“เพคะท่านอ๋อง หม่อมฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
หยางจิ่นซิ่วโค้งคำนับ จากนั้นก็รีบออกไป
เมื่อเห็นว่าหยางจิ่นซิ่วออกไปแล้ว สีหน้าของฉินเหยียนพลันเย็นชาขึ้นมาในทันที
เขาเตรียมทุกอย่างเอาไว้พร้อมแล้ว แต่คนพวกนั้นยังแยกแยะสถานการณ์ไม่ได้ มัวแต่คอยยุแยงอยู่เบื้องหลัง เขาปล่อยไปไม่ได้อีกแล้ว
...
เจ้อหลี่มู่เหมิง ที่นี่คือที่ตั้งของตระกูลอ้ายซินเจวี๋ยหลัว อีกทั้งยังเป็นค่ายขนาดใหญ่ที่สามารถทะลุเข้าไปในเยี่ยนเป่ยได้ อาจกล่าวได้ว่านี่คือเส้นทางหลักของเยี่ยนเป่ย
เจ้อหลี่มู่เหมิงในภาษาของเผ่านวี่ห์เจินหมายถึงพื้นที่ประชุมสันติภาพระหว่างภูมิภาค
เหตุผลที่ชนเผ่าอ้านซินเจวี๋ยหลัวกลายเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจอันดับต้นของเยี่ยนเป่ยได้เพราะพวกเขาควบคุมพื้นที่โดยรอบทั้งหมด
แน่นอนว่าพวกเขาเป็นชนเผ่าที่แข็งแกร่งอยู่แล้ว และยิ่งเป็นตระกูลเดียวในเยี่ยนเป่ยที่สามารถเลี้ยงทหารม้าได้
ม้าเคอเอ๋อฉินที่พวกเขาเลี้ยงเคยเป็นรากฐานของทหารม้าที่ทรงพลังของอาณาจักรเยี่ยน
ในวันนี้จางจื้อสยงก้าวเข้ามาในดินแดนนี้พร้อมกับคนสนิทสองสามคน
จุดประสงค์ของการเดินทางของเขาคือไปเยี่ยมหัวหน้าเผ่าอ้ายซินเจวี๋ยหลัว ที่มีชื่อว่าอ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่
จางจื้อสยงไม่เคยคิดที่จะติดต่อกับพวกนวี่ห์เจินมาก่อน แต่ตนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว หากเขาต้องการแข่งกับอาณาจักรฉินเขาไม่อาจยืนหยัดเพียงลำพังได้
เขาต้องหาพันธมิตรอีกสองสามคนเพื่อให้การช่วยเหลือ และตระกูลอ้ายซินเจวี๋ยหลัวเป็นตัวเลือกแรกของเขา
หากมีชนเผ่าพวกนี้คอยช่วยเหลือเขา เขาสามารถขัดขวางเส้นทางของอาณาจักรฉินได้
ท้ายที่สุดแล้วอาณาจักรฉินห่างจากเยี่ยนเป่นกว่าพันลี้ ไม่สะดวกในการขนส่งสินค้าและเสบียงอย่างแน่นอน
หากพวกเขาสามารถตัดเส้นทางการส่งเสบียงของอาณาจักรฉินได้สำเร็จ พวกชาวอาณาจักรฉินก็จะอยู่ที่เยี่ยนเป่ยได้อีกไม่นาน
“นายท่าน ข้างหน้าคือเจ้อหลี่มู่เหมิงขอรับ”
ลูกน้องถือแผนที่ชี้ไปในระยะไกลและพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น
จางจื้อสยงมองขึ้นไปพบว่ามีตึกรามบ้านช่องอัดแน่นอยู่ตตรงหน้าเขา เขาได้ยินเสียงมาจากตึกอาคารเหล่านั้น
“ไป พวกเราไปกันเถิด!”
จางจื้อสยงยิ้มออกมา เขาเดินตรงเข้าไปยังเจ้อหลี่มู่เหมิงทันที
จางจื้อสยงในเยี่ยนเป่ย ไม่เพียงแต่เป็นชื่อเรียกในตระกูลเท่านั้น แต่ยังเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง ดังนั้นที่การจัดการของตระกูลอ้ายซินเจวี๋ยหลัวจึงเป็นไปอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าเขาก็ได้พบกับอ้ายซิยเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่
“มา มาลองดื่มนมแพะต้มของพวกเราก่อนเถิด”
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่เชิญจางจื้อสยงนั่งลงที่โต๊ะ จากนั้นสั่งให้ลูกน้องเทนมแพะต้มลงไปในชามแล้วยื่นไปหน้าจางจื้อสยง
จางจื้อสยงหยิบชามขึ้นมาแล้วจิบ ในปากของเขาเต็มไปด้วยรสชาติกลมกล่อมของนม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...