องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1044

“พวกชาวอาณาจักรฉินต้องคิดหาวิธีบุกเข้ามายังดินแดนของเจ้า ทำให้เจ้ากลายเป็นขุนนางที่ไม่มีใครเห็นหัว!” จางจื้อสยงพูดอย่างกังวลใจ

“เอ๋? ชาวอาณาจักรฉินเป็นอย่างที่เจ้าพูดมาจริงๆ หรือ?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหัวเราะเบาๆ และพูดว่า

“หากสิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริง ชาวอาณาจักรฉินจ้องจะทำลายข้าจริงๆ เช่นนั้นพวกมันก็รนหาที่ตายเองแล้ว เทพเจ้าหมาป่าจะปกป้องชนเผ่าของข้า และพวกอาณาจักรฉินต้องชดใช้อย่างสาสม”

จางจื้อสยงขมวดคิ้วเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เขาคาดคิด

“ท่านผู้นำ เจ้าดูถูกพวกอาณาจักรฉินมากเกินไปแล้ว หากอาณาจักรฉินต้องการโจมตีเจ้า ชนเผ่าของเจ้าไม่มีโอกาสตอบโต้อย่างแน่นอน!” จางจื้อสยงยังคงพูดอย่างจริงจัง

“ฮ่าๆๆๆๆๆ...” จู่ๆ อ้ายวินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่ก็หัวเราะออกมา

“ทำไม เจ้ากำลังสงสัยว่าชนเผ่าข้าแข็งแกร่งแค่ไหนน่ะหรือ?”

จางจื้อสยงอึ้งไป สีหน้าเขาเปลี่ยนไปจนไม่อาจอ่านออก เขากัดฟันแล้วพูดว่า

“ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ก่อน ข้ารู้ว่า ชนเผ่านวี่ห์เจินไม่คิดระวังพวกชาวตาด ไม่คิดจะจัดการพวกชาวตาด อีกทั้งยังขัดแย้งกับอาณาจักรฉินด้วย”

“แต่เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าเจ้ายังมีโอกาสลงมือก่อน ถ้าฝั่งอาณาจักรฉินเริ่มลงมือแล้ว คนในชนเผ่าเจ้าทำได้แค่รอความตายก็เท่านั้น!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของอ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่เริ่มจางหายไป เขาจ้องเขม่งไปที่จางจื้อสยง และค่อยๆ พูดว่า

“หากอาณาจักรฉินต้องการทำลายชนเผ่าของข้า พวกเขาต้องชดใช้มันอย่างสาสมแน่นอน”

จางจื้อสยงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า

“ข้าพูดไปแล้ว เจ้าประเมินพวกอาณาจักรฉินต่ำเกินไป พวกอาณาจักรฉินไม่กลัวอำนาจของเทพเจ้าหมาป่าของพวกเจ้าหรอก!”

“ข้าจะบอกอะไรเจ้าให้อย่าง พวกอาณาจักรฉินโจมตีเยี่ยนเป่ยแล้ว ถ้าไม่รีบตัดสินใจ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง”

“เจ้าอวดดีเกินไปแล้ว!”

ในเวลานี้ ทหารยามที่ยืนอยู่ตรงเต็นท์ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เทพเจ้าหมาป่าคือความเชื่อของพวกเขา เป็นเทพเจ้าที่พวกเขาศรัทธา เขาจะยอมให้คนอื่นมาดูถูกได้อย่างไร?

อ้ายซิยเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่เองมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาโบกมือให้ทหารยามคนนั้นถอยออกไป

ทหารยามคนนั้นทำน้ำเสียงไม่พอใจ จ้องไปที่จางจื้อสยงอย่างดุเดือดก่อนที่จะถอยกลับไปที่เต็นท์ แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

จางจื้อสยงเมินเฉยและรอคำตอบจากอ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่เงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นาน อ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่ก็พูดออกมาว่า

“เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าอาณาจักรฉินต้องลงมือจัดการพวกข้าอย่างแน่นอน?”

จางจื้อสยงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาถามออกไปว่า “อ้ายซินเจวี๋ยหลัวชางอี้ เป็นหลานชายของเจ้าใช่หรือไม่?”

“อืม!” อ้ายซินเจวี๋ยหลัวเก๋ออวี่เลิกคิ้ว

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า ชางอี้ถูกฆ่าตายแล้ว!”

ทุกคำทุกประโยคของจางจื้อสยงนั้นมีพลังมาก