องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1050

เมื่อหัวหน้าพูดจบแล้วหัวหน้าก็ถือดาบแล้วมุ่งหน้าพุ่งเข้าไปที่โจร วินาทีที่ทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าหากัน ก็มีคนล้มตาย มีเสียงร้องอนาถไม่หยุด

แม้ว่าเหล่าผู้คุ้มกันจะฝีมือยอดเยี่ยม แต่ก็มีจำนวนน้อย ไม่นานก็มีคนล้มตาย เลือดนองเต็มพื้น ฝ่ายโจรเองก็มีความสูญเสียเช่นกัน ในสุดท้ายไม่นานก็ควบคุมสถานการณ์ได้

หัวหน้าโจรเหยียบศีรษะของหัวหน้าผู้คุ้มกันแล้วประชดว่า

“เจ้าโง่ มืดค่ำเช่นนี้ยังคิดจะจุดสัญญาณไฟอีก ใครจะเห็นกัน? อีกอย่าง ต่อให้คนอาณาจักรฉินจะเห็นไฟสัญญาณแล้วก็มาไม่ได้หรอก!”

พูดจบก็ปลิดชีพอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล

เมื่อเสร็จสิ้นแล้วหัวหน้าโจรก็ตะโกนว่า “รีบขนย้ายเร็วเข้า เอาของมีค่าไปให้หมด เราต้องออกจากภูเขาเยี่ยนก่อนฟ้าจะสางให้ได้!”

“ลูกพี่ชางชาญฉลาดยิ่งนัก!”

เหล่าโจรพากันตะโกนอย่างมีความสุข แล้วเริ่มแบ่งหน้าที่กัน มีคนยกหีบสัมภาระ มีคนรับหน้าที่ขนย้าย มีคนรับหน้าที่ค้นศพ หีบสมบัติและของมากมายถูกพวกเขาขนย้ายขึ้นไปยังรถม้าที่เตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว......

ภาพเหตุการณ์ซ้ำๆเกิดขึ้นทุกที่ในภูเขาเยี่ยน

......

ทางด้านของค่ายทหารของเซี่ยชิง

ในขณะที่นางกำลังจะนอนลงก็ได้ยินรายงานว่าเกิดเรื่องแล้ว นางรีบลุกขึ้นนั่งทันที นางสวมใส่ชุดเกราะอย่างรวดเร็วแล้วมาที่ค่าย เหล่าแม่ทัพขบวนก็ได้รออยู่นานแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นรึ?” เซี่ยชิงรีบถามขึ้น

รองแม่ทัพคนหนึ่งรีบเข้าไปรายงานว่า “แม่ทัพเซี่ยพ่ะย่ะค่ะ จากรายงานเมื่อครู่นี้ มีโจรจำนวนมากทำการปล้นชิงและคร่าชีวิตในภูเขาเยี่ยนมากมายขอรับ......”

เมื่อเซี่ยชิงได้ยินแล้วสีหน้าก็โกรธเกรี้ยวเคียดแค้นอย่างมาก

“พวกโจรกำเริบเสิบสาน กล้าปล้นแม้แต่ขบวนของอาณาจักรฉินงั้นรึ สมควรตายจริงๆ!”

“ไม่ขอรับ ไม่ใช่โจร!” ทันใดนั้นเองหลู่เจาก็บุกเข้ามาในเต็นท์แล้วรีบพูดขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ข้าเคยประมือกับพวกมันมาก่อน พวกมันคือคนตระกูลจางที่ปลอมตัวเป็นโจร”

เมื่อนางได้รู้สถานการณ์แล้วก็รีบมุ่งหน้ามาทันที เพราะสัญชาตญาณบอกนางว่าการเคลื่อนไหวของตระกูลจางในครั้งนี้ อำมหิตยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ว่าอย่างไรนะ!” ทุกคนตกตะลึงกันอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นฝีมือตระกูลจาง

หลู่เจาพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจว่า “ตระกูลจางเป็นสุนัขจนตรอกแล้ว ข้าเกรงว่าสิ่งของมากมายด้านหลังจะถูกปล้นไปหมดแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือการชิงของกลับมาให้ได้!”

เมื่อเซี่ยชิงได้ยินดังนั้นก็รู้ถึงความหนักของสถานการณ์แล้ว นางรีบหันไปออกคำสั่งว่า