่กล้าโค่นเขาเลย ในเมื่อวันนี้เรื่องกลายเป็นเช่นนี้แล้ว เจ้าคงถูกกำหนดมาให้เป็นองค์ชายสารเลวไปตลอดชีวิต!”

หลังจากที่เขาพูดแบบนั้น หลายคนก็หัวเราะออกมาเสียงดังเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าในเวลานั้นฉินอวี่อับอายแค่ไหน!

“องค์ชายสารเลวอย่างเจ้า ข้าขอแนะนำให้เจ้าอย่าดื้ออีกเลย รีบปล่อยพวกข้าไปดูแลพี่ใหญ่ของเราเถิด มิฉะนั้น... เฮอะ!”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัว ชางอี้เยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยสีหน้าดูถูก

“มิฉะนั้น พี่ใหญ่ข้าจะฆ่าเจ้า แน่นอนว่ามันง่ายกว่าการฆ่ามดเสียอีก!”

ฉินอวี่ขมวดคิ้วกัดฟันแล้วออกคำสั่ง