องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1034

ในที่สุดประชาชนในเมืองเสิ่นสงบลงเล็กน้อย

“กราบทูลรายงานท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ! พวกคนทรยศหลิวชางและสมาชิกของเขาถูกจับกุมแล้ว!”

ทหารรายงานข่าวรีบรายงานฉินอวี่ทันที

“ดีมาก!”

ฉินอวี่รู้สึกมุ่งมั่นและพูดอย่างเย็นชาว่า

“พาพวกคนทรยศเหล่านั้นไปที่ใจกลางเมือง ข้าจะลงโทษพวกมันต่อหน้าสาธารณชน!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

หทารของกองทัพอาณาจักรฉินรับคำสั่งและออกไปทันที

ข่าวที่ว่าคนของอาณาจักรฉินต้องการฆ่าหลิวชางและสมาชิกคนอื่นกระจายไปทั่วเมืองเสิ่นอย่างรวดเร็ว

บางคนมีความสุข บางคนเศร้า คนที่มีเห็นด้วยแน่นอนว่าเป็นประชาชนระดับรากหญ้าในเมืองเสิ่น เพราะพวกเขามักถูกตระกูลจางบีบบังคับ จึงเป็นเรื่องน่ายินดีที่พวกตระกูลจางจะถูกประหารชีวิต

คนที่กังวลคือพวกที่มีสถานะในสังคมอยู่บ้าง เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวนี้ พวกเขาพลันมีสีหน้าไม่พอใจและตะโกนด่าว่าชาวอาณาจักรฉินว่าเป็นคนโหดร้าย

นอกจากนี้ยังมีผู้รู้หนังสือบางคนที่ใช้โอกาสนี้ออกไปปลุกระดมความคิดของประชาชน

แต่ฉินอวี่เมินเฉยต่อเรื่องทั้งหมดนี้ ปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปเช่นนั้น

เมื่อเขามาถึงใจกลางเมือง พื้นที่ประหารนั้นรายล้อมไปด้วยผู้คน ทุกคนต่างมาดูด้วยความตื่นเต้น

หลังจากที่ฉินอวี่มาถึง พวกทหารก็ทำความเคารพ เขาโบกมือสั่งให้ทหารทำตัวตามสบายได้จากนั้นสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“พาคนทรยศหลิวชางและพวกมันมา”

หลังจากนั้นไม่นานหลิวชางและสมาชิกตระกูลจางที่ถูกจับ ถูกผลักเข้าไปหาฉินอวี่ทันที

“ปล่อยข้า ปล่อยข้าสิ! พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาจับข้า! พวกอาณาจักรฉินอย่างเจ้ามีดีอะไรกัน คิดจะจับใครก็ได้อย่างนั้นหรือ!”

หลิวชางตะโกนด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่เป็นประโยชน์กับเขาเลย กลับถูกมัดให้แน่นขึ้น

ฉินอวี่ที่เฝ้าดูสถานการณ์ทั้งหมดอย่างเฉยเมย เขาไม่ได้โกรธเพราะคำพูดของหลิวชางเลย ในทางตรงกันข้าม เขากลับมาสีหน้าดูถูก

“หลิวชาง เจ้าจำข้าได้ใช่หรือไม่?”

หลิวชางมองเขา ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า

“เจ้าคือฉินอวี่ องค์ชายสารเลวแห่งอาณาจักรฉินหรอกหรือ? ในตอนนั้นข้าให้เจ้าโค่นข้าแต่เจ้ากลับไม่กล้าทำ แต่ตอนนี้กลับกล้ามาจับข้าหรือ? รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! พวกชาวอาณาจักรฉินมาอยู่ในเยี่ยนเป่ยแต่กลับฆ่าประชาชนได้ตามอำเภอใจ พวกเจ้าต้องถูกลงโทษ!”

“ถูกต้อง ฉินอวี่ รีบปล่อยพวกข้า!”

บรรดาน้องชายของหลิวชาง เมื่อเห็นพี่ชายมีท่าทีแข็งกร้าว พวกเขาจึงมีความมั่นใจมากขึ้น จึงตะโกนตามมาด้วย

“พี่ใหญ่ของพวกข้าเป็นน้องเขยของจางจื้อสยง พวกเจ้ารีบปล่อยพวกข้าซะ มิฉะนั้นพวกอาณาจักรฉินอย่างเจ้าอยู่ในเยี่ยนเป่ยยากแล้ว!”